Przybyli na nią biskupi z Polski oraz z Białorusi, Litwy i Włoch, księża i członkowie zgromadzeń zakonnych z różnych stron świata, duchowieństwo prawosławne, duża grupa parlamentarzystów, delegacje władz wojewódzkich, samorządowych różnych szczebli, przedstawiciele wielu organizacji, stowarzyszeń oraz liczni diecezjanie i goście. Metropolita białostocki abp Edward Ozorowski odczytał obszerny list skierowany do Jubilata przez papieża Franciszka. Podkreślił w nim wielką osobowość i zaangażowanie duszpasterskie bp. Antoniego Dydycza w różnych okresach życia i na różnorodnych płaszczyznach w Kościele powszechnym i partykularnym. Ojciec Święty podkreślił też w swym przesłaniu, że życie bp. Dydycza ukazuje w pełni tytuł jego książki: „Trzy miłości: Kościół - Ojczyzna - Rodzina”, jako znaki życiowej i duchowej troski. Nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore w swym przemówieniu podziękował Bogu za dar kapłaństwa, wierność powołaniu i bogactwo duchowe, które dokonało się przez 50 lat w życiu kapłańskim Jubilata. Jubileusz, podkreślił, stanowi okazję do ukazania piękna życia zakonnego i kapłańskiego oraz zachętę do wspaniałomyślnej odpowiedzi młodych ludzi na głos powołania.

Homilię podczas Eucharystii wygłosił abp Józef Michalik - przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, metropolita przemyski, a zarazem kolega Jubilata z czasów studiów seminaryjnych. Przypomniał w niej bogate życie i działalność bp. Antoniego Dydycza, które miało wiele podobieństw do życia św. Antoniego Padewskiego. Obaj odznaczali się bowiem darem wymowy, byli franciszkańskimi zakonnikami i przełożonymi zakonnymi. Mówił również, że kapłaństwo to nieustanny dialog z Chrystusem dotyczący miłości. Przypomniał działalność Jubilata jako kapucyna, a następnie biskupa drohiczyńskiego. Przybliżył jego pochodzenie, lata szkole, nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów i studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży, śluby zakonne oraz dzień 29 czerwca 1963 r., kiedy to przyjął święcenia kapłańskie w Łomży z rąk bp. Czesława Falkowskiego. Mówił o latach, gdy był katechetą w Lublinie i duszpasterzem w Białej Podlaskiej. Wspomniał pełnione wysokie funkcje we władzach zakonnych jako prowincjał Warszawskiej Prowincji Kapucynów i generalny definitor zakonu w Rzymie, pomagając Kościołowi w krajach komunistycznych. Przypomniał, że bł. Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji drohiczyńskiej 20 czerwca 1994 r., zaś sakrę biskupią przyjął 10 lipca 1994 r. w Drohiczynie z rąk nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Józefa Kowalczyka. Kaznodzieja powiedział też, że jako biskup drohiczyński odnowił on oblicze diecezji o bogatych tradycjach, wchodząc w dziedzictwo poprzedników, którzy wiele wycierpieli w historii na tym terenie. Przypomniał, że Ksiądz Biskup aktywnie włącza się w różne inicjatywy związane z życiem duchowym, społecznym i dziełami materialnymi. Podkreślił, że szczyci się znajomością z licznymi przedstawicielami władz oraz ludźmi różnych stanów i zawodów, którym jest bliski przez częste spotkania. Wystąpienia bp. Dydycza, często transmitowane w środkach społecznego przekazu, rozsławiły Drohiczyn i diecezję. Przypomniał także, iż zawsze bronił on wartości i wolnych mediów, stając odważnie w ich obronie. Podziękował za to, że nie brakło mu odwagi i mądrości do ukazywania bólów moralnych, demaskowania zafałszowań ideologii materialistycznych, które nie różnią się wiele od ideologii komunistycznych. „Nie zawsze budziło to aplauz rządzących, ale budziło to refleksję tam, gdzie winna być budzona” - stwierdził. Podkreślając zasługi Jubilata w zmaganiach się o prawo do obecności Boga w życiu całego narodu, abp Michalik życzył, aby ten kolejny etap życia, w który wkracza, był także sposobnością do odkrywania i dzielenia się owocami łaski Boga.

Życzenia Jubilatowi złożyli też: prymas Polski abp Józef Kowalczyk, abp Edward Ozorowski oraz przedstawiciele duchowieństwa diecezjalnego, zakonów, władz i rodzin. Odczytano także niektóre życzenia, nadesłane do bp. Dydycza. Znalazły się wśród nich życzenia napisane w ostatnich dniach ziemskiego życia przez kard. Stanisława Nagyego. Uroczystości zakończyło podziękowanie Jubilata wszystkim, którzy wnieśli jakikolwiek wkład w jego formację i życie, oraz udzielenie pasterskiego błogosławieństwa.