Urodzony w Ożarowie k. Wielunia (1955). Człowiek różnych pasji. Pierwsze miejsce wśród nich zajęła jednak rzeźba w drewnie. Zamiłowanie do pracy z drewnem, jak mówi, odziedziczył po ojcu, który był kołodziejem, stolarzem, snycerzem oraz po pradziadku, który był cieślą, budowniczym domów i wiatraków. Lata szkolne w Szkole Podstawowej w Ożarowie i w Technikum Mechanicznym w Wieluniu nie zapowiadały i nie ujawniły drzemiących w młodym chłopcu talentów. Wszystkim jawił się raczej jako odnoszący sukcesy sportowiec.

Impulsem do ujawnienia się zdolności rzeźbiarskich było zetknięcie z ożarowskim rzeźbiarzem Antonim Chłodem w czasie, gdy pracował nad postacią św. Floriana (dziś przed Domem Ludowo-Strażackim w Ożarowie). Mocno zaważyły słowa pana Antoniego: „Nie patrz, tylko bierz dłuto i dłub”. – Rzeczywiście, wziąłem kawałek brzozy, nie lipy i coś tam wydłubałem – mówi Zdzisław Spodzieja.

Kolejny etap ujawniania się zamiłowania do rzeźby w drewnie to okres pracy w Zakładach Motoryzacyjnych, POLMO Praszka (1975) i spotkanie z panem Henrykiem Hernantem – rzeźbiącym od lat. – Jemu pokazałem swoją miniaturową szopkę i usłyszałem słowa: „Dobre, ale za małe”. Te same słowa wypowiedziała pani Bogusława Wiluś, wówczas etnograf w Muzeum Ziemi Wieluńskiej. To ona, pierwsza recenzentka moich prac, zachęciła mnie do uczestnictwa w wystawach i konkursach – mówił podczas otwarcia swojej autorskiej wystawy w Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie.

Przełomowym w pracy artystycznej pana Zdzisława okazało się uczestnictwo w Konkursie Sztuki Ludowej zorganizowanym przez Muzeum Ziemi Wieluńskiej i Muzeum Okręgowe w Sieradzu. Potem były konkursy organizowane przez muzea w Łęczycy i Praszce. Pojawiły się wyróżnienia i nagrody. Zachętą do dalszej pracy była II nagroda w dziedzinie rzeźby w konkursie: „Sztuka ludowa województwa sieradzkiego” zorganizowanym przez Muzeum Okręgowe w Sieradzu w 1995 r. Prace pana Zdzisława stawały się ozdobą kolekcji muzealnych w Wieluniu, Łęczycy, Sieradzu i Praszce, a także kolekcji prywatnych.

Kolejne wyzwania, zmiana zawodu i miejsca pracy. Był instruktorem (prowadził koło plastyczne), nauczycielem w gimnazjum, później katechetą w Wierzbiu. Kończy studia na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie – kierunek teologia. Studia szły w parze z rzeźbą, gdyż od początku interesowała go tematyka sakralna, obrzędowa, stąd kapliczki z przedstawieniami Chrystusa Frasobliwego, Chrystusa Ukrzyżowanego, Matki Bożej, szopki bożonarodzeniowe, anioły. Czasem, dla odmiany, spod jego dłuta wychodzą, ozdobne ule; ostatnio replika wiatraka typu „koźlak”, będącego ozdobą pejzażu Ożarowa.

Osiągnięcia artystyczne Zdzisława Spodziei zachęciły kierownictwo ożarowskiego muzeum do zorganizowania jego autorskiej wystawy. Wystawę otwarto 1 grudnia w oficynie ożarowskiego dworku. Są na niej m.in.: anioły, świątki, bożonarodzeniowe szopki i mnóstwo zdjęć dokumentujących udział w plenerach rzeźbiarskich. Warto przyjechać i popatrzyć na postaci w szopkach i kontemplować nadchodzące Boże Narodzenie, a może też odkryć w sobie pasję do rzeźbienia