Reklama

Zrozumieć kapłaństwo

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Kapłan jako pasterz wspólnoty jest i żyje dla niej; dla niej modli się, studiuje, pracuje i poświęca się; jest gotowy oddać dla niej życie, miłując ją jak Chrystus, zachowując dla niej całą swoją miłość i szacunek, poświęcając jej wszystkie siły i cały swój czas, by czynić ją na obraz Kościoła Oblubienicy Chrystusa coraz piękniejszą i godną upodobania Ojca i miłości Ducha Świętego. Ten wymiar oblubieńczy życia prezbitera jako pasterza powinien przyczyniać się do tego, by prowadził on swoją wspólnotę, służąc z poświęceniem wszystkim i każdemu z jej członków, oświecając ich sumienia światłem prawdy objawionej, strzegąc autorytatywnie ewangelicznej autentyczności życia chrześcijańskiego, naprawiając błędy, przebaczając, lecząc rany, pocieszając w strapieniach i umacniając braterstwo”.
Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów, 55

Wielki poeta i dramaturg francuski Paul Claudel w krótkim zdaniu wypowiedział wielką prawdę o kapłaństwie, stwierdzając, że: „Bóg potrzebuje kapłanów, aby rozdawali Jego Serce i swoje razem z Nim”.
Żeby zrozumieć kapłaństwo, trzeba sięgnąć do Bożego Serca, które człowieka umiłowało: „On [Bóg] sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1J 4, 10b). Dzięki tej ofierze Syna wszyscy wierzący stanowią naród święty, lud odkupiony, który zdąża do pełnego ukazania się odkupienia w chwale. Ta ofiara Syna w sposób sakramentalny powtarzana jest dla nas i dla naszego zbawienia przez tych, których Chrystus od początku sam wybrał i których nadal sam wybiera, obdarzając ich łaską powołania. Łaską, która jest darem niczym niezasłużonym, o czym stale Chrystus przypomina: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili” (J 15, 16). Odpowiedzią na ten dar jest coraz ściślejsze zjednoczenie życia kapłańskiego z życiem Chrystusa. On dokonuje tego w święceniach, w formie daru, który upodabnia wewnętrznie kapłana do Niego, tak iż działa „in persona Christi”, bo wypowiada te same słowa, które wypowiadał Chrystus, ustanawiając Eucharystię; rozgrzeszając w imieniu Chrystusa, jest tak z Nim zjednoczony, że mówi: „Ja ciebie rozgrzeszam”, Chrystus tak zaufał posłudze słowa, że powiedział: „Kto was słucha, Mnie słucha” (Łk 10, 16a).
Choć jest jedno kapłaństwo Jezusa Chrystusa, w którym każdy z kapłanów uczestniczy, to jednak każde powołanie ma w sobie coś specyficznego, coś wyjątkowego, ma specjalne zadanie. A wierna służba sprawia, że za św. Pawłem kapłan może bez cienia pychy powtórzyć: „Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie” (Ga 2, 19-20).
Zawsze będzie potrzebny kapłan, który odważnie wyznaje, żarliwie się modli, naucza z przekonaniem, kapłan, który jak Chrystus służy i może powiedzieć za Chrystusem Dobrym Pasterzem: „Dobry Pasterz daje życie swoje za owce” (J 10, 11b). Bo dawać życie, to znaczy dawać każdą chwilę tego życia i wszystko, co na nie się składa. Wtedy dopełniają się słowa Pana Jezusa: „Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne” (J 12, 25). Te słowa, choć zdają się zawierać paradoks, przestają być paradoksem w życiu kapłana w gorliwej służbie. Bo kapłan, duszpasterz chrzci łaską odkupienia, która spływa z wody chrzcielnej przez kapłańskie ręce. To kapłan naucza prawd wiary. Kapłan pierwszy raz podaje Pana Jezusa w Komunii św. To przeżycie jest przeżyciem również jego serca. Pierwsza spowiedź św. i dalsze prowadzenie, dźwiganie w godności ludzkiej, pomoc w stawaniu się doskonałym uczniem Pana; błogosławienie sakramentalnych związków małżeńskich i z troską przyglądanie się rozwojowi tejże miłości i życia rodzinnego; w każdą niedzielę składanie za wspólnotę powierzoną Eucharystii, za wszystkich chorych, bliskich; nawiedzanie chorych, pocieszanie, prowadzenie na drogę wieczności - czyż mogą być silniejsze, wierniejsze więzy niż kapłana z parafią? Są inne niż rodzinne, a w dziedzinie wiary przerastają je i tworzą to przedziwne ojcostwo duchowe.
Dobrze, że przez najbliższy rok w Kościele zgłębiać będziemy misję kapłana. Wspierajmy też naszych kapłanów modlitwą, by zechcieli świadomie przeżywać swoje kapłaństwo na nowo, na świeżo, wspólnie z Trójcą Świętą, wspólnie z biskupami i z Kościołem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Panie, uczyń z nas narzędzia Twojej miłości, jak uczyniłeś je z Najświętszej Dziewicy Maryi

2024-12-06 09:14

[ TEMATY ]

adwent

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Spotkanie Maryi z aniołem podkreśla rolę i sens Jej istnienia. Poprzez Jej powołanie Bóg chce nam powiedzieć, że jest On ostatecznym sensem i powodem naszego istnienia. Że wyłącznie w Nim ukryty jest ostateczny, najgłębszy sens tego wszystkiego, co nas spotyka, naszego cierpienia, naszych zmagań o lepsze życie, naszego zabiegania o pokój, zgodę, pojednanie, ale także naszego cierpienia itd. W Maryi i w jej słowach – Jakże się to stanie? – Bóg staje się bliski naszym lękom o przyszłość.

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej anioł.
CZYTAJ DALEJ

Nuncjusz Apostolski podczas sakry biskupiej ks. Sztajerwalda: Dzięki biskupom każdy ma pewność, że otrzyma w Kościele prawdę i łaskę

2024-12-07 16:48

[ TEMATY ]

biskup

diecezja warszawsko‑praska

diecezja warszawsko praska

Łukasz Krzysztofka/Niedziela

Święcenia biskupie i stawanie się następcą Apostołów głęboko dotykają każdego wierzącego, ponieważ dzięki biskupom każdy ma pewność, że otrzyma w Kościele prawdę i łaskę, którymi sam Pan Jezus obdarza ludzkość – mówił nuncjusz apostolski w Polsce abp Antonio Guido Filipazzi w homilii podczas Mszy Świętej z obrzędem sakry biskupiej ks. Tomasza Sztajerwalda, nowego biskupa pomocniczego diecezji warszawsko-praskiej. Święcenia biskupie odbyły się 7 grudnia 2024 roku w katedrze warszawsko-praskiej.

Głównym konsekratorem był Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Antonio Guido Filipazzi, zaś współkonsekratorami byli bp Romuald Kamiński, ordynariusz warszawsko-praski, i bp Jacek Grzybowski, biskup pomocniczy warszawsko-praski.
CZYTAJ DALEJ

Dziś obchodzony jest XXV Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie

2024-12-08 07:59

[ TEMATY ]

modlitwa

Karol Porwich/Niedziela

Dziś obchodzony jest XXV Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie. Celem inicjatywy Episkopatu Polski jest duchowe i materialne wsparcie Kościoła katolickiego w krajach byłego ZSRR - w Europie Wschodniej i Azji Środkowej. W całym kraju katolicy będę modlić się w intencji chrześcijan na Wschodzie i przekazywać pieniądze na ich wsparcie. W ubiegłym roku zgromadzono ponad 2,5 mln zł, z czego najwięcej - 1 mln 200 tys. trafiło na Ukrainę.

- Potrzeby wciąż są tam ogromne, staramy się uczestniczyć w inicjatywach skierowanych na pomoc konkretnym ludziom, domom seniora, domom dziecka, by ci ludzie mogli jakoś funkcjonować - powiedział ks. Leszek Kryża, dyrektor Biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję