W Muzeach Watykańskich zakończono prace konserwatorskie
Apollo Belwederski znowu dostępny dla oglądających
Rzeźba ta, przechowywana od wieków w Muzeach Watykańskich, uchodzi za jedno z najwspanialszych dzieł rzeźbiarskich czasów antycznych i nowożytnych. Chodzi o Apolla Belwederskiego – starożytną rzeźbę rzymską pochodząca z II wieku, kopię wykonanego przez Leocharesa (IV wiek p.n.e.) greckiego oryginału. Przez ostatnie pięć lat zwiedzający nie mogli jej podziwiać, ponieważ została poddana gruntownym pracom konserwatorskim. Dopiero ostatnio wróciła na swoje miejsce i została uroczyście odsłonięta 1 października w obecności dyrektorki Muzeów Barbary Jatty, pracowników muzealnych, sponsorów oraz dziennikarzy z całego świata.
Rzeźba została odnaleziona w 1489 r. wśród starożytnych ruin „domus” znajdującego się na rzymskim wzgórzu Wiminał i natychmiast zakupiona przez kardynała Giuliano della Rovere. Gdy w 1503 r. kardynał został wybrany na papieża - przyjął imię Juliusz II - kazał sprowadzić arcydzieło do Watykanu, gdzie już w 1508 r. umieszczono je na dziedzińcu Belwederu.
Włodzimierz Rędzioch/Niedziela
Na przestrzeni wieków dzieło było przedmiotem różnych prac konserwatorskich, począwszy od integracji dłoni przez Montorsoli (XVI w.), poprzez Canovę, aż po ostatnią renowację w 1981 r.
Rzeźba, wystawiana przez wieki na zewnątrz, uległa uszkodzeniom, szczególnie w kostkach i kolanach, co wymagało pilnej interwencji. Jak wyjaśnił kierownik Laboratorium Restauracji Materiałów Kamiennych, Guy Devreux, przy renowacji wykorzystano najnowocześniejsze technologie, aby rozwiązać te problemy. Kluczowym elementem interwencji było umieszczenie belki nośnej z włókna węglowego i stali, przymocowanej do podstawy i tyłu posągu, co pozwoliło „zmniejszyć” wagę rzeźby o około 150 kilogramów. Podparcie to gwarantuje stabilność posągu i przedłuża jego żywotność. Konserwacji uległa także powierzchnia marmuru, dzięki której rzeźba odzyskał pierwotny blask marmuru.
Od października na dziedzińcu Oktogonalnym Muzeów Watykańskich można znowu podziwiać dzieło sztuki wszechczasów jakim jest Apollo Belwederski.
Papież Grzegorz XVI (Bartolomeo Alberto Cappellari), 254. biskup Rzymu, zasiadał na Stolicy Piotrowej w latach 1831–1846. Należał do Kongregacji Kamedulskiej Zakonu św. Benedykta. Przez wiele lat przebywał w klasztorze San Michele in Isola, niedaleko Murano (Wenecja) – jako zakonnik miał na imię Mauro. Kamedułowie, tak jak i benedektyni, przykładali dużą wagę do przyklasztornych aptek. Najsłynniejsza z nich znajduje się przy eremie i klasztorze w Camaldoli (środkowe Włochy, niedaleko Arezzo) założonym w latach 1024-1025 przez św. Romualda.
Kameduli byli badaczami przyrody i strażnikami lasu. Przez stulecia katalogowali i badali florę i faunę terytoriów, które zamieszkiwali. W szczególności stali się oni głębokimi znawcami leczniczych właściwości ziół. Przygotowywali lecznicze eliksiry, które służyły nie tylko mnichom, ale także pielgrzymom goszczonym w tzw. ospitali, które były pierwszą formą szpitali.
Skala i zuchwałość skandali seksualnych w Kościele nie są wynikiem ludzkiej słabości, ale patologii - powiedział PAP abp Wiesław Śmigiel, nowy metropolita szczecińsko-kamieński. Jego zdaniem antidotum może być wieloaspektowa formacja do kapłaństwa oraz ludzka i duchowa troska o wyświęconych księży.
Ingres nowego metropolity szczecińsko-kamieńskiego abp. Wiesława Śmigla do szczecińskiej archikatedry odbędzie się w sobotę, 26 października.
27 października, na zakończenie Synodu biskupów Franciszek odprawi uroczystą Mszę św. na ołtarzu Konfesji. Obok ołtarza będzie wystawiona niezwykła pamiątka św. Piotra – tron, który według tradycji był katedrą Apostoła. Jest on przechowywany w ołtarzu Katedry, w absydzie bazyliki. Będzie wystawiony od 27 października do grudnia.
Bernini, geniusz włoskiego baroku, oprócz baldachimu zrealizował w Bazylice św. Piotra niezwykłą dekorację ołtarza Katedry (lata 1658-1666, za pontyfikatu Aleksandra VII). Cztery wielkie figury świętych (Ambroży, Augustyn, Atanazy i Jan Chryzostom) otaczają wielką Katedrę (tron) św. Piotra z brązu. Tam właśnie przechowywany jest drewniany tron, na którym miał zasiadać św. Piotr. Nie wyciągano go z ołtarza przez 50 lat – zrobiono to w czasie obecnie prowadzonych prac. Jak tłumaczy Pietro Zander, kierownik sekcji Nekropolii i Dziedzictwa Artystycznego Bazyliki św. Piotra, chodzi o bardzo stare drewniane krzesło, na pewno z epoki karolińskiej: „Mówią nam o tym badania naukowe, które przeprowadzono w 1974 r., ale mówi nam to również samo krzesło, ponieważ znajduje się na nim fryz z kości słoniowej, na którym widać cesarza Karola Łysego, cesarza Karolingów. Jego koronacja odbyła się w 875 r. właśnie w Bazylice św. Piotra. Być może ten tron ma starsze elementy, takie jak panele z przodu z pracami Herkulesa i konstelacjami. Badania wykażą, czy może pochodzić on - jak chcą niektórzy uczeni - nawet z III wieku.”
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1728822235.jpg)
