Serdecznie i gorąco pozdrawiam wszystkich Czytelników „Niedzieli”, zwłaszcza edycji podlaskiej, i chcę podkreślić wyjątkową zasługę czcigodnego ks. inf. Ireneusza Skubisia, dawnego i obecnego redaktora naczelnego „Niedzieli”, który wyszedł naprzeciw naszym oczekiwaniom i po moim przybyciu do Drohiczyna w listopadzie zawarliśmy umowę, że ten dodatek podlaski będzie się ukazywał na dosyć korzystnych dla nas warunkach i będzie dzięki temu docierał do naszej diecezji. Wybraliśmy oczywiście „Niedzielę” z tego względu, że najpierw była to taka moja sympatia z lat dziecięcych, bo kiedy po raz pierwszy biskup przyjeżdżał do naszej parafii w Serpelicach, wtedy ojciec proboszcz dał mi książeczkę o tytule „Niedziela”, a tam były zamieszczone niektóre artykuły z „Niedzieli”, jak przypuszczam z racji promocji, oraz wiersze. Jednego wiersza miałem się nauczyć i wygłosić na powitaniu biskupa. Niemniej jednak samo pismo „Niedziela” zaistniało w mojej świadomości i dawało o sobie znać. Po II wojnie światowej gazeta była skasowana. Później spotkałem pierwszego wikariusza z mojej rodzinnej parafii, młodego ojca Honoriusza, który z Krzepic pochodził, a który w spontanicznej rozmowie powiedział, że u kapucynów znalazł się dzięki „Niedzieli”. Dlatego, że w „Niedzieli” było ogłoszenie, że Zakon Braci Mniejszych Kapucynów prowincja Warszawska, adres Nowego Miasta, przyjmuje kandydatów do zakonu.

Będąc w Rzymie, kiedy spotkałem Księdza Infułata, gdy to wznawiał „Niedzielę”, rozmawialiśmy wtedy o niej. A po powrocie zobaczyłem, że jest to czasopismo, które już mnie wtedy zafascynowało i praktycznie do tej pory ma tę moc. Mianowicie, że to pismo przekazywało bardzo dużo informacji ze Stolicy Apostolskiej. A myślę, że po latach pięćdziesięciu, kiedy kontakt ze Stolicą Apostolską był utrudniony, emocjonalnie wszyscy byliśmy z papieżem, ale to nie znaczy, że na emocjach można budować przyszłość, która będzie twardsza, niż była wcześniej. Mogą pojawiać się różne trudności, więc trzeba też mieć również formację, a więc muszą być przesłanki, muszą być motywacje. I z tego względu mi się wydawało, że my potrzebujemy jej jak nikt, abyśmy nadrobili tamte lata, i poprzez korzystanie z tekstów, jakie są umieszczane ze Stolicy Apostolskiej, nasza więź ze Stolicą Apostolską stawała się nie tylko emocjonalnie mocna, ale przede wszystkim treściowo, aby ta identyfikacja, tożsamość były czymś dla nas wspólnym. Dlatego podpisaliśmy umowę i „Niedziela” zaczęła wychodzić z tym dodatkiem podlaskim i mamy już tysięczny numer. Kto by się spodziewał, że tak będzie ładnie. Ponadto zbiega się to z moim dwudziestoleciem, tylko, że ja odchodzę, ale „Niedziela” musi zostać, i tego z całego serca życzę.

Nasz dodatek był nieco skromniejszy, bo taki był zamiar. Chodziło głównie, aby poprzez nią ludzie mieli kontakt z wydarzeniami diecezjalnymi. Zabiegaliśmy o to, aby to, co się działo w diecezji, zostało zarejestrowane, bo nie wszyscy mieli okazję w nich uczestniczyć. Jakieś sprawy czy programy ogólnodiecezjalne znajdowały również w niej swoje odbicie. Zależało również na newsach. Dlaczego? Dlatego, że te newsy są może krótsze, ale jednoczą. Diecezja wymagała również scalenia z racji, że z woli Ojca Świętego Jana Pawła II i Bożego błogosławieństwa trzeba było scalić dwie tradycję: pińską i siedlecką. Jedna i druga są to wspaniałe tradycje, na kilka diecezji by starczyło tej duchowości, jaka tam była, i tych doświadczeń. W tym przypadku z cząstki siedleckiej i cząstki pińskiej powstaje nowa diecezja drohiczyńska i dlatego to było bardzo ważne, aby te newsy podkreślały, co z jednej i drugiej się dzieje. Wtedy się ludzie przyzwyczajają, że przykładowo coś się stało w parafii Sarnaki czy w parafii Węgrów, co innego w parafii Bielsk Podlaski, co innego w Hajnówce, potem zaczyna istnieć w naszej świadomości Sokołów Podlaski bądź Łochów, Siemiatycze, Drohiczyn. Zaczynamy się bardziej poznawać, tam się dzieje to, a tam robią to. Dużą pomocą później okazał się Synod, który rozpoczęliśmy razem z „Niedzielą”, której pierwszy numer ukazał się na Boże Narodzenie 1994 r. Natomiast Synod rozpoczęliśmy 8 grudnia tego samego roku. „Niedziela” relacjonowała wszystkie wydarzenia związane z Synodem, który trwał 3 lata. Chciałem tutaj podziękować „Niedzieli”, że była obecna przy tym wielkim dziele, jakim był Synod. Wreszcie trzeba też pamiętać o tej codzienności, bo jednak bardzo sobie cenili ludzie, kiedy była informacja zaczerpnięta z takiej czy innej parafii. Nam zależało, aby każda parafia jakiś tam news swój miała. Musieliśmy się przyzwyczajać do „Niedzieli” jako gazety, która powinna być w każdym katolickim domu naszej diecezji, powinna leżeć na stole, aby każdy, kto wejdzie do tego domu, widział, że tam się ta „Niedziela” jawi, że ona pomaga w odkrywaniu piękna bycia katolikiem i przynależenia do Kościoła katolickiego. Myślę i jestem głęboko przekonany, że będzie nadal ożywiała tego ducha i przyczyniała się do ciągle odnawiającej się ewangelizacji.

Rzym, podczas wizyty „ad limina apostolorum”, 5. 02. 2014 r.