Obchodzimy obecnie 350. rocznicę cudownej obrony Jasnej Góry. Jest to rocznica podnosząca na duchu wszystkich Polaków. Wobec naszej aktualnej sytuacji społecznej, politycznej i narodowej potrzebna nam jest taka rocznica, budząca nadzieję.
Jak to było wtedy, przed 350 laty? Król szwedzki, Karol Gustaw, wyznający religię protestancką, chciał podbić wszystkie kraje Europy, narzucić im protestancką religię i zjednoczyć pod swoim berłem. Wiele już dla swych planów uczynił, ale przeszkadzała mu w tym katolicka Polska. A więc - trzeba uderzyć na Polskę! Szwedzi runęli na nasz kraj i bez trudności zagarniali go pod berło króla szwedzkiego. Polacy prawie się nie bronili, a raczej wchodzili w kolaborację z wrogimi zastępami. Znikł zupełnie rycerski i patriotyczny duch naszego narodu. Poddawali się Szwedom bez walki magnaci i szlachta, zamki książęce i zagrody szlacheckie. Już prawie cała Polska była w rękach wroga. Pozostał tylko jeden nietknięty bastion - Jasna Góra z Cudownym Obrazem Matki Najświętszej i z garstką ojców i braci paulinów oraz chroniących się pod opiekę Maryi nielicznych szlachciców. Generał Müller, dowodzący armią szwedzką, był pewien, że w bardzo krótkim czasie, bez walki, zdobędzie ten „kurnik” - jak określił Jasną Górę. I tu spotkał go niespodziewany zawód: na Jasnej Górze był mąż nieustraszonego ducha - o. Augustyn Kordecki, który za wszelką cenę chciał bronić największej świętości narodu i nie poddać jej heretyckim wrogom.
Obrona Jasnej Góry przed Szwedami trwała kilka tygodni, przy nierównych siłach - ogromnej armii szwedzkiej i maleńkiej załogi jasnogórskiej. O. Kordecki zawierzył Matce Najświętszej bez granic - wiarą niezłomną, nieustraszoną.
Podczas obrony Jasnej Góry były takie sytuacje, kiedy zdawało się, że klasztor padnie pod przeważającą siłą wroga. Nawet wśród załogi jasnogórskiej niektórzy tracili ducha i radzili poddanie twierdzy. O. Kordecki, nie zważając na „dobre rady”, jeszcze mocniej ufał i dzięki tak mocnej wierze i ufności - zwyciężył! Ten niezłomny Mąż Boży wiedział, że ratując Jasną Górę, ratuje cały naród i katolicką wiarę Polaków. Gdyby Jasna Góra poddała się, cała Polska znalazłaby się w niewoli szwedzkiej.

* * *

Jak bardzo podobna jest nasza dzisiejsza sytuacja do tej sprzed 350 lat! Naród polski jest obecnie śmiertelnie zagrożony, choć wróg jest ukryty i zamaskowany. Nie ma Szwedów pod murami Jasnej Góry, ale ten wróg jest gorszy od szwedzkiego najazdu: liberalizm, ateizm, konformizm, religijna obojętność, antyklerykalizm, wyśmiewanie tradycji, relatywizm moralny, wyprzedawanie Polski, afery finansowe itp. Potrzebny jest „nowy Kordecki”! Prymas Wyszyński wołał w latach systemu totalitarnego, iż „Kordeckim” ma być cały Zakon Ojców i Braci Paulinów. Wydaje się jednak, że wobec takich zagrożeń „Kordeckim” powinien być każdy Polak dobrej woli, wierzący Bogu i ufający Jego Najświętszej Matce, nieugięty w swych zasadach i przekonaniach religijnych i moralnych, wierny wartościom chrześcijańskim i narodowym.
Módlmy się gorąco do Tej, która nas nigdy nie zawiodła, do Najświętszej Maryi, Pani Jasnogórskiej, a przez Nią - do Jej Boskiego Syna, Jezusa Chrystusa, o uratowanie wiary Polaków, o zachowanie polskiego ducha, a nawet zagrożonego w swym istnieniu - bytu narodowego. Bo wydaje się, że istnieje jakaś tajemnicza zmowa przeciwko naszemu narodowi. Komuś bardzo zależy na tym, żeby Polski nie było. Mówi się nawet, że to, co obecnie dzieje się z naszą Ojczyzną, jest czwartym jej rozbiorem.
Jak bardzo aktualne są i dzisiaj słowa, które przed 350 laty wypowiedział o. Augustyn Kordecki: „Szydzi z nas i pogardza nami nieprzyjaciel, pytając, co nam z dawnych cnót pozostało. A ja odpowiem: Wszystkie zginęły, jednak coś jeszcze pozostało, bo pozostała wiara i cześć dla Najświętszej Panny, na którym to fundamencie reszta odbudowaną być może... (...) - Dzieci! Jeszcze Najświętsza Panna okaże, iż od burzących kolubryn mocniejsza, a potem będzie koniec waszych trosk i umęczenia!” (Henryk Sienkiewicz - Potop).
Módlmy się więc, módlmy się gorąco, bo jesteśmy w takiej sytuacji, w której tylko Bóg może nas uratować. Dziś tak samo jak kiedyś, w czasie najazdu szwedzkiego, musimy z ufnością patrzeć ku Maryi na Jasnej Górze Zwycięstwa, która jest dla naszego narodu Kotwicą i Promienną Gwiazdą wszelkiej nadziei. Wołajmy do Niej z wiarą: „Zwyciężyłaś! Zwyciężaj!”