Jacek urodził się na ziemi opolskiej pod koniec XII stulecia w bogatej i bardzo wpływowej rodzinie Odrowążów. Ukończył dobre szkoły, poczynając od szkoły katedralnej w Krakowie, gdzie słuchał samego bł. Wincentego Kadłubka. Kształcił się też we Francji i Włoszech. W Rzymie poznał św. Dominika – założyciela Zakonu Kaznodziejskiego. Został dominikaninem. Organizował pierwsze klasztory dominikańskie, m.in. w Krakowie, Gdańsku i Kijowie. Próbował też ewangelizować Prusy, lecz relacje z Krzyżakami nie układały się najlepiej. Żył w trudnych czasach XIII wieku, w których chrześcijaństwo dopiero zaczynało odgrywać dominującą rolę na terenach Europy Wschodniej. Pomagał chrześcijaństwu rozkwitać. Był osobą niezwykle twórczą i energiczną. Doczekał się sporego grona uczniów. Jego relikwie spoczywają w Krakowie. Ogłoszono go świętym pod koniec XVI wieku. W sztuce przedstawia się go najczęściej w zakonnym habicie z monstrancją i figurą Maryi w dłoniach