Reklama

Podręczniki dla kształcenia diakonów

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jubileusz 20-lecia kapłaństwa ks. Ryszard Selejdak - kapłan archidiecezji częstochowskiej, kierownik Wydziału Seminariów watykańskiej Kongregacji Edukacji Katolickiej - uczcił, oddając do rąk polskiego Kościoła niezwykle cenną pomoc w kształceniu diakonów. Zredagowana przez niego antologia dokumentów kościelnych, zatytułowana Diakonat stały. Dokumenty Soboru Watykańskiego II i Stolicy Apostolskiej. Bibliografia (Biblioteka
„Niedzieli” t. 156, Częstochowa 2004, ss. 353+nlb7), to z pewnością podstawowy podręcznik dla diecezjalnych i zakonnych kolegiów formacji diakonów stałych. Książka jest kolejną pracą tegoż autora na temat omawianego stopnia święceń. Wcześniej ukazały się drukiem jego opracowania: Zarys historyczny diakonatu stałego (Częstochowa 1998), Diakonat stały w świetle Biblii i historii Kościoła (Częstochowa 2002) oraz Tożsamość, duchowość, formacja i posługa diakonów stałych (Częstochowa 2003). Ks. Selejdak jest więc doświadczonym i kompetentnym specjalistą w zakresie odnowy po ponad tysiącu lat posługi diakonów stałych. Współpracując od wielu lat z Biblioteką „Niedzieli”, przyczynił się do tego, iż ta seria wydawnicza stała się pewnym oparciem dla formacji osób duchownych. Warto przypomnieć, że to z jego inspiracji ukazały się w niej Zasady formacji kapłańskiej w Polsce (Biblioteka „Niedzieli” t. 78, Częstochowa 1999). W tym nurcie pozostaje też inna ważna dla omawianego tematu publikacja - Wytyczne dotyczące formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce (Biblioteka „Niedzieli” t. 157, Częstochowa 2004). Ta ścisła współpraca watykańsko-częstochowska czyni z Biblioteki „Niedzieli” pewną podstawę dla pracy wychowawców polskiego duchowieństwa.
Omawiany tom posoborowych dokumentów kościelnych zawiera teksty wszystkich ważnych wypowiedzi soborowych, papieskich i poszczególnych urzędów watykańskich. Całości dopełnia niezwykle pomocna i rzetelnie zredagowana Bibliografia. Wymienia ona podstawowe cytaty biblijne dotyczące diakonatu, wskazuje na dzieła Ojców Kościoła (sam zresztą autor jest z wykształcenia patrologiem po rzymskim Augustianum), podaje katalog wypowiedzi z Soborów i Synodów Kościoła powszechnego, zwłaszcza Soboru Watykańskiego II. Osobną cenną pomocą są wypowiedzi Pawła VI i Jana Pawła II, obejmujące lata 1967-2000. Podobny zakres czasowy mają wyliczone w Bibliografii dokumenty urzędów watykańskich oraz wskazanie na „diakońskie” kanony Kodeksu Prawa Kanonicznego, fragmenty Katechizmu Kościoła Katolickiego i Pontyfikału rzymskiego. Autor przedstawił także niezwykle bogatą literaturę przedmiotu, w której obecne są również publikacje polskie.
Książka ta winna znaleźć się wśród materiałów pomocniczych diecezjalnych instytucji formacji duchowieństwa. To nieoceniony przewodnik po tekstach wyrażających uświadomioną godność i potrzebę posługi diakonów. To także odpowiedź na dręczące wielu pytania w rodzaju: „A co ze święceniami kobiet czy ustanawianiem ich do posługi akolity?”. To wreszcie pomoc w powracaniu do źródeł chrześcijańskiego świadectwa w świecie. Gdy czyta się teksty Orygenesa, Teodora z Mopsuestii, Klemensa Aleksandryjskiego, do których odsyła ks. Selejdak w swej antologii, trudno oprzeć się przekonaniu, że istotne problemy obecności Kościoła w świecie są wciąż podobne, że nadal - zgodnie ze znanym adagium św. Wawrzyńca, diakona z III wieku - „największym bogactwem Kościoła są biedni i potrzebujący”, do których i dziś w pierwszym rzędzie odnosi się posługa diakonów stałych.
Ta książka jest także pomocna wszystkim, którzy nie znając prawdziwych racji duchowych powrotu do diakonatu stałego, pragną go zredukować do rodzaju akcji charytatywnej. Publikacja ks. Selejdaka, przywołując dokumenty Kościoła, ukazuje Chrystusowy, eklezjalny i duszpasterski sens odnowy tego stopnia święceń. Dzięki niej można dowiedzieć się m.in., dlaczego i pod jakimi warunkami dopuszcza się do diakonatu stałego żonatych kandydatów, a ci, którym go udzielono w stanie bezżennym, nie mogą zawrzeć małżeństwa, jakie są uprawnienia i podstawowe obowiązki diakonów, z czego mają się oni utrzymywać i jak mają współpracować z biskupem i proboszczami.
Wymienione wyżej książki można zamawiać pod adresem: Redakcja Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, ul. 3 Maja 12, 42-200 Częstochowa, http://ksiegarnia.niedziela.pl. Książki można zamawiać również telefonicznie - tel. (0-34) 365-19-17 lub pocztą elektroniczną - e-mail: redakcja@niedziela.pl

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bóg daje nam miłość, wolność i nieskończenie więcej

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii J 14, 1-6.

Piątek, 26 kwietnia

CZYTAJ DALEJ

Niemcy: podział w episkopacie w związku z projektami „drogi synodalnej”

2024-04-25 10:26

[ TEMATY ]

episkopat

Niemcy

Anna Wiśnicka

Czterech członków Rady Stałej Niemieckiej Konferencji Biskupów postanowiło nie uczestniczyć w głosowaniu na temat ustanowienia Komitetu Synodalnego, który ma z kolei doprowadzić do powstania rady synodalnej- stałego gremium składającego się z biskupów i świeckich, które ma zarządzać Kościołem w Niemczech. Przed utworzeniem rady synodalnej, jako niezgodnej z sakramentalną konstytucją Kościoła przestrzegała stanowczo Stolica Apostolska.

Czterej biskupi, Gregor Maria Hanke OSB z Eichstätt, Stefan Oster SDB z Pasawy, kardynał Rainer Maria Woelki z Kolonii i Rudolf Voderholzer z Ratyzbony ogłosili we wspólnym oświadczeniu 24 kwietnia, że chcą kontynuować drogę w kierunku Kościoła bardziej synodalnego w harmonii z Kościołem powszechnym. Chcą poczekać na zakończenie Zgromadzenia Plenarnego Synodu Biskupów, którego druga sesja odbędzie się w październiku w Rzymie. W watykańskich sprzeciwach wobec drogi synodalnej w Niemczech wielokrotnie wskazywano, że „rada synodalna”, przewidziana i sformułowana w uchwale niemieckiej drogi synodalnej nie jest zgodna z sakramentalną konstytucją Kościoła.

CZYTAJ DALEJ

Warszawska Pielgrzymka Piesza Dziedzictwem Kulturowym

Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę trafiła na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Pielgrzymka warszawska nazywana także paulińską, początkami sięga XVIII w. Jej fenomen polega na ciągłości, wierni wypełniali śluby pielgrzymowania do Częstochowy nawet w czasie rozbiorów, wojen i komunizmu. Jest nazywana „matką” pielgrzymek w Polsce.

- Pielgrzymowanie wpisane jest w charyzmat Zakonu i w naszego maryjnego ducha, stąd wielka troska o to dziedzictwo, jakim jest Warszawska Pielgrzymka Piesza. Czujemy się spadkobiercami tego ogromnego duchowego skarbu i robimy wszystko, aby przekazać go nowemu pokoleniu paulinów. To doświadczenie pielgrzymowania zabieramy na inne kontynenty - powiedział o. Arnold Chrapkowski, przełożony generalny Zakonu Paulinów na zwieńczenie pielgrzymki w 2023r.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję