Reklama

Czy stanie kościół na stalowowolskim Młodyniu?

Niedziela sandomierska 34/2009

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

historia każdej parafii pisze się momentem powstania kościoła i zjednoczeniem danej wspólnoty, jakie dokonuje się poprzez wspólne prace, ofiarę, zaangażowanie podczas jego budowy. Parafia to nie tylko proboszcz, księża wikariusze, plebania - ale żywa wspólnota, która razem zapisuje dzieje zbawiania człowieka przez Boga. Wieki i pokolenia zapisywały w swoich kościołach dzieje wiary, nadziei, miłości, zachwycające do dzisiaj pięknem starych katedr, doskonałością dostojnych bazylik, bogactwem architektoniczno-artystycznym świątyń. Były też w naszej historii czasy, kiedy bez pozwolenia, nocami budowano nowe kościoły w miastach zamierzonych przez ideologie jako „miasta bez Boga” - wzorcowe centra ateizmu. Ludzie szykanowani, prześladowani, karani robili wszystko, aby mieć miejsce spotkania z Bogiem, któremu przynosili swoją niełatwą codzienność.
Miejsce na stalowowolskim Młodyniu obrasta powoli „legendą”. Zanim powstanie tutaj parafia, zamierzona decyzją diecezjalnych władz, historia pisze już swoje wydarzenia. To pierwsze, z Wielkiego Postu, kiedy podczas miejskiej Drogi Krzyżowej ustawiono tutaj krzyż i bp Edward Frankowski przypomniał wszystkim uczestnikom, że w planach strukturalnej zabudowy miasta ustalono z władzami, że tutaj powstanie świątynia. Potem 1 czerwca, podczas Nawiedzenia przez Matkę Bożą Stalowej Woli, sprawowano tu pierwszą Mszę św. w zbudowanej do tego celu prowizorycznej kapliczce. A potem i w przysłowiowym „międzyczasie” historia zapisała tutaj i smutne wydarzenia. Dokonał się akt profanacji. Ktoś zbezcześcił kapliczkę na Młodyniu. - Z bólem przyjąłem wiadomość, że po odprawieniu Mszy św. 1 czerwca br. w Stalowej Woli, przy krzyżu na osiedlu Młodynie dokonano zbezczeszczenia krzyża i tymczasowej kaplicy, w której sprawowana była Eucharystia w obecności obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej nawiedzającej naszą diecezję, Która przez ten fakt została znieważona. W związku z tym proszę wszystkich wiernych o modlitwę wynagradzającą Panu Bogu i polecam, aby po każdej Mszy św. zostały odśpiewane Suplikacje - taki komunikat usłyszeli wierni podczas niedzielnej Mszy św.
28 czerwca 2009 r. została odprawiona na Młodyniu Msza św., ale „w nocy bądź nad ranem nieznani sprawcy wysmarowali całą drewnianą kapliczkę gnojownikiem, a także cały plac wokół niej. Dosłownie nie dało się tam wytrzymać, taki panował tam odór” - mówił Lucjusz Nadbereżny - stalowowolski radny z PIS-u. Innym aktem wandalizmu było podpalenie płótna i obrazu, który został umieszczony w drewnianej kapliczce. Za pierwsze akty wandalizmu wierni zgłosili zawiadomienie do Prokuratury w Stalowej Woli o nieposzanowanie uczuć religijnych. Po wcześniejszych próbach zbezczeszczenia kapliczki w lasku na os. Młodynie nieznani sprawcy dopięli swego. W nocy z 27 na 28 lipca br. obiekt kultu religijnego został zdemolowany. „Bóg umarł” i „Religia to opium dla mas” takie napisy można zobaczyć na kapliczce, która stała w lasku. W nocy z poniedziałku na wtorek nieznani wandale zniszczyli drewnianą budowlę. To już nie pierwsza próba przeciwników budowy kościoła, którzy za wszelką cenę starają się nie dopuścić do powstania kościoła w lasku na os. Młodynie. „To wstyd! - mówił bp Edward Frankowski. - Wiadomość o tym, że w Stalowej Woli mieszkańcy nie chcą kościoła poszła na całą Polskę”.
„Rozumiem, że są przeciwnicy i zwolennicy budowania kościoła, ale to co się wyprawia, nie mieści się już w głowie” - napisał do lokalnej prasy oburzony czytelnik. Na kapliczce ktoś zamieścił obraźliwe wyrazy oraz namalował czarnym sprayem niezbyt „stosowne” malowidło. Uszkodzeniu uległ także drewniany stopień i poręcze.
Ks. prał. Jerzy Warchoł, dziekan stalowowolskiego dekanatu w rozmowie nie ukrywa swojego rozgoryczenia wydarzeniami, jakie miały miejsce tutaj. „Nie możemy mówić, że jest za dużo kościołów w Stalowej Woli. Czemu nikt nie mówi, że jest za dużo punktów sprzedaży alkoholu, marketów? Pokolenia, które po nas przyjdą, gdy będą śledzić naszą historię, reklamy, powiedzą o nas, że nasze pokolenie ciągle się bawiło, jadło, piło, bo o tym się najczęściej mówi w reklamie - a przecież człowiek jest dzieckiem Bożym, jest nieśmiertelny. Celem jego życia jest życie wieczne. Krzyż jest znakiem największej miłości Boga do człowieka i dlatego został tam na początku postawiony, aby o miłości przypominać. Czy ktoś ukochał cię bardziej niż Ja - mówi do nas z wysokości krzyża Chrystus. Człowiek za miłość i na miłość powinien odpłacić się miłością. Dlatego chcemy, żeby tam powstała świątynia - miejsce spotkania człowieka z Bogiem. Świątynia - na przekór reklamom - będzie mówić następnym pokoleniom, że ludzie tutaj mieszkający kochali Boga i będzie pięknym świadectwem, że na przekór naszym narodowym wadom, chcemy trwać przy Bogu”.
Przypomnijmy, że lokalna prasa, monitorująca wydarzenia w mieście, pisała w kwietniu br., po posiedzeniu Rady Miasta, że za rok od tej pory na „kokoszej górce” na osiedlu Młodynie w Stalowej Woli może stać już świątynia. Jakim cudem? Stanie tam drewniana kaplica z niżańskich Warchołów. „To na początek wystarczy” - powiedział ks. Jerzy Warchoł tuż po tym, jak radni na życzenie kurii przystąpili do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego Młodynie. A wszystko stało się na sesji 3 kwietnia. Tą decyzją rajcy dali zielone światło dla budowy kościoła. Za przystąpieniem do planu, w który wpisano obiekt sakralny, głosowało 17 rajców, nikt nie był przeciwny, a 2 osoby wstrzymały się od głosu. Nim jednak doszło do głosowania, radni przez bite 70 minut spierali się o to, czy głosować nad planem, czy najpierw pytać mieszkańców o budowę świątyni”.
Zanim zadecydują się losy na stalowowolskim Młodyniu, historia pisze kolejne wydarzenia. Pielgrzymujący na Jasną Górę pątnicy zmienili nieco trasę przemarszu pielgrzymki, odwiedzając to miejsce. Tutaj otrzymali od bp. Edwarda Frankowskiego błogosławieństwo na trud pielgrzymowania. Tutaj modlili się w intencji tych, którzy dokonali aktu profanacji, błagając dla nich o miłosierdzie. Sytuację chce rozwiązać bp Krzysztof Nitkiewicz, który zaplanował spotkanie z prezydentem Miasta, wierząc, że dobra wola obu stron pozwoli właściwie pokierować losami tego miejsca, które zanim kiedyś stanie się parafią, już posiada swoją historię. Zachęcamy naszych Czytelników, aby podzielili się swoimi odczuciami w kwestii wydarzeń, które są też i sprawdzianem naszej wiary i miłości do Kościoła.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kolumna Kościoła

Św. Ambroży z Mediolanu został zaliczony – obok św. Augustyna, św. Hieronima i św. Grzegorza I Wielkiego – do grona czterech wielkich doktorów Kościoła zachodniego. Był mistrzem duchowym św. Augustyna.

Ten wielki Ojciec Kościoła jako biskup Mediolanu cieszył się wielkim autorytetem, o czym świadczy nadanie mu określenia: „kolumna Kościoła”. Pochodził z rodziny chrześcijańskiej. Po śmierci ojca, gdy był jeszcze małym chłopcem, matka zawiozła go do Rzymu i skierowała na drogę kariery urzędniczej, zapewniając mu gruntowne wykształcenie w zakresie retoryki i prawa. Około 370 r. został wysłany do Mediolanu, skąd zarządzał prowincjami Emilii i Ligurii. Trwała tam walka między prawowiernymi katolikami a arianami. Ambroży starał się pogodzić wiernych obu walczących stron. Jego autorytet sprawił, że chociaż był jeszcze katechumenem, lud Mediolanu wybrał go na biskupa. Został ochrzczony 7 grudnia 374 r. i przyjął święcenia najpierw prezbiteratu, a potem biskupie.
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Quo Vadis Europo? Kryzys migracyjny, gospodarczy i tożsamościowy

2024-12-07 21:44

[ TEMATY ]

konferencja

Karol Porwich/Niedziela

W Złotym Potoku z inicjatywy Europoseł Jadwigi Wiśniewskiej z Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, do której w Parlamencie Europejskim należy Prawo i Sprawiedliwość, została zorganizowana konferencja pt. „Quo vadis Europo? Kryzys migracyjny, gospodarczy i tożsamościowy”.

Dyskusja ogniskowała się wokół trzech kluczowych tematów, z jakimi mierzy i będzie mierzyć się w najbliższej dekadzie Unia Europejska, a więc nielegalna, niekontrolowana migracja, spadek konkurencyjności europejskich gospodarek, a także kryzys wartości i odcinanie się Europy od chrześcijańskich korzeni.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję