Sakrament pokuty i pojednania w polskiej praktyce duszpasterskiej zajmował - nie tylko od święta, ale i na co dzień - pierwszorzędne miejsce. Wyniki przeprowadzonej ankiety pozwalają stwierdzić, że jest tak nadal, a nawet można zauważyć, iż obserwuje się pozytywną ewolucję w tym względzie, co także dobrze wróży na przyszłość.
Cieszy, że przeważający procent wiernych przystępuje do spowiedzi regularnie, a nie ogranicza się, jak to dawniej bywało, do dorocznej spowiedzi, wypływającej jedynie z nakazu przykazań oraz zwyczaju religijnego. Wskazywałoby to na dowartościowanie tego sakramentu, a nawet na pewnego rodzaju zapotrzebowanie na dojrzałe jego przeżywanie. Godne zauważenia jest też to, że większość spowiadających się przystępuje do Komunii św. przez dłuższy okres po spowiedzi. Wskazuje to na bardziej świadome podchodzenie do Eucharystii oraz pielęgnowanie życia w łasce, a więc swoistą pracę nad sobą jako konsekwencję dobrze przeżytej spowiedzi św. Niewątpliwie widać tu wpływ kaznodziejstwa i katechezy, które w ostatnich dziesięcioleciach uświadamiały wiernym potrzebę regularnego, a nie wyłącznie okazjonalnego prowadzenia życia sakramentalnego.
Czymś pozytywnym - co w badaniu ankietowym uwidacznia się wyraźnie - jest także właściwa od strony teologicznej ocena roli spowiednika, w którym zdecydowana większość badanych pragnie widzieć przede wszystkim ojca, lekarza i doradcę aniżeli surowego sędziego.
Co do niepokojów - na pierwszym miejscu zwróciłbym uwagę, iż stosunkowo niewielka liczba ankietowanych ma stałego spowiednika, aczkolwiek wydaje się, że jest ona większa niż poprzednio. Nadal może niepokoić fakt, że zdecydowana większość wiernych bardziej jest skłonna spowiadać się u księdza, którego nie zna.
Oddziaływanie spowiedzi na pozytywne zmiany w życiu zawodowym stwierdza tylko 26,4 proc., podczas gdy 73, 6 proc. nie udziela żadnej odpowiedzi w tym względzie. Uwidacznia się tutaj bardziej indywidualistyczna tendencja przeżywania religijności, cechująca się wciąż niewystarczającym przełożeniem swojego życia religijnego na relacje rodzinne, zawodowe i społeczne.
Podsumowując, ankieta wskazuje na pozytywne przemiany religijności Polaków w kierunku bardziej dojrzałego przeżywania sakramentu pokuty i oczekiwań z nim związanych. Wskazuje jednocześnie na wciąż niewystarczające jego wykorzystanie w integralnym nawróceniu poprzez przyjęcie łaski przemiany w każdym wymiarze życia, zwłaszcza w wymiarze społecznym.
Pomóż w rozwoju naszego portalu