Św. Maksymilian Maria Kolbe - Rycerz Maryi

Red.

Archiwum

Bądź na bieżąco!

Św. Maksymilian Maria Kolbe to niezwykła postać w Kościele, Święty, o którym tak wiele już napisano. To człowiek, który nie zawahał się ofiarować własnego życia dla Niepokalanej. Dla Niej chciał zdobyć cały świat. Swoją misję w Kościele traktował bardzo poważnie. Dla lepszego spełnienia tej misji użył najnowocześniejszych jak na jego czasy środków, tak aby cały świat mógł dowiedzieć się o Ewangelii Chrystusa, by cały świat pokochał Niepokalaną. W tym celu stworzył czasopismo „Rycerz Niepokalanej”, a także stację radiową. A gdy przyszła największa próba, z miłości do Niepokalanej ofiarował własne życie za innego człowieka - Franciszka Gajowniczka - 14 sierpnia 1941 r. w bunkrze głodowym obozu zagłady Auschwitz przypieczętował swoje życie miłością i ofiarą. Św. Maksymilian Kolbe jest symbolem ofiar nazizmu, jest „patronem trudnych czasów” - jak powiedział sługa Boży Jan Paweł II.
Niezwykle interesujące spojrzenie na życie św. Maksymiliana prezentuje książka „Rycerz Maryi. Misja i męczeństwo św. Maksymiliana Marii Kolbego” (w oryg. ang. „Mary’s Knight. The Mission and Martyrdom of Saint Maksymilian Maria Kolbe”), wydana przez Wydawnictwo Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Autorem jest prof. Claude R. Foster, wykładowca historii na West Chester University w Pensylwanii w USA. Biografia św. Maksymiliana jest bardzo ciekawie wkomponowana przez autora książki w atmosferę religijną i patriotyczną, jaka panowała w Polsce w XIX i w pierwszej połowie XX wieku.
Prof. Foster czerpał z podstawowych źródeł, takich jak: pisma, listy, artykuły, konferencje ascetyczne i homilie św. Maksymiliana. Bardzo cennym źródłem były dla niego wspomnienia świadków życia św. Maksymiliana. Ogromną rolę przy powstaniu tej biografii odegrał br. Hieronim Maria Wierzba. Wśród świadków byli także książę Jan Maria Drucki-Lubecki i Franciszek Gajowniczek. Prof. Claude R. Foster ukazuje także poglądy św. Maksymiliana na pewne zjawiska społeczne i polityczne. Bardzo rzeczowo obrazuje trudności i wyzwania, którym św. Maksymilian musiał wielokrotnie stawić czoło w czasie swojej posługi kapłańskiej. Najlepszą ocenę tej ciekawej książki pozostawił br. Hieronim Maria Wierzba, który w lipcu 2001 r., na krótko przed swoją śmiercią (4 sierpnia 2001 r.), napisał: „Ze wszystkich znanych mi biografii św. Maksymiliana ta właśnie jest, moim zdaniem, najbardziej wyczerpująca i autentyczna”.

(mf)

Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepokalanów
ul. O. M. Kolbego 5, Paprotnia
96-515 Teresin
tel. (0-46) 846-22-08
fax (0-46) 861-37-59
wof@niepokalanow.pl

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Berlinie odbyło się spotkanie Fundacji Maksymiliana Kolbego i Dzieła Maksymiliana Kolbego

PAP

[ TEMATY ]

o. Maksymilian Kolbe

Berlin

Mat.prasowy

W piątek zakończyło się w Berlinie dwudniowe spotkanie Fundacji Maksymiliana Kolbego (Maximilian-Kolbe-Stiftung) i Dzieła Maksymiliana Kolbego (Maximilian-Kolbe-Werk). Zastępca sekretarza generalnego KEP ks. dr Jarosław Mrówczyński poinformował, że poświęcone było bieżącym pracom obu organizacji.

W komunikacie przekazanym w piątek PAP przez biuro prasowe Episkopatu poinformowano, że w 24-25 listopada w Berlinie odbyło się coroczne spotkanie Fundacji Maksymiliana Kolbego i Dzieła Maksymiliana Kolbego, które zajmuje się pomocą byłym więźniom niemieckich obozów koncentracyjnych.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

O. Waldemar Pastusiak, paulin

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ