Wytrwał do końca

Faktycznie, człowiek o wyjątkowej inteligencji, wprost fenomenalnej pamięci i wspaniałym poczuciu humoru - jak pisał o ks. Stanisławie Dziwiszu biograf Papieża Tad Szulc - był jednym z najbliższych Wojtyle ludzi. Papieski sekretarz był właściwie „całym biurem” Jana Pawła II, jego prawą ręką, doradcą i powiernikiem. Jan Paweł II całkowicie polegał na jego lojalności i dyskrecji, gdy chodzi o prowadzenie spraw związanych z pontyfikatem. Osobisty sekretarz towarzyszył Ojcu Świętemu we wszystkich podróżach zagranicznych, po Włoszech i w odwiedzinach parafii rzymskich, podczas środowych audiencji ogólnych i niezliczonych uroczystości w Bazylice św. Piotra i na Placu św. Piotra, podczas kilku tysięcy spotkań i ceremonii liturgicznych w Watykanie. Razem też jeździli na nartach, modlili się oraz przeżywali chwile radosne i tragiczne. To na ręce swego osobistego sekretarza upadł Jan Paweł II, raniony przez zamachowca 13 maja 1981 r. To decyzjom ks. Dziwisza należy w wielkim stopniu zawdzięczać, że Ojciec Święty wówczas przeżył. Abp Stanisław Dziwisz wiernie dotrwał do końca posługi Wielkiego i Świętego Papieża. Czuwał przy umierającym Janie Pawle II. Trzymał Papieża za rękę, gdy odchodził on do wieczności. Jeszcze za życia Ojciec Święty uczynił swego sekretarza wykonawcą swojego testamentu.
O posłudze ks. Stanisława Dziwisza pięknie powiedział Jan Paweł II, udzielając mu święceń biskupich, 19 marca 1998 r.: „Od początku mojego pontyfikatu stoisz wiernie u mego boku jako sekretarz, dzieląc trudy i radości, niepokoje i nadzieje związane z posługą Piotrową. Dziś z radością wielbię Ducha Świętego, który przez moje ręce udziela Ci sakry biskupiej. Jako drugi prefekt Domu Papieskiego, dzięki Twemu bogatemu doświadczeniu, będziesz mógł świadczyć dobro wszystkim, którzy z racji posługi albo jako pielgrzymi przybywają do następcy św. Piotra”. Obecnie swoim bogatym doświadczeniem abp Stanisław Dziwisz obdaruje Kościół krakowski i całą Polskę.

Koło się zamknęło

Po nominacji na metropolitę krakowskiego, 3 czerwca br., abp Stanisław Dziwisz napisał w liście do wiernych archidiecezji m.in.: „Z drżeniem serca, ale jednocześnie w duchu całkowitego zawierzenia Bogu przyjąłem tę decyzję Ojca Świętego. Jestem świadomy wielkiej odpowiedzialności i ogromu dziedzictwa, które niesie w sobie Kościół krakowski, od czasów św. Stanisława, Biskupa i Męczennika, aż po ostatnie chwile wielkiego pontyfikatu Papieża z Krakowa - Jana Pawła II. Powierzone mi przez Papieża duchowe dziedzictwo archidiecezji krakowskiej podejmuję w duchu posłuszeństwa i z wielką pokorą - w imię wierności Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II”.
Należy napisać: koło się zamknęło. Stanisław objął stolicę biskupią po św. Stanisławie, Biskupie i Męczenniku. A należy dodać, że abp Stanisław Dziwisz szczególną czcią otaczał swego patrona. Jak wyznał: „Mój ojciec nosił imię Stanisław i mnie na chrzcie św. rodzice obdarzyli imieniem Stanisław. Z tym Świętym zrosło się moje życie nie tylko w domu rodzinnym w Rabie Wyżnej, ale przede wszystkim w seminarium pod Wawelem, u boku katedry, której sercem jest św. Stanisław. Przy jego grobie ciągle odnawia się i buduje Kościół krakowski. Tam uczyliśmy się kochać Kościół i kochać Ojczyznę”. O św. Stanisławie napisał też ks. Dziwisz rozprawę doktorską: Kult św. Stanisława Biskupa w Krakowie do Soboru Trydenckiego, obronioną na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.
Arcybiskup Stanisław Dziwisz urodził się 27 kwietnia 1939 r. w Rabie Wyżnej, jako piąte z siedmiorga dzieci Stanisława i Zofii. Podobnie jak Karol Wojtyła został wcześnie półsierotą. Jego ojciec zginął w wypadku kolejowym. Po maturze - w 1957 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1963 r. w katedrze na Wawelu z rąk wikariusza kapitulnego bp. Karola Wojtyły. W latach 1963-65 pracował w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim, a od października 1966 r. został kapelanem abp. Karola Wojtyły. Od tego czasu ks. Dziwisz uczestniczył w doniosłych wydarzeniach kościelnych archidiecezji: obchodach tysiąclecia chrześcijaństwa w Polsce, peregrynacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, jubileuszu św. Stanisława, Biskupa i Męczennika, realizacji nauki Soboru Watykańskiego II. To była dla niego szkoła duszpasterstwa, gorliwości apostolskiej, a nade wszystko okazja do nawiązania głębokiej więzi duchowej z Pasterzem, który był dla niego nauczycielem i przewodnikiem w poznawaniu tajemnicy Kościoła.
Życie Księdza Stanisława zmienił dogłębnie wybór kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową 16 października 1978 r. Od tej chwili stał się najbliższym współpracownikiem Papieża i towarzyszem w jego niestrudzonej działalności apostolskiej. Doceniając pracę swego sekretarza, Jan Paweł II w 1985 r. uhonorował go tytułem prałata Jego Świątobliwości, a w 1996 r. powierzył mu urząd protonotariusza apostolskiego. 7 stycznia 1998 r. Ojciec Święty podniósł Księdza Stanisława do godności biskupa tytularnego San Leone oraz mianował go drugim prefektem Domu Papieskiego. Był to prawdopodobnie pierwszy przypadek, gdy urzędujący Papież mianował biskupem swego aktualnego sekretarza. 29 września 2003 r. Ojciec Święty wyniósł bp. Dziwisza do godności arcybiskupiej.
Trzeba nadmienić jeszcze, że od 16 października 1987 r. bp Stanisław Dziwisz pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie, a 9 czerwca 1997 r. otrzymał w katedrze Wawelskiej z rąk kard. Franciszka Macharskiego insygnia kanonika Kapituły Krakowskiej; z nominacji metropolity lwowskiego kard. Mariana Jaworskiego jest także kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej we Lwowie. W 1996 r. Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie przyznała mu medal Bene Merenti. 13 maja 2001 r. Senat Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego nadał bp. Stanisławowi Dziwiszowi tytuł doktora honoris causa.
Mimo obowiązków w Watykanie abp Dziwisz nie zapominał o swych rodzinnych stronach, m.in. wspierał finansowo budowę Domu Opiekuńczo-Leczniczego im. św. Faustyny Kowalskiej w swej rodzinnej Rabie Wyżnej. Przez kilka lat systematycznie wpłacał na ten cel swoje uposażenie. W 2000 r. przywiózł do Nowego Targu relikwiarze św. Teresy od Dzieciątka Jezus i św. Katarzyny Aleksandryjskiej dla kościoła św. Katarzyny oraz Kodeks Jozuego dla biblioteki szkolnej nowotarskiego liceum. W 2002 r. przekazał Gimnazjum im. Jana Pawła II w Rabie Wyżnej swój prywatny księgozbiór z dedykacjami autorów lub darczyńców. Liczy on ponad 700 książek z wielu dziedzin, m.in. z historii, muzyki czy filozofii. W 2005 r. dzięki darowi papieskiego Sekretarza Gimnazjum wzbogaciło się o pracownię multimedialną z 50 komputerami.
Arcybiskup Dziwisz jest chyba jedynym biskupem na świecie, który za życia ma swój pomnik na terenie zarządzanej przez siebie archidiecezji. Na postawionym w sierpniu 2004 r. pomniku Jana Pawła II w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem znalazł się także papieski sekretarz. Pomnik nosi tytuł: Ojciec i syn.