Człowiek chory nie stanowi przypadku ani jakiegoś wyjątku. Każdy z nas bowiem jest w jakiś sposób naznaczony chorobą. Jasne, że choroba chorobie nierówna, są krótkotrwałe niedyspozycje i zakłócenia wewnętrzne organizmu, ale czasem zagrożone jest życie ludzkie, choroba przybiera postać długofalową, niekiedy łączy się z kalectwem, a tym samym z wyłączeniem z dotychczasowego życia i skazaniem na pomoc innych. Choroba to zjawisko ważne społecznie, dotykające także przeznaczenia człowieka - jego zbawienia. Może więc choroba i człowiek chory być przedmiotem refleksji nie tylko medycyny i jej nauk pomocniczych, ale także filozofii, psychologii, teologii itp. Sprawy ludzi chorych to także problem społeczny, dotyczący zabezpieczenia ich losu, pomocy w postaci funduszy zdrowotnych, systemów państwowej opieki i pomocy potrzebującym. Kościół podejmuje wiele troski o ludzi chorych. Przy Konferencji Episkopatu Polski istnieje Zespół ds. Służby Zdrowia, duszpasterstwo chorych, mające swoje wydziały w diecezjach. To także bardzo konkretna praca kapelanów szpitalnych, sióstr zakonnych, prowadzenie zakładów leczniczych i opiekuńczych. W pewnym momencie każdy z nas może powiedzieć: Jestem chory i chciałbym doznać od kogoś pomocy i troskliwości. W tym jest zawarta opieka Boża, pomoc Kościoła, pomoc każdego dla każdego.

Niemniej jednak istnieje potrzeba zwrócenia uwagi na człowieka chorego, czego wyrazem jest właśnie Światowy Dzień Chorego, ustanowiony przez Ojca Świętego bł. Jana Pawła II w 1992 r. i przypadający w dzień wspomnienia Matko Bożej z Lourdes. Chrystus chce, by w cierpiącym zobaczyć Jego samego. Przyjmuje na siebie krzyż cierpienia, aby nam wskazać, że dobrowolne przyjęcie woli Ojca ma charakter nadprzyrodzony, a więc ma swój sens i wymiar. Obok człowieka cierpiącego staje też zawsze Maryja, Matka Jezusa, nazywana Uzdrowieniem chorych. Dlatego symbolicznym miejscem jest Lourdes, gdzie się objawiała i gdzie nastąpiło tyle znaków Bożej ingerencji w postaci uzdrowień po głębokiej, ufnej modlitwie i obmyciu w świętej wodzie.

W orędziu wydanym na tegoroczny Światowy Dzień Chorego, obchodzony pod hasłem: „Idź, i ty czyń podobnie” (Łk 10,37), Ojciec Święty Benedykt XVI zachęca chorych do wpatrywania się z nadzieją w cierpiące oblicze Chrystusa. Analizuje w nim postawę miłosiernego Samarytanina, przez którą Pan Jezus zapewnia nas o wielkiej miłości Boga do każdego człowieka. Papieskie orędzie podkreśla też jeszcze jedną sprawę, myślę, że ważną w kontekście dnia dzisiejszego. Cytując encyklikę „Spe Salvi” (2009), poświęconą nadziei w życiu chrześcijanina, Benedykt XVI zauważa: „Nieunikanie cierpienia ani ucieczka od bólu uzdrawia człowieka, ale zdolność jego akceptacji, dojrzewania w nim prowadzi do odnajdywania sensu przez zjednoczenie z Chrystusem, który cierpiał z nieskończoną miłością” (37).

Tegoroczne główne obchody XXI Światowego Dnia Chorego odbędą się 11 lutego w sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Łaskawej w Altötting w Niemczech.