O. Zachariasz Jabłoński wybrał dla realizacji swego powołania Zakon Ojców Paulinów, kustoszów Sanktuarium Jasnogórskiego. Już samo to wskazuje na jego wyjątkową miłość do Matki Bożej. Tę miłość rozwijał, pielęgnował i nadal pielęgnuje każdego dnia. Można dostrzec to w tym, jak gorliwie pełni swą posługę w Duchowej Stolicy Polski, z jaką miłością i żarem w oczach mówi o Matce naszego Pana. Ta miłość do Maryi jest ściśle powiązana z miłością do Ojczyzny. Widać to zwłaszcza wtedy, gdy słuchamy rozważań o. Zachariasza podczas Apelu Jasnogórskiego. Tak często przypomina i podkreśla, że Maryja jest naszą Matką i Królową, wzywając, abyśmy my, jako Polacy, byli Jej wierni. Ale przede wszystkim Ojciec Profesor jest Bożym człowiekiem. Doświadcza tego każdy, kto się z nim spotyka. Widać to przede wszystkim w jego gościnności, chęci usłużenia, bezinteresowności, pomocy, którą chce okazać, życzliwości. O. Zachariasz promieniuje dobrocią, którą czerpie ze ścisłej łączności z Panem Bogiem i Matką Bożą. Umie podnosić na duchu i dodawać otuchy.

W tym tak podniosłym dniu jubileuszu – 50. rocznicy święceń kapłańskich życzę w imieniu Polskiego Towarzystwa Mariologicznego oraz Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, aby Dostojny Jubilat cieszył się nadal obfitością Bożych błogosławieństw. Niech Matka Boża Królowa Polski, która od wieków czuwa nad nami ze swego jasnogórskiego tronu, wyprasza Ojcu Profesorowi Zachariaszowi potrzebne łaski u swojego Syna. Życzymy Ojcu Profesorowi jeszcze długich lat życia, aby mógł jak najdłużej służyć tu, na ziemi: Panu Bogu, Najświętszej Maryi Pannie oraz nam – jego bliźnim poprzez ubogacanie swoją obecnością i dzieleniem się skarbami swego serca i umysłu. Aby to mogło się spełnić, zapewniamy pamięć w modlitwie przed Panem.