Niekiedy dzisiejsza Ewangelia jest interpretowana jako zapowiedź końca świata. Gdy jednak czyta się ją w kontekście biblijnym to widzimy, że Jezus mówił przynajmniej o trzech sprawach.
Te słowa po części spełniły się w godzinie ukrzyżowania Jezusa. Ten sam ewangelista Marek pisze, że wtedy „mrok ogarnął całą ziemię” (Mk 15, 33). Ponadto wyrażenie „owy dzień” lub „godzina”, które są w tym fragmencie Ewangelii często występują w kontekście męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa, co wzmacnia argument, że Jezus odnosi się też do ostatniego dnia swojego ziemskiego życia i do godziny śmierci. Chrześcijanie interpretowali tę Ewangelię właśnie w sposób symboliczny, bowiem w Jezusie widzieli przejście, które nastąpiło ze Starego do Nowego Przymierza, w którym także my teraz żyjemy.
Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
Reklama
W tradycji żydowskiej w czasach Jezusa jedno pokolenie obejmowało około 40 lat, a wypowiedź Jezusa jest odpowiedzią na zachwyt świątynią Jerozolimską jednego z Jego uczniów, który powiedział: „Nauczycielu, patrz, co za kamienie i jakie budowle!”. Jezus na to odparł, że: „Nie zostanie tu kamień na kamieniu” (zob. Mk 13, 1-2). W dzisiejszej Ewangelii Jezus rozwija ten wątek. Jeśli przyjmiemy, że Jezus mówił o swojej śmierci i o zburzeniu świątyni, to zgadzają się daty, ponieważ Pan Jezus został ukrzyżowany w około 30 roku, a jedno pokolenie później to 70 rok, w którym Rzymianie zburzyli Świątynię Jerozolimską.
Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą.
W jednym fragmencie Jezus ukazuje, że wydarzenia bliskie i odległe są ze sobą powiązane. Na pewnym poziomie – jak podkreśla Mery Healy – przyjście Syna Człowieczego to Jezusowe wniebowstąpienie i jego wstąpienie na tron po prawicy Ojca, a w ostatecznej perspektywie chodzi o Jego przyjście na końcu czasów.
Dziś
Szybciej my spotkamy się z Jezusem w wieczności niż On przyjdzie na ziemię. Jak wykorzystujemy czas, który jest darem Boga? Czy mam czas dla Boga, rodziny i przyjaciół? Czy mam czas dla siebie?
Święta Dorota z Kapadocji (obecnie Turcja), czczona m.in. w kilku podkarpackich kościołach, np. w Trzcinicy, Binarowej czy Połomi, nie miała łatwego życia. Nie dość, że wyparły się jej siostry, to jeszcze musiała życiem zapłacić za swoją wiarę w Chrystusa
Na wielu wizerunkach świętą przedstawiają z koszem pełnym kwiatów bądź kosz pełen owoców trzyma stojący obok niej mały chłopiec. Skąd ten motyw w ikonografii chrześcijańskiej? Otóż związany on jest z piękną legendą. Skazanej na śmierć męczeńską Dorocie przyglądali się uważnie cesarscy oprawcy, poganie. Ku ich zdumieniu na twarzy przyszłej świętej nie zobaczyli smutku; z radością spieszyła ona na spotkanie z Bogiem. Rozgniewało to jednego z pogan, urzędnika imieniem Teofil, który zapytał dlaczego tak się spieszy. Otrzymał odpowiedź: idę do niebiańskich ogrodów. Zakpił więc Teofil, nazywając ją narzeczoną Chrystusa, prosząc Dorotę, aby przyniosła mu z tych „rzekomych” ogrodów kwiaty bądź owoce. Po pewnym czasie u Teofila zjawił się tajemniczy posłaniec, chłopiec, który przyniósł Teofilowi chustę Doroty przepełnioną niezwykle silnym zapachem różano-owocowym. Późniejsza legenda przedstawiła to wydarzenie nieco inaczej: to anioł miał przynieść poganinowi kosz kwiatów i owoców – stąd św. Dorota uważana jest za patronkę ogrodników, ale też młodych małżonków. Niedowiarek uwierzył, zresztą później został także ścięty mieczem razem z Dorotą; było to na początku czwartego stulecia.
W Rzymie zakończyło się coroczne spotkanie zarządu Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II. Instytucja działająca przy Stolicy Apostolskiej już od ponad 43 lat chce zwiększyć aktywność w kilku ważnych obszarach. W spotkaniu prowadzonym przez ks. Pawła Ptasznika uczestniczyli wszyscy członkowie Rady Administracyjnej: kard. Stanisław Dziwisz, abp Marek Jędraszewski i bp Sławomir Oder, a do tego duchowni i świeccy ze Stanów Zjednoczonych, Francji, Niemiec i Polski. Po dwudniowych obradach Fundacja podjęła ważne decyzje.
– Watykańska Fundacja Jana Pawła II to praktyczna realizacja testamentu Papieża Polaka – stwierdza kard. Stanisław Dziwisz, członek Rady Administracyjnej, sekretarz św. Jana Pawła II. Tutaj, w Watykanie, od wielu lat, dzięki ofiarności darczyńców, spełnia ona tak wiele dobrych dzieł, zarówno dla studentów, jak i dla pielgrzymów z Polski i świata czy wreszcie dla nauki i kultury, poprzez Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu. Sprawne prowadzenie tylu działań domaga się odpowiedniego zarządzania, dlatego właśnie, jako zarząd Fundacji, po prostu musimy się spotykać i wyznaczać naszej Fundacji nowe drogi, mając przed oczami aktualne wyzwania. Nasze coroczne obrady trwają dwa dni i przybywają na nie członkowie Rady Administracyjnej z Polski, Francji, Niemiec i Stanów Zjednoczonych – dodaje były metropolita krakowski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
