Dekanat Opole Lubelskie obejmuje 12 parafii, położonych na prawym brzegu Wisły, stąd pomysł na tytuł wystawy fotograficznej, ukazującej wszystkie kościoły dekanatu. Została ona wykonana przez oddział parafialny Akcji Katolickiej w Poniatowej, który zakupił fotografie od Poniatowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Z drewna i utwardzonego styropianu wykonano przenośne, łatwe do ustawienia w każdym miejscu plansze. Dzięki temu wystawa była przewożona i eksponowana w poszczególnych parafiach. Fotografie, przedstawiające również wnętrza kościołów, są uzupełnione napisami informującymi o historii i architekturze przedstawionych obiektów.

Wystawa jest ciekawą lekcją historii "Małej Ojczyzny". Ukazuje, jak na niewielkim obszarze poprzez wieki budowane były kolejne świątynie, ich zróżnicowanie architektoniczne i związane z nimi wydarzenia.

Jednym z najstarszych kościołów na Lubelszczyźnie jest kościół w Piotrawinie. Według przekazów już w XI w. zbudowano tu drewniany kościół pw. św. Tomasza Apostoła. Prawdopodobnie był to jeden z pierwszych kościołów po tej stronie Wisły. Tutaj rozegrały się opisane przez Jana Długosza wydarzenia związane z cudem wskrzeszenia Piotra Strzemieńczyka (zwanego później Piotrowinem) przez biskupa Stanisława, który w 1079 r. poniósł męczeńską śmierć w kościele na Skałce. Drewniany kościół spłonął, a fundatorem zbudowanego w 1440 r., do którego dołączono wezwanie św. Stanisława, był bp Zbigniew Oleśnicki. Kościół jest murowany z cegły, w stylu gotyckim, znajduje się w nim wiele cennych zabytków sztuki sakralnej. Również ciekawe zabytki, w tym jedyna w Polsce kolekcja obrazów wotywnych, znajduje się w Muzeum Parafialnym. Na cmentarzu przykościelnym jest kaplica - grobowiec Strzemieńczyka, obok głowice kolumn przygotowane do planowanej w XVII w. budowy bazyliki. Z dokonanego tu cudu wskrzeszenia i szerzącego się kultu św. Stanisława kościół stał się znanym sanktuarium. Corocznie 8 maja odbywa się tu odpust, gromadzących licznych pielgrzymów. Położony malowniczo na wysokim brzegu Wisły Piotrawin przyciąga też turystów.

W XVI w. budowane były kościoły w Kazimierzu Dolnym i pobliskim Chodlu, na terenie obecnego dekanatu nie powstał żaden kościół, natomiast z XVII w. pochodzą trzy świątynie: w Opolu Lubelskim, Wilkowie i Rybitwach. Obecny kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim zbudowano w latach 1650-1675 w stylu wczesnobarokowym, jest murowany z cegły i otynkowany. Znajdują się w nim zabytkowe polichromie, obrazy, szaty i naczynia liturgiczne. Oryginalna jest dzwonnica - brama w ogrodzeniu cmentarza kościelnego z trzema dzwonami. Kościół w Wilkowie pw. Św. Floriana i św. Urszuli leży niedaleko Wisły, na jego ogrodzeniu zaznaczona jest wysokość, około 2 m., do jakiej sięgał poziom wody podczas powodzi nawiedzających te okolice. W ołtarzu głównym znajduje się zabytkowa rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego z XVIII w. Kościół pw. Wszystkich Świętych w Rybitwach jest murowany z kamienia wapiennego w stylu renesansu lubelskiego. Był dwukrotnie całkowicie zniszczony podczas działań wojennych w 1914 i 1944r. Na jego frontonie znajduje się wart uwagi napis : "Bóg widzi, Czas ucieka, Śmierć goni, Sąd czeka". Do parafii Rybitwy należał Józefów nad Wisłą, w którym zakon Bernardynów zbudował kościół pw. Bożego Ciała i klasztor w latach 1730-1743. Kościół barokowy, murowany z cegły i otynkowany spłonął dwukrotnie w 1915 r. i 1944 r. Parafie w Rybitwach i Józefowie były kilkakrotnie łączone i dzielone, siedzibą parafii stał się Józefów ostatecznie w 1946 r. na mocy dekretu bp. Stefana Wyszyńskiego.

Z XVIII w. pochodzi też klasycystyczny kościół pw. Świętej Trójcy we Wrzelowcu (parafia Kluczkowice). Wzniesiony jest na rzucie wydłużonego ośmioboku, nakryty kopułą z latarnia, jednoprzestrzenny. W stylu klasycystycznym wybudowano w połowie XIX w. mały kościołek pw. św. Wawrzyńca w Karczmiskach.

W XX w. powstało na terenie dekanatu pięć kościołów, najbardziej zróżnicowanych stylistycznie. W 1920 r. wzniesiono w Kraczewicach drewniany kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, nawiązujący formą do tradycyjnych budowli sakralnych, charakteryzujących się prostokątnym korpusem nawowym wyodrębnioną kruchtą i trójbocznym prezbiterium. Kościół niedawno gruntownie odremontowany, ma urok tradycyjnego, wiejskiego kościółka, coraz rzadziej spotykanego w Polsce. W ostatnich latach przed wojną zbudowany został kościół pw. NMP Królowej Polski w Zagłobie. Zaprojektowany w ówczesnym stylu modernistycznym łączy elementy romańskie ze współczesnymi, wieża stylizowana jest na słowiańską strażnicę. Kościół konsekrował w 1948 r. bp Stefan Wyszyński.

Lata powojenne nie sprzyjały budowie świątyń. W Prawnie zbudowano kościół pw. św. Anny w latach 1962-1969, ponieważ poprzedni spłonął w 1962 r. od uderzenia pioruna. Poniatowa, która była dynamicznie rozwijającym się miastem doczekała się rozpoczęcia budowy kościoła dopiero na początku lat 80. Parafię pw. Ducha Świętego erygował w 1986 r. bp Bolesław Pylak. Kościół wybudowano w popularnym w tamtych czasach kształcie, jest dwukondygnacyjny, okrągły, z wysoką wieżą. Jego sylwetka przypomina sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, być może nie jest to przypadek, w czasie konsekracji kościoła dokonanej w maju przez abp. J. Życińskiego umieszczone zostały w ołtarzu relikwie św. Faustyny. Najmłodszą świątynią dekanatu jest niewielki kościół pw. św. Maksymiliana Kolbe w Pusznie, zbudowany w latach 1985-1986, bardzo prosty, murowany z cegły.

historia kościołów jest historią tej ziemi - początków chrystianizacji, wojen (Wisła była linią frontu, dlatego kościoły były tak bardzo niszczone), powodzi, pożarów, rozkwitu i upadku gospodarczego, przemian politycznych. Obrazuje zmienność kanonów piękna i stylów w sztuce. Dokumentuje trwanie wartości najważniejszej - wiary w Boga i potrzeby istniejącej niezmiennie w kolejnych pokoleniach Polaków, potrzeby budowania Domów Bożych. Czy przetrwa ona w XXI wieku?