Mamy jeszcze świeżo w pamięci wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II w Ojczyźnie. Staraliśmy się wsłuchiwać uważnie w jego słowa, ale śledziliśmy także jego postawę. Dla wszystkich znamienne było świadectwo modlitwy tego wielkiego człowieka.

Pielgrzymka papieska uczyła nas pobożności. Oczywiście, każda papieska pielgrzymka jest lekcją pobożności, gdyż jest odniesieniem najwyższego ludzkiego autorytetu moralnego do Pana Boga. Ale teraz Ojciec Święty dał nowy przykład swojego wielkiego rozmodlenia. Widzieliśmy jego modlitwę w ciszy. Widzieliśmy to szczególnie w katedrze na Wawelu. Ojciec Święty odmawiał brewiarz. Podobnie było w Kalwarii. Program wizyty był ściśle zaplanowany, ale Ojciec Święty znalazł czas, by zatopić się w modlitewnej ciszy z brewiarzem. I myślę, że było to kazanie Papieża skierowane przede wszystkim do księży. Pokazał kapłanom, diakonom, że brewiarz jest umiłowaną modlitwą Kościoła, niezwykle ważną także dla Papieża, i powinien być również serdeczną modlitwą każdego kapłana.

Brewiarz to modlitwa mająca bardzo wiele aspektów. Odmawiając brewiarz, wyczuwa się niezwykłą melodię psalmów; psalmodia jest piękną modlitwą biblijną, zawierającą teksty ze Starego Testamentu. Bardzo głębokie i drogocenne są teksty Pisma Świętego. Brewiarz zawiera też teksty Ojców Kościoła, znakomitych mężów Bożych, nawet starożytnych, świętych papieży, biskupów. To wielkie bogactwo myśli. Modlitwa brewiarzowa ma jeszcze tę specyfikę, że koncentruje się na liturgii wspominającej lub czczącej konkretnego świętego i zawiera modlitwy przypisane na poszczególne pory dnia. To wszystko wciąga nas w głębię Kościoła. Są dwie wielkie modlitwy dla kapłana w ciągu dnia: Msza św. - Eucharystia i brewiarz. I oto Ojciec Święty pokazał nam pełny ich obraz, a zwłaszcza mniej znany wiernym piękny brewiarz.

Papież dał nam więcej znaków, które nas ubogaciły; ciągle zresztą pokazuje ich znaczenie swoim przykładem. W Wielki Piątek np. siada do konfesjonału i spowiada, żeby przypomnieć Kościołowi, że obowiązuje spowiedź tzw. uszna, indywidualna, w konfesjonale. Czasem Ojciec Święty podczas Eucharystii czy spotkań z pielgrzymami sam intonuje pieśni. Może dobrze byłoby, gdyby czasem to ksiądz zaśpiewał, np. jedną zwrotkę pieśni - być może wtedy ludzie bardziej ożywiliby się.

Ojciec Święty uczy nas życia liturgią Kościoła, ukazuje głęboki jej sens. Sam dopełnia wszystkiego, co ona zaleca. Jesteśmy mu za to ogromnie wdzięczni.

Wymownym znakiem wizyty papieskiej były też odwiedziny dwóch klasztorów: Benedyktynów w Tyńcu i Kamedułów na Bielanach. To było także pokazanie ducha modlitwy i zwrócenie uwagi na zakony, w życiu których ogromną rolę odgrywa liturgia.

Ojciec Święty pokazał nam bogactwo różnorodności wspólnot kościelnych: wspólnotę na Błoniach, wiwatującą, ale bardzo Bożą, ukierunkowaną na Eucharystię, na bycie razem na modlitwie; wspólnoty klasztorne, które są opiekunami miejsc kultu, takie jak wspólnota bernardyńska w Kalwarii czy wspólnota zakonna sióstr przy sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach; i wreszcie kameduli i benedyktyni. To wszystko daje niezwykle zsynchronizowany, ciekawy obraz życia Kościoła, i jest niczym innym, jak tylko oddawaniem chwały Panu Bogu. Uczmy się, postępując za Papieżem, jak uwielbiać Boga przez liturgię, śpiew, kontemplację i ciszę. To wszystko razem modliło się w Papieżu.