Reklama

List otwarty prof. Jerzego Roberta Nowaka do Ministra Sprawiedliwości Grzegorza Kurczuka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Szanowny Panie Ministrze!

Niedawno dowiedziałem się z publikacji w Tygodniku Powszechnym z 6 kwietnia 2003 r., że Prokuratura Okręgowa w Warszawie, prowadząc postępowanie przeciwko różnym książkom i autorom, objęła swym postępowaniem również książkę mego autorstwa 100 kłamstw J. T. Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem. Publikowany w Tygodniku Powszechnym komunikat Rzecznika Prokuratury Okręgowej w Warszawie Macieja Kujawskiego stwierdzał, że godzący także w moją książkę zarzut dotyczy rzekomego "publicznego nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych i wyznaniowych oraz publicznego znieważenia grupy ludności pochodzenia żydowskiego z powodu jej przynależności narodowej i wyznaniowej". Przypomnę tu, że już rok wcześniej - w marcu 2002 r. doszło do policyjno-prokuratorskiej akcji wymierzonej w tę samą książkę i parę innych moich książek w Tychach. Ówczesna akcja policyjno-prokuratorska zakończyła się całkowitym fiaskiem. Zadecydowały o tym wielostronne protesty różnych środowisk, oburzonych bezprawiem akcji godzącej w książki broniące prawdy o Polakach i polskiej historii. Ogromne znaczenie miał wówczas zdecydowany protest przeciwko "zamachowi na prawdę" ze strony rozlicznych patriotycznych mediów, od Radia Maryja począwszy, poprzez Nasz Dziennik, Niedzielę, Tygodnik Solidarność, Głos, Naszą Polskę i Nową Myśl Polską. Ojciec Dyrektor Tadeusz Rydzyk nazwał wręcz akcję policyjno-prokuratorską wymierzoną w moje książki "zamachem na prawdę". Protestowało kilkudziesięciu profesorów z rozlicznych uczelni polskich. Protestowały liczne środowiska polonijne na czele z Prezesem KPA Edwardem Moskalem. Doszło do trzech interpelacji poselskich w tej sprawie, dwóch - posła Artura Zawiszy i jednej - posłanki LPR Zofii Krasickiej-Domka. W tej sytuacji doszło do wyraźnej rejterady osób, które zarządziły nagonkę na moje książki w Tychach. Co więcej, sama minister sprawiedliwości Barbara Piwnik skrytykowała działania policji i przyznała niedopatrzenia prokuratury w Tychach w kwestii moich książek. Nakazano zwrócenie wszystkich książek bezprawnie skonfiskowanych.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Zbigniew Sobótka, odpowiadając na interpelację posła A. Zawiszy, listem z 29 marca 2002 r., stwierdził, że moje książki analizowano w związku z pismem wiceprezydenta Tychów, twierdzącym, że do publicznej dystrybucji "wprowadzono wydawnictwa o treści nacjonalistycznej i znieważającej grupy ludności". Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Z. Sobótka przyznawał jednak w tym kontekście, że: "Po ustaleniu, iż zatrzymane wydawnictwa nie zawierają zabronionych prawem treści, zostały niezwłocznie zwrócone właścicielowi i przywrócone do sprzedaży". A więc Sekretarz Stanu - p. Zbigniew Sobótka publicznie przyznał, że w moich książkach, w tym w 100 kłamstwach J. T. Grossa nie było żadnych zabronionych prawem treści wbrew poprzednim pomówieniom o to, że jakoby "znieważały grupy ludności" etc. W świetle tego tak jednoznacznego stwierdzenia Sekretarza Stanu w MSWiA - p. Z. Sobótki informuję Pana Ministra, że podległy mu Rzecznik Prokuratury Okręgowej Maciej Kujawski nadużył swego urzędu, pomawiając publicznie moją książkę o przedstawianie zabronionych prawem treści. Przypomnijmy, że stwierdzenie o tym, że moje książki nie zawierają zabronionych prawem treści, wyszło spod pióra Sekretarza Stanu związanego z SLD, który przypuszczalnie dobrze znał mój stosunek do SLD. Tym bardziej więc trzeba docenić jego jednoznaczne sformułowanie w urzędowym piśmie, skierowanym 29 marca 2002 r. na ręce Marszałka Sejmu RP Marka Borowskiego.
Na tym tle tym bardziej zdumiewająco powolny wydaje się wewnętrzny obieg informacji w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Przez prawie rok od cytowanej wypowiedzi Sekretarza Stanu - p. Z. Sobótki nie dotarła ona, jak widać, do Komendy Głównej Policji w Pałacu Mostowskich w Warszawie. Wbrew bowiem tak jednoznacznej wypowiedzi Pana Sekretarza Stanu na temat 3 moich książek, w tym 100 kłamstw J. T. Grossa, kilka tygodni temu przesłuchiwano w Pałacu Mostowskich wydawcę 100 kłamstw J. T. Grossa pod zarzutami jednoznacznie odrzuconymi już 29 marca 2002 r. w liście p. Z. Sobótki. Zarzutami kolejny raz godzącymi w moją książkę, tylko już teraz nie pod nadzorem tyskiej, a warszawskiej prokuratury. Ciekawe, ile jeszcze prokuratur w kraju będzie usiłowało ścigać moje książki pod różnymi wydumanymi zarzutami?! Warto dodać, że w piśmie Rzecznika Prokuratury Okręgowej Macieja Kujawskiego w Warszawie twierdzi się, że w sprawie książek, przeciw którym prokuratura prowadzi dochodzenie, uzyskano jedną (!) opinię "biegłego z zakresu historii dziejów najnowszych i problematyki narodowościowej, dotyczącą publikacji objętych postępowaniem". Ciekawe, czy prokuratura zdobędzie się wreszcie na ujawnienie treści opinii tego anonimowego jak dotąd biegłego, a zarazem na ujawnienie jego nazwiska. Będzie wtedy można ocenić, jaką rzeczywistą wiedzę o przedmiocie posiada ten biegły. A przede wszystkim, czy jest rzeczywiście lepszym znawcą problematyki stosunków polsko-żydowskich w czasie wojny od tak znanego badacza czasów II wojny światowej, jak prof. Tomasz Strzembosz. Przypomnijmy tu, że prof. T. Strzembosz w związku z zatrzymaniem moich książek w Tychach w marcu 2002 r. stwierdził bez ogródek: "Książkę 100 kłamstw J. T. Grossa czytałem i nie znalazłem w niej niczego, co powinno uruchomić prawo karne. Jest ona napisana rzeczywiście «ostro», ale książka Grossa jest napisana również ostro i ogromnie stronniczo. Z punktu widzenia warsztatu historycznego - zupełnie fatalnie, ale tej nikt jakoś nie wycofuje z obiegu" (cyt. za W. Żyszkiewicz, Państwo uznaniowe, Tygodnik Solidarność z 5 kwietnia 2002 r.).
Uderzając w moją książkę, prokuratura warszawska tym samym stara się zapewnić obronę antypolskiej książce J. T. Grossa przed moją druzgocącą krytyką. Przypomnę więc tu, że nie jestem odosobniony w krytyce jej niegodziwych oszczerstw i pomówień. Krytykowali książkę Grossa rozliczni inni historycy krajowi na czele z prof. Tomaszem Strzemboszem, tak wybitni naukowcy polonijni, jak profesorowie Iwo Cyprian Pogonowski i Kamil Dziewanowski, najsłynniejszy amerykański badacz historii Polski - prof. Richard C. Lukas, znakomity niemiecki znawca polskiej historii - dr Bogdan Musiał (autor miażdżącej 30-stronicowej krytyki książki Grossa na łamach Dziejów Najnowszych). Zasłużona polska patriotka pochodzenia żydowskiego - dr Nora Kacnelson, autorka licznych cennych prac na temat Kresów, nazwała książkę Grossa "nieuczciwą i obłudną" (por. Nasza Polska z 23 lutego 2003 r.). W odróżnieniu od tak licznych kłamstw Grossa mojej książce 100 kłamstw J. T. Grossa nie udowodniono jakiejkolwiek nieprawdy, najmniejszego nawet przeinaczenia czy nieścisłości. Ale prokuratura warszawska woli ścigać moją książkę broniącą prawdy o Polsce niż oszczerczą antypolską książkę Grossa. Znany publicysta Niedzieli i Najwyższego Czasu! Marian Miszalski tak pisał w Niedzieli (z 20 kwietnia 2003 r.) m.in. o postępowaniu warszawskiej prokuratury przeciwko mojej książce 100 kłamstw J. T. Grossa: "(...) wspomnianą książkę J. R. Nowaka Prokuratura Okręgowa w Warszawie uznała za «publikację o charakterze antyżydowskim» (...) muszę stwierdzić, że w książce prof. J. R. Nowaka nie znajduję niczego, co usprawiedliwiałoby uznanie tej książki za «publikację o charakterze antyżydowskim». Na jakiej więc podstawie Prokuratura Okręgowa w Warszawie przyjęła taką kwalifikację? Sprawa jest o tyle poważna, że przeciwnie - to książka J. T. Grossa Sąsiedzi, z racji zawartych w niej kłamstw, może być łatwo uznana za książkę antypolską". No cóż... To wszystko wiele mówi o tej prokuraturze i o ludziach, którzy w niej nadają ton!
W przeciwieństwie do różnych wyssanych z palca kłamstw, tak licznie występujących w Sąsiadach i innych książkach Grossa, moja książka 100 kłamstw J. T. Grossa opiera się na długotrwałych pracochłonnych studiach całej polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu. Liczni recenzenci pisali tak jak Waldemar Żyszkiewicz w Tygodniku Solidarność z 5 kwietnia 2002 r. o wspomnianej książce i 2 innych moich książkach zatrzymanych przez policję w Tychach, iż chodzi o "znakomicie udokumentowane faktograficznie i źródłowo książki prof. Nowaka". Kilkudziesięciu profesorów, protestując w odrębnym liście otwartym do minister Piwnik z 12 kwietnia 2002 r. przeciwko wymierzonej w moje książki akcji policyjnej, akcentowali m.in.: "Profesor Jerzy Robert Nowak należy do naukowców szczególnie zasłużonych dla obrony prawdy o historii Polski i dziejach stosunków polsko-żydowskich. Wszystkie swe ustalenia opiera na bogato udokumentowanej wielojęzycznej literaturze przedmiotu" (por. pełny tekst ich protestu i nazwiska sygnatariuszy w tomiku J. R. Nowaka Tyska prowokacja przeciw wolności słowa, Warszawa 2002, s. 51-52).
Przypomnę tu, że w 304-stronicowej książce 100 kłamstw J. T. Grossa powołuję się na bogatą literaturę, razem na 145 książek, przeważnie naukowych lub zbiorów relacji, na 117 artykułów oraz na liczne materiały archiwalne i na relacje świadków wydarzeń na Kresach w latach 1939-41. Dodajmy, że niektóre materiały archiwalne zostały opublikowane po raz pierwszy w pozycji książkowej właśnie przeze mnie. Przyznaje się to nawet w publikacji tak krytykowanego przeze mnie IPN-u: Wokół Jedwabnego, Warszawa 2002, t. II, s. 581, 691. Choćby to dowodzi wartości naukowej publikowanych przeze mnie informacji.
Jako jedyny z polskich historyków zabierających głos na temat publikacji Jana Tomasza Grossa zadałem sobie trud zajrzenia do jego tekstów skierowanych w języku angielskim do amerykańskich czytelników. Miało to szczególnie duże znaczenie dla podważenia wiarygodności J. T. Grossa jako autora. Pisząc dla Amerykanów i zdając sobie sprawę z ogromnej niewiedzy w USA o historii Polski doby wojny, Gross szedł dosłownie "na całość", pozwalając sobie na takie kłamstwa, których bałby się napisać w tekstach skierowanych do polskich czytelników. Dość wymienić jeden, jakże wymowny przykład, fragment tekstu Grossa publikowanego w jego książce Polish Society under German Occupation (wydanie z 1979 r., s. 240). Gross starając się pomniejszyć polski heroizm doby wojny, wmawiał amerykańskim czytelnikom, iż: "Tak, paradoksalnie Polacy cieszyli się większą wolnością w okresie 1939-1944 niż w ciągu całego stulecia... Sądzę, iż można słusznie przyjąć, że rozmnożenie się organizacji podziemnych i obfitość konspiracyjnych inicjatyw należy zawdzięczać w znacznej mierze istnieniu w Generalnej Guberni w czasie wojny swobody politycznej. Trudno przypuścić, by podziemne organizacje mogły powstać i istnieć w takiej liczbie, gdyby było inaczej" (oba podkreślenia - J. R. N.).
Powyższy tekst J. T. Grossa można krótko skreślić w słowach: "Prawdziwa sielanka za rządów Hansa Franka". Tak się złożyło, że od tej niemieckiej "wolności" w Generalnej Guberni zginął mój ojciec, podobnie jak miliony innych Polaków. Myślę, że żadne z dzieci ofiar niemieckich zbrodni po przeczytaniu takiego tekstu Grossa nie chciałoby podać ręki tak bezwstydnemu fałszerzowi okupacyjnej historii. Ale przecież ten fałszerz jest dziś broniony przez warszawską prokuraturę, która ściga książkę demaskującą jego antypolskie brednie. Czy Panowie z prokuratury nie wstydzą się takiego zachowania, będąc Polakami? Inna sprawa, że prokuratorsko-policyjne uderzenia godziły w ostatnich latach nie tylko w moje książki, ale również w wielu innych patriotycznych autorów. Szczególnie niegodne były działania policyjne (konfiskata książki na Dworcu Centralnym w Warszawie), które uderzyły w znakomitego historyka Andrzeja Leszka Szcześniaka, zaledwie na pół roku przed jego śmiercią. Oto, czego doczekał się za swój patriotyzm w wolnej Polsce! Patrząc na te różne prokuratorsko-policyjne poczynania, trudno nie dojść do dość smutnej konkluzji. Jest nią stwierdzenie, że niektórzy prokuratorzy i policjanci najwidoczniej dalej ciągle jeszcze żyją czasami PRL-u, i jak dotąd nie zrozumieli, co znaczą takie wartości, jak wolność słowa czy wolność badań naukowych. Ciekawe, czy Pan wyperswaduje im, że się mylą, Panie Ministrze sprawiedliwości w rządzie SLD-UP?!
Prawdziwie zdumiewa wykazana przez polską prokuraturę w naszym polskim kraju gorliwość w ściganiu książki broniącej prawdy o Polsce i Polakach przeciwko oszczerstwom. Zdumiewa w zestawieniu z faktem ogromnej pobłażliwości tejże prokuratury wobec antypolskich książek, świadomie zniesławiających Polskę i Polaków. Mógłbym w razie potrzeby przytoczyć dziesiątki przykładów sprzedawanych w księgarniach antypolskich książek, przełożonych z obcych języków lub napisanych przez autorów żyjących w kraju, nie mówiąc o wielokrotnie większej liczbie prasowych tekstów szkalujących Polskę i Polaków. Wszystkie te książki lub publikacje prasowe pozostały, jak dotąd, bezkarne dzięki pobłażliwości naszej prokuratury i sądów. Jaskrawym przykładem takiej pobłażliwości było np. umorzenie dochodzenia w sprawie książki Spiegelmana Maus, w której Polacy zostali przedstawieni jako "świnie". Prokuratura, usprawiedliwiając umorzenie dochodzenia w tej sprawie, posłużyła się przedziwnym wybiegiem, że chodzi tu o "fikcję literacką"!
Jaskrawym przykładem pobłażliwości władz w Polsce dla najbardziej nawet plugawych paszkwili antypolskich był fakt, że nie zrobiono dotąd niczego dla ukarania wydawcy przekładu książki Leona Urisa Miła 18 (wydanej w Warszawie w 1999 r. przez wydawnictwo Adamski i Bieliński). Wydawnictwo to wydało bez żadnego krytycznego komentarza książkę jawnie plugawiącą Polskę i Polaków, autorstwa najgorszego żydowskiego polakożercy z USA L. Urisa. Na przykład na s. 57 polskiego wydania tej książki czytamy o Polsce: "Wkrótce rozpoczęły się trwające niemal od tysiąca lat prześladowania Żydów, które od czasu do czasu przybierały lub traciły na sile, ale nigdy całkowicie nie ustały".
Jak można było dopuścić w Polsce wydanie książki zawierającej tak plugawe oszczerstwo o nas jako o kraju, gdzie "niemal od tysiąca lat trwały prześladowania Żydów". W Polsce, którą przez wieki rozliczni autorzy wysławiali jako jedyne schronienie dla prześladowanych Żydów z całej Europy, paradisus Judeorum (raj dla Żydów). Od wielu lat na łamach wydawanych w Polsce dzienników i tygodników niejednokrotnie dopuszczano się niezwykle grubiańskich ataków na Polskę, Polaków, polskie godło narodowe, postaci bohaterów narodowych. Wszystko to uchodziło bezkarnie, tak jak epitet o "piep... Polsce", użyty 10 lat temu przez J. Urbana na łamach Nie, a po dziś dzień nie ukarany - z braku odpowiedniej decyzji sądowej.
Podobną bezkarnością cieszą się ataki na Kościół, religię czy wielkiego Papieża-Polaka, choćby najbardziej nawet grubiańskie i obrzydliwe. Doszło do tego, że we wrześniu zeszłego roku na łamach Art & Business jeden z artystów zachwalał sytuację w Polsce, gdzie: "Kopanie w chrześcijaństwo jest stosunkowo przyjemnym zajęciem i mało niebezpiecznym". Warto pokusić się o odpowiedź na pytanie: w jakim stopniu dotychczas okazywana bierność czy nawet bezczynność sądów i prokuratur w sprawach o znieważanie religii katolickiej i uczuć religijnych doprowadziła do ukształtowania atmosfery, w której "kopanie w chrześcijaństwo" jest tak "mało niebezpiecznym" i "przyjemnym" zajęciem. W kraju zamieszkiwanym - według sondaży - przez najbardziej religijny naród Europy!
Czołowy publicysta tygodnika Najwyższy Czas! Stanisław Michalkiewicz zwrócił uwagę w numerze z 12 kwietnia 2003 r. na nowy jaskrawy przykład naruszania wolności słowa w dzisiejszej Polsce, pisząc m.in.: "Dowiedziałem się bowiem niedawno, że do warszawskich księgarń przychodzą grupki osobników podających się za członków Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita i radnych Rady Warszawy. Bojówki te stosują następnie wobec właścicieli księgarń groźby, że jeżeli nie wycofają ze sprzedaży np. książek pana prof. Jerzego Roberta Nowaka, to władze miejskie drastycznie podniosą im czynsz za dzierżawione od miasta lokale (...) mam nadzieje, że zarówno prokuratura, jak i pan prezydent Kaczyński, sprawę tego napastowania warszawskich księgarzy wyjaśnią i gdyby okazało się, że - co nie daj Boże! - w tych bandach rzeczywiście biorą udział członkowie Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita i radni Rady Warszawy, to nie tylko natrą im uszu, ale jeszcze każą zapłacić i odsiedzieć".
Dowiadując się z tekstu red. S. Michalkiewicza o tych tak drastycznych i sprzecznych z Konstytucją RP przejawach łamania wolności słowa, chciałbym się uprzejmie zapytać Pana Ministra, czy podlegające mu organy prokuratury i sądy zechcą jak najszybciej zająć się tą sprawą. Myślę, że wystąpienie prokuratury i sądów w obronie wolności słowa dużo bardziej będzie pasowało do rzeczywistości uwolnionej od klimatu rządów policyjnych III RP niż ściganie przez tę prokuraturę i sądy książki w bardzo udokumentowany sposób broniącej prawdy o Polsce i Polakach i przeciwstawiającej się ich szkalowaniu.
Szczególnie zastanawiające są uwarunkowania, w jakich dochodzi do kolejnej próby nagonki na moją książkę.
Należę do tych kilku osób spośród przeciwników wejścia do Unii Europejskiej, które gromadzą szczególnie dużo słuchaczy na swych odczytach i dyskusjach. Być może komuś bardzo zależy na tym, aby poprzez mnożenie na mej drodze przeróżnych przeszkód w decydującej fazie przedreferendalnej możliwie maksymalnie utrudnić mi działania w kampanii przedreferendalnej. Dlatego jestem tym mocniej zainteresowany ujawnieniem przez prokuraturę nazwisk osób, które występują z donosami do wymiaru sprawiedliwości przeciwko mojej książce, względnie prowadzą akcję przeciwko niej na drodze szantażu w księgarniach. Żyjemy podobno w wolnym, otwartym społeczeństwie, niech więc każdy występuje z otwartą przyłbicą, a nie ukrywa się w ciemnościach, sącząc jadowite donosy i pomówienia. Chcę również wreszcie dowiedzieć się, przeciwko jakim fragmentom mojej książki są wysuwane kłamliwe zarzuty. Proszę o podanie konkretnych zaskarżanych fragmentów i stron, zamiast ogólnikowych bezpodstawnych oskarżeń o rzekome "nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych i wyznaniowych oraz publiczne znieważanie grupy ludności pochodzenia żydowskiego". W mojej książce zajmowałem się prostowaniem antypolskich kłamstw Grossa, a insynuujący mi rzekome "nawoływania do nienawiści" popełniają przestępstwo pomówienia i oszczerstwa.

Warszawa, 22 kwietnia 2003 r.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43

[ TEMATY ]

Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

W niedzielę przypada 80. rocznica śmierci Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. Zostali oni zamordowani przez Niemców 24 marca 1944 r. za ratowanie Żydów, których Niemcy zabili jako pierwszych.

CZYTAJ DALEJ

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia postępowania w sprawie ks. Michała O.

2024-03-28 19:21

Red.

Niepokoją nas doniesienia płynące od pełnomocnika ks. Michała, mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego, dotyczące sposobu prowadzenia postępowania - piszą księża sercanie w opublikowanym dziś komunikacie. To reakcja zgromadzenia na działania prokuratury związku z postępowaniem w sprawie Funduszu Sprawiedliwości. Dementują pogłoski, jakoby ich współbrata zatrzymano w niejasnych okolicznościach w hotelu. Wzywają do modlitwy za wszystkich, których dotknęła ta sytuacja.

Publikujemy treść komunikatu:

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję