Reklama

Głos z Torunia

Rekolekcje wspólnot Odnowy w Duchu Świętym

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Lipiec to tradycyjnie już od kilku lat czas przeżywania rekolekcji przez członków wspólnot Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Toruńskiej. Tym razem odbyły się one w dniach 9-14 lipca w Wyższym Seminarium Duchownym w Toruniu. Ich temat brzmiał: „Rekolekcje uzdrowienia wewnętrznego”. Prowadzone były przez redemptorystę o. Pawła Drobota oraz Lucynę i Leonardę, które na co dzień posługują w swoich wspólnotach na południu Polski. Podczas rekolekcji nie zabrakło naszego koordynatora i ojca duchownego toruńskiego seminarium ks. Andrzeja Kowalskiego, który sprawował wraz z o. Pawłem Eucharystie, spowiadał, prowadził rozmowy indywidualne oraz posługiwał podczas modlitwy uzdrowienia.

Reklama

Program rekolekcji był bardzo bogaty. Każdy dzień zaczynał się od wspólnej medytacji, którą prowadził ojciec rekolekcjonista. Przed obiadem były dwie konferencje, które kończyły się adoracją Najświętszego Sakramentu i indywidualną refleksją nad treściami pojawiającymi się w trakcie konferencji. Po obiedzie mieliśmy możliwość rozmowy indywidualnej z prowadzącymi rekolekcje. Obaj kapłani służyli sakramentem pojednania i pokuty. W tym czasie przez 2 godziny w kaplicy seminaryjnej wystawiony był Pan Jezus, któremu mogliśmy powierzać nasze problemy, uwielbiać Go i dziękować za wszystko, co od Niego otrzymujemy. Przed kolacją gromadziliśmy się na trzeciej konferencji, a ukoronowaniem każdego dnia była Eucharystia. W czasie rekolekcji mogliśmy też spacerować wśród zieleni wokół budynków seminaryjnych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Uzdrowienie wewnętrzne jest procesem, który trwa przez całe życie i dotyka uczuć, wspomnień, zranień duchowych i psychologicznych. Tym, który uzdrawia, jest Chrystus, ale uzdrowienie nie dokona się, jeśli nie staniemy przed Panem w prawdzie, nie zaakceptujemy swojego życia i nie zaprosimy do niego Zbawiciela. Ważne jest również, byśmy sami chcieli być zdrowi, stąd potrzeba podjąć decyzję i pozwolić prowadzić się Jezusowi za rękę. Prowadzący podkreślali, że uzdrowienie nie jest końcem walki, brakiem cierpienia, problemów czy pomyłek. Jest to uczenie się, jak walczyć u boku z Jezusem, w jaki sposób stawić czoło problemom, jak znosić cierpienie i uczyć się na własnych błędach. O. Paweł podkreślił, że walka duchowa to prowadzenie wojny z grzechami, ale jednocześnie pokazał, jak walczyć z grzechami głównymi. Jednocześnie musimy pamiętać, że bez względu, co robimy, jacy jesteśmy, Bóg nas bardzo kocha. Nie może być też mowy o uzdrowieniu bez przebaczenia Bogu, ludziom i sobie samym.

W ostatnim dniu rekolekcji był czas na świadectwa. W trakcie ich słuchania można było dostrzec, jakich wielkich rzeczy dokonał w nas Jezus. On naprawdę uzdrawiał, dokonywał cudów. Sprawił, że wielu z nas stało się innymi, nowymi ludźmi. Chwała za to Panu, który żyje, przychodzi do nas w delikatnym powiewie z łaską uzdrowienia.

2013-08-07 14:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Paradoks Adwentu-rekolekcje z Hezychiuszem z Synaju

Rozpoczynamy Adwent — pierwszy okres roku liturgicznego. Jego nazwa, zaczerpnięta z łaciny (adventus) oznacza „przyjście” lub „obecność”. Ponieważ jest już niemal grudzień i nasze myśli z wolna zaczynają wybiegać ku pełnym rodzinnego ciepła i serdeczności świętom Bożego Narodzenia, pierwsze „przyjście”, jakie zapewne przychodzi nam do głowy, to właśnie Wcielenie: Pan Jezus rodzi się w Betlejem. Przesłanie Adwentu nie jest jednak jednostronne. Bóg, owszem, przychodzi w ciele, i ku celebracji tej Tajemnicy ciąży przeżywanie czterech kolejnych grudniowych tygodni. Ale może nie zburzę nikomu świata, jeśli powiem, że nie zawsze tak myślano.
CZYTAJ DALEJ

Wyraz heroicznej wiary

2024-11-05 14:43

Niedziela Ogólnopolska 45/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

Adobe Stock

W czasach Pana Jezusa kobieta nie mogła stanowić sama o sobie. Zależała najpierw od ojca, ewentualnie brata, a później najczęściej od męża lub syna. Po śmierci głowy rodziny była w trudnej sytuacji, szczególnie gdy nie miała dzieci. Choć prawo nakazywało troskę o nią rodzinie czy instytucjom religijnym, to stan, w którym się znajdowała, narażał ją na nadużycia ze strony innych. Starożytni królowie, aby podkreślić swoją łaskawość wobec poddanych, nosili miano opiekunów wdów, sierot i cudzoziemców, czyli najbardziej bezradnych. Pan Jezus daje wyraz swej troski o wdowy z niebywałą przenikliwością. Wypomina uczonym w Piśmie ich obłudne postępowanie. Pod płaszczykiem troski o samotne po śmierci męża kobiety, używając swojej pozycji religijnej i społecznej, zabiegali oni o dochód dla swojej grupy lub dla siebie. Mieli prawo zarządzać majątkiem wdów i pobierać z tego tytułu prowizję, dodajmy: znaczącą, jeśli wdowa była bogata. Czasem za tę pracę zobowiązywali się do modlitwy, a bywało też tak, że udając religijną troskę, okradali je. Pan Jezus zapowiada za to bardzo surową karę. Zapytajmy wobec tego: czy nasza pobożność nie jest podszyta jakąś wyrachowaną interesownością? Postawa chciwości czy hipokryzji niszczy więź z Bogiem i z ludźmi, a w konsekwencji nas samych. Czy okazywana dobroć nie jest obliczona na wymierne korzyści materialne lub prestiż? Czy powierzone nam pieniądze służą dobrej sprawie czy niegodziwej? Druga część Ewangelii opowiada o tym, co zdarzyło się przy skarbonie świątynnej. Przy ostatniej, trzynastej, wrzucający datek nie musiał podawać kapłanowi intencji, w jakiej to czyni. Bogaci, ofiarując pokaźną kwotę na świątynię, wypełniali obowiązek troski o nią i przy okazji zyskiwali miano hojnych, choć ofiara pochodziła z nadmiaru tego, co posiadali. Pan Jezus obserwuje wdowę, która wrzuca do skarbony dwa pieniążki stanowiące całe jej utrzymanie. Mogła zostawić sobie jedną monetę na chleb. Wrzucając obie, daje wyraz heroicznej wiary, że przecież sam Bóg zatroszczy się o nią, weźmie ją w obronę, nie da jej zginąć. Ona dała najwięcej – dosłownie całe życie, a jej wiara była żarliwa, gorąca. Boża „rachunkowość” patrzy na serce. A jak jest z nami? Czy nie lękamy się zbytnio o jutro? A może nasze troski są przyziemne, nijakie, zbędne, ba – gorszące? Bóg troszczy się o nas, wie, czego nam potrzeba, zanim Go poprosimy. Dba nawet o wróble, lilie i włosy na naszej głowie. Czy przypadkiem nie jest tak, że zbyt kurczowo trzymamy się opłacalności, prognozy zysków i stopy zwrotu z inwestycji? Tymczasem troski trzeba przerzucić na Niego i sprawdzać „inwestycje” pod kątem „odsetek” wypłacanych w wieczności. Zdarzenie z ubogą wdową poprzedza opis męki Jezusa. Ona bezgranicznie zaufała Bogu, oddała całe swoje życie w Jego ręce. Jezus za chwilę pójdzie tą samą drogą! „Wskazując na czyn wdowy, Jezus może zapowiadać swój własny los w najbliższej przyszłości: i On zostanie sam, i On odda wszystko, co ma, całe swoje życie Bogu” (E. Adamiak).
CZYTAJ DALEJ

XVI Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym – S.O.S. dla Ziemi Świętej

2024-11-10 12:48

[ TEMATY ]

S.O.S. Dla Ziemi Świętej

XVI Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym

Pomoc Kościołowi w Potrzebie

Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym

Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym

Dziś, podczas XVI Dnia Solidarności z Kościołem Prześladowanym, serca wiernych zwracają się ku Ziemi Świętej - miejscu narodzin chrześcijaństwa, które, mimo swojego wyjątkowego znaczenia, zmaga się z głębokim kryzysem. Tegoroczne hasło „S.O.S. dla Ziemi Świętej” jest apelem o wsparcie i przypomnieniem, że sytuacja tamtejszych chrześcijan wymaga pilnej uwagi.Chrześcijanie w Ziemi Świętej stoją w obliczu głębokiego kryzysu. Wojna, brak turystów, bezrobocie - wszystko to uderza w ludzi, którzy od pokoleń wyrabiają rękodzieło z oliwnego drewna, dbając o utrzymanie swoich rodzin. Głód, ubóstwo, niepewność stały się ich codziennością.

Dzień Solidarności rozpoczął się o 7:00 rano uroczystą Mszą Świętą w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, gdzie wierni modlili się w intencji prześladowanych chrześcijan. W całej Polsce w ponad 10 tysiącach parafii odbywają się specjalne nabożeństwa, a wieczorem wierni zgromadzą się na uroczystym Apelu Jasnogórskim.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję