W dniu 25 stycznia br. w Karmelitańskim Instytucie Duchowości przy ul. Rakowickiej 18a w Krakowie odbyła się sesja naukowa zatytułowana: „Dzieciątko Jezus w Karmelu”. Okazją do spotkania była 100. rocznica erygowania Bractwa Dzieciątka Jezus. Organizatorami sesji byli klasztor Karmelitów Bosych w Krakowie oraz Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus.

Uczestników konferencji oraz prelegentów powitał o. dr Andrzej Ruszała OCD – prowincjał Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych, który wcześniej przewodniczył również Mszy św.

Duchowość i kult Dzieciątka Jezus

W swoim wystąpieniu „Duchowość Dzieciątka Jezus u świętych Karmelu” o. prof. dr hab. Jerzy Gogola OCD podkreślił wkład trzech doktorów Kościoła: św. Jana od Krzyża, św. Teresy od Jezusa i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Przypomniał, że kult Dzieciątka Jezus zrodził się już w połowie XIII wieku, a do rozkwitu nabożeństwa do małego Jezusa w Karmelu przyczynili się m.in.: Jan Hildeshaim, Jan Soreth, Arnold Bostiusz, a także Jan Battista Rossi.

– Misterium Chrystusa jest niepodzielne. Kiedy skupiamy się na misterium dziecięctwa Jezusa, nie zapominamy o misterium paschalnym. Chrystus pojawia się w życiu człowieka wierzącego cały i niepodzielny. Kościół, a w szczególności tradycja duchowa Kościoła, zainteresowane są wszystkimi misteriami Chrystusa: wcielenie, dzieciństwo, życie ukryte, publiczna działalność, męka i śmierć, zmartwychwstanie – mówił ojciec profesor.

Karmel traktował misterium Betlejem i Nazaretu jako szkołę życia duchowego, opartego na kilku elementarnych postawach, wynikających z pozytywnych cech dziecka, takich jak: pokora, ubóstwo, ufność, miłość i prostota. Prelegent podkreślił, że duchowość będąca owocem duchowej więzi z Chrystusem w misterium Jego dziecięctwa jest rzeczywistością bardzo złożoną. Zarówno cykl roku liturgicznego, jak i osobiste preferencje pozwalają intensywniej przeżyć różne misteria Chrystusa. Nie przeszkadza to w utrzymaniu równowagi chrześcijańskiej duchowości, o co już każdy z osobna musi zadbać.

O. dr Szczepan Praśkiewicz OCD w referacie „Kult Dzieciątka Jezus w Polskiej Prowincji Karmelu” zwrócił uwagę, że pierwsze przejawy kultu znajdujemy już w Ewangelii, albowiem pokłon małemu Jezusowi złożyli pasterze i Magowie. W Kościele został on szczególnie ożywiony przez św. Franciszka z Asyżu w odtworzeniu scenerii Narodzenia Pańskiego. Kult ten podjęli i pogłębili święci reformatorzy Karmelu i pozostaje on do dzisiaj bardzo żywotny w duchowości karmelitańskiej.

W styczniu 1914 r., staraniem sługi Bożego o. Anzelma Gądka OCD (1884 – 1969), przy klasztorze Karmelitów Bosych w Krakowie erygowano Bractwo Dzieciątka Jezus. W tym samym roku powstało takie bractwo w Wadowicach, a w następnych latach w Lublinie, Czernej, Łodzi, a po II wojnie w Przemyślu. W 1953 r. władze zakazały działalności bractw, które gromadziły dzieci i młodzież, celebrowały comiesięczne nabożeństwa, organizowały pielgrzymki oraz wycieczki krajoznawcze.

Miłość do Dzieciątka Jezus

W referacie „Dzieciątko Jezus w życiu i duchowości sługi Bożego o. Anzelma Gądka OCD” s. Konrada Dubel CSCIJ (postulatorka procesu beatyfikacyjnego) przypomniała, że Sługa Boży już w domu rodzinnym i w życiu parafialnym uczył się miłości i czci do Dzieciątka Jezus. Od początku istnienia Bractwa w Krakowie o. Anzelm odprawiał z wiernymi każdego miesiąca nabożeństwo ku czci Praskiego Dzieciątka Jezus, w czasie którego głosił kazania dla dzieci. Na użytek Bractwa przetłumaczył na język polski modlitewnik karmelitański, który zawierał tekst 12 tajemnic „Drogi Betlejemskiej” i napisał hymn bracki „Królu mej duszy”. Jego pragnieniem było niesienie Dzieciątka Jezus wszystkim ludziom. W 1921 r. założył Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Cześć i naśladowanie Bożego Dzieciątka stanowiło „serce” duchowości o. Anzelma i szkołę formacji zgromadzenia.

S. Bogdana Batog CSCIJ w wystąpieniu „Miłość do Dzieciątka Jezus w życiu i działalności czcigodnej sługi Bożej Matki Teresy Kierocińskiej” powiedziała, że Matka rozwijała w sobie nabożeństwo do Bożego Dzieciątka, będąc pod duchowym wpływem sługi Bożego o. Anzelma, najpierw będąc świecką tercjarką i przynależąc do Bractwa, a potem jako współzałożycielka Zgromadzenia Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Kochała bardzo Dzieciątko Jezus. Często z ust jej wyrywały się akty uwielbienia Boga, także w przeciwnościach, na każdy dzień promieniowała ideałem „małej drogi” duchowego dziecięctwa.

Współczesne formy kultu Dzieciątka Jezus

S. Imelda Kwiatkowska CSCIJ zwróciła uwagę, że kult Dzieciątka Jezus w zgromadzeniu w zasadniczych jego formach i praktykach jest kontynuowany. Jego zewnętrzne przejawy to: nabożeństwa ku czci Bożego Dzieciątka, procesje, eksponowanie wizerunków Dzieciątka Jezus, ubieranie figur Dzieciątka w szaty w kolorze okresu liturgicznego, nadawanie patronatu Dzieciątka Jezus kaplicom. Kult Dzieciątka Jezus jest potrzebą współcześnie zagrożonej rodziny i młodego pokolenia. Pod patronatem Dzieciątka Jezus siostry przy swoich klasztorach prowadzą przedszkola, ochronki i świetlice, a przy parafiach Bractwa Dzieciątka Jezus.

Ks. dr Julian Kapłon z sanktuarium Dzieciątka Jezus w Jodłowej poinformował o historii kultu i modlitwach każdego 25. dnia miesiąca w tym miejscu. W ciągu roku do sanktuarium przybywa ok. 150 grup zorganizowanych, w tym wiele dzieci pierwszokomunijnych z rodzicami i nauczycielami.

– W dzisiejszych czasach, kiedy nie szanuje się życia od poczęcia ani rodziny, kult Dzieciątka Jezus ukazuje wartość dziecięctwa i piękno pokoleń pielęgnujących wiarę – powiedziała Irena Witaszewska z Bractwa Dzieciątka Jezus z Rzeszowa-Fary. Tworzy się tam nowe „sanktuarium” Praskiego Dzieciątka, gdzie licznie przybywają dzieci, młode małżeństwa i matki z nowym życiem pod sercem.

Ks. Tadeusz Pikor, proboszcz z Golcowej na Podkarpaciu, dał świadectwo o cudach, jakich w tej miejscowości dokonało Dzieciątko Jezus.

Za zorganizowanie sesji i prelegentom za wygłoszone referaty podziękowała m. Błażeja Stefańska, przełożona geneneralna zgromadzenia. Spotkanie zakończył koncert scholi sióstr z Łodzi, Torunia i Ksawerowa. Po raz pierwszy został wykonany utwór – modlitwa o. Anzelma „O Boskie Dziecię, pragniemy…”.