Podczas Mszy św. rozpoczynającej nowennę rozważane będą słowa „Wierzę, że możesz”. Po Eucharystii przed Najświętszym Sakramentem odbędą się modlitwy nowennowe.

W ramach nowenny spotkania będą odbywały się każdego ósmego dnia miesiąca od kwietnia do grudnia. Tematy rozważań będą następujące: „Uznaję”, „Przebaczam”, „Pomóż”, „Duchu Boga - zstąp na mnie”, „Przygotuj moje serce”, „Wyrzekam się - Wyznaję”, „Daję Ci moje serce”.

Nowenna zakończy się 8 grudnia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Rozważanie „Weź mnie pod Twoją obronę - Dziękuję Ci za rozwiązanie”.

Comiesięczną nowennę poprowadzą kapłani z diecezji kaliskiej i spoza niej. Opiekunem duchowym inicjatywy jest ks. kan. Marcin Papuziński, kanclerz Kurii Diecezjalnej w Kaliszu.

Klasztor karmelitanek bosych w Niedźwiadach koło Kalisza wywodzi się z klasztoru lwowskiego. W 1946 r. siostry zostały zmuszone przez władze sowieckie do opuszczenia klasztoru we Lwowie. Wyjeżdżając stamtąd wzięły ze sobą najcenniejszy skarb, jakim była ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, którą otrzymały w 1880 r. od kard. Albina Dunajewskiego, ówczesnego metropolity krakowskiego.

Siostry opuściły Lwów, jadąc w nieznane. Po krótkim pobycie w Przemyślu, na zaproszenie bp. Karola Radońskiego, ówczesnego ordynariusza włocławskiego, przyjechały 11 listopada 1946 r. do Kalisza. Początkowo zamieszkały w domu parafialnym przy katedrze, przy ul. Kanonickiej 5, przygarnięte przez ks. prał. Stefana Martuzalskiego.

Później otrzymały w ramach wynagrodzenia za dobra utracone na wschodzie willę przy ul. Widok 80. Osiedliły się w niej w 1947 r., przystosowując ją do wymogów życia karmelitańskiego. Nowy klasztor w Kaliszu otrzymał tytuł Najświętszego Imienia Maryi i św. Józefa. Na ul. Widok wspólnota mieszkała przez 27 lat. Pod koniec 1969 r. władze miejskie odebrały siostrom ogród klasztorny w celu wybudowania w tym miejscu szosy.

Przed wspólnotą stanęła perspektywa budowy nowego klasztoru, co było niezwykle trudnym zadaniem z powodu bardzo nieprzychylnego stosunku władz państwowych do Kościoła. Z pomocą przyszła siostrom wierna przyjaciółka i dobrodziejka klasztoru - Janina Skowrońska, z pochodzenia Rosjanka, żona byłego zesłańca na Sybir. Ofiarowała zgromadzeniu teren w pobliskich Niedźwiadach. Tu po wielu trudach, pertraktacjach z władzami i dzięki dobroczynności wielu przyjaciół stanął nowy klasztor wraz z kaplicą.

21 czerwca 1971 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego przez kard. Stefana Wyszyńskiego, a 2 września 1973 r. bp Jan Zaręba poświęcił nowy klasztor pw. Najświętszego Imienia Maryi i św. Józefa oraz zaprowadził w nim kanonicznie papieską klauzurę.

W kaplicy znajduje się ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy przywieziona z Lwowa. Ikona była dwukrotnie koronowana, najpierw koronami biskupimi przez metropolitę lwowskiego Bolesława Twardowskiego w 1939 r., a następnie aktem koronacji papieskiej z rąk papieża Jana Pawła II 7 czerwca 1991 r. we Włocławku.

W 2011 r. przeprowadzono gruntowny remont kaplicy. Nowy, marmurowy ołtarz, ambona i posadzka sprawiły, że kaplica zyskała nowe oblicze. 2 września 2012 r. bp Stanisław Napierała konsekrował ołtarz, a 2 września 2013 r. bp Edward Janiak poświęcił odnowioną kaplicę. Podczas tej uroczystości został odczytany dekret ustanawiający kaplicę sióstr karmelitanek bosych Diecezjalnym Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy.