Reklama

Poradnik dla bezrobotnego

Wprowadzenie do pracy

Niedziela Ogólnopolska 24/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Po pomyślnym przejściu przez omówiony w poprzednich odcinkach proces rekrutacji i selekcji personelu kandydat zostaje zatrudniony na okres próbny. Każdy pracodawca ma bowiem prawo do oceny nowo zatrudnionego pracownika w warunkach rzeczywistych, gdyż nie zastąpią ich żadne, najlepsze nawet metody doboru. Z kolei dla pracownika jest to okres niezwykle ważny i trudny. Ważny, ponieważ zależy od niego zatrudnienie na czas nieokreślony, na co każdy liczy. A trudny, gdyż na stres związany z permanentną oceną nakłada się stres adaptacyjny. Każdy przecież czuje się nieswojo w nowych warunkach. Z tych to powodów okres adaptacyjny, zwany także wprowadzeniem do pracy, powinien być możliwie krótki, gdyż jego przedłużanie się może być dla pracodawcy bardzo kosztowne. Dopóki nie zakończy się okres adaptacji nowego pracownika, cały zespół nie może pracować w pełni wydajnie. Tak więc zarówno pracownik, jak i pracodawca powinni pamiętać o kilku zasadach:

Pracownik

jest oceniany przez cały czas pracy (w odróżnieniu od ocen okresowych)

ma prawo pytać prawie o wszystko, co dotyczy pracy, i prosić o pomoc każdego

jest ciekawy wszystkiego, co jest związane z firmą, i nie przekracza znacznie jego zakresu obowiązków

powinien znać swój zakres obowiązków, odpowiedzialności, czas pracy i zasady wynagrodzeń

nie powinien odmawiać, jeśli proszą o podjęcie zadań przekraczających nieznacznie jego kompetencje. Może być bowiem wtedy sprawdzana pracowitość i dyspozycyjność nowego pracownika. Należy jednak uważać, aby nie dać się wykorzystywać, co zdarza się niekiedy w stosunku do tzw. nowych. Jeśli uważa, że zadanie znacznie przekracza jego uprawnienia i kompetencje, ma prawo odmówić

powinien poznać wcześniej funkcjonującą w firmie hierarchię służbową (kto jest kim?) oraz panujące w niej obyczaje (kultura organizacyjna).

Pracodawca

powinien zaprezentować firmę, jej podstawowe cele działania (misja firmy) i panujące w niej reguły (kultura organizacyjna)

powinien przygotować pracownikowi stanowisko pracy, żeby pracownik wiedział, gdzie jest jego miejsce

powinien zapoznać nowego pracownika z firmą i zespołem, z którym będzie pracował - przedstawienie kierownika i współpracowników

powinien zorganizować szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy w danej firmie (każda firma, a nawet stanowisko pracy, ma pod tym względem swoją specyfikę)

aby ułatwić pracownikowi pokonanie wszystkich trudności związanych z adaptacją, należy wyznaczyć osobę wprowadzającą, do której "nowy" będzie mógł się zwrócić z pytaniami i problemami.

Są to podstawowe zasady, według których powinien postępować pracodawca, aby skrócić okres adaptacji. Dopiero zakończenie okresu próbnego kończy ten etap zarządzania personelem, który nazywa się rekrutacją i selekcją, gdyż to w wyniku oceny pracownika w tym właśnie czasie zapada decyzja o stałym zatrudnieniu lub też taka decyzja nie zapada. Wtedy pracodawca może przedłużyć zatrudnienie na czas określony lub zwolnić pracownika, nie ponosząc z tego tytułu większych kosztów.
Wielu pracodawców przedłuża okres zatrudnienia na czas określony, myśląc, że chronią w ten sposób swoje interesy, gdyż mogą zwolnić pracownika bez większych problemów w każdej chwili. Są jednak w błędzie. Przedłużanie okresu tymczasowości wpływa destrukcyjnie na motywację nowo przyjętych pracowników, a sam lęk przed utratą pracy nie może być skutecznym motywatorem.

W następnym odcinku będzie mowa o podstawowych zasadach organizowania "ludzkich warunków pracy".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

11 lat temu zmarła Maria Okońska – współpracowniczka Prymasa Tysiąclecia

2024-05-06 11:14

[ TEMATY ]

Maria Okońska

rocznica śmierci

Kadr z filmu „Spełniona w Maryi”

Maria Okońska z mamą

Maria Okońska z mamą

11 lat temu, 6 maja 2013 r., zmarła Maria Okońska, jedna z najbliższych współpracowniczek prymasa Stefana Wyszyńskiego, założycielka Instytutu Świeckiego Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła. „Mamy jedno życie, którego nie wolno zmarnować” – głosiła jej najważniejsza dewiza.

Urodziła się 16 grudnia 1920 r. w Warszawie. Nie mogła poznać swojego ojca, który zginął dwa miesiące przed jej urodzeniem w ostatnich dniach wojny z bolszewikami. Jego ciała ani miejsca pochówku nigdy nie odnaleziono. Wraz z siostrą bliźniaczką Wandą (zmarłą w wieku 3 lat) i bratem Włodzimierzem była wychowywana przez matkę Marię z Korszonowskich. Jej rodzice poznali się w 1916 r., w czasie przygotowań do pierwszych „legalnych” od 1831 r. obchodów uchwalenia Konstytucji 3 maja. Po latach wspominała, że te rodzinne tradycje patriotyczne zadecydowały o jej postawie w kolejnych dekadach służby Kościołowi.

CZYTAJ DALEJ

Litania nie tylko na maj

Niedziela Ogólnopolska 19/2021, str. 14-15

[ TEMATY ]

litania

Karol Porwich/Niedziela

Jak powstały i skąd pochodzą wezwania Litanii Loretańskiej? Niektóre z nich wydają się bardzo tajemnicze: „Wieżo z kości słoniowej”, „Arko przymierza”, „Gwiazdo zaranna”…

Za nami już pierwsze dni maja – miesiąca poświęconego w szczególny sposób Dziewicy Maryi. To czas maryjnych nabożeństw, podczas których nie tylko w świątyniach, ale i przy kapliczkach lub przydrożnych figurach rozbrzmiewa Litania do Najświętszej Maryi Panny, popularnie nazywana Litanią Loretańską. Wielu z nas, także czytelników Niedzieli, pyta: jak powstały wezwania tej litanii? Jaka jest jej historia i co kryje się w niekiedy tajemniczo brzmiących określeniach, takich jak: „Domie złoty” czy „Wieżo z kości słoniowej”?

CZYTAJ DALEJ

Świadectwo: cztery zakonnice będą pielgrzymować prosząc o błogosławieństwo dla USA

2024-05-06 19:07

[ TEMATY ]

świadectwo

Fotolia.com

W ramach przygotowań do ogólnokrajowego Kongresu Eucharystycznego, który w dniach 17-21 lipca odbędzie się w Indianapolis, cztery członkinie Stowarzyszenia Apostolskiego „Córki Maryi” zamierzają odbyć prawie 1000-milową pielgrzymkę, aby prosić m.in. o „błogosławieństwo Chrystusa dla całych Stanów Zjednoczonych”. Będą one szły szlakiem św. Elżbiety Anny Seton (1774-1821) - pierwszej rodowitej Amerykanki, którą kanonizowano

Jest to jedna z czterech tras pątniczych, którymi od połowy maja podążać będą wierni, aby w połowie lipca dotrzeć na wspomniane wydarzenie religijne w stolicy stanu Indiana. Trasy te liczą one łącznie ok. 6,5 tys. mil i obejmują następujące szlaki: Maryjny (Droga Północna), św. Elżbiety Seton (Droga Wschodnia), św. Jana Diego (Droga Południowa) i Sierra (Droga Zachodnia).

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję