Szczególne to pielgrzymowanie. W kopii Cudownego Obrazu Maryja podjęła trud pielgrzymowania do każdego Polaka. 29 sierpnia 1957 r. wyznacza datę rozpoczęcia peregrynacji kopii Cudownego Obrazu - "Obrazu Nawiedzenia Pani Jasnogórskiej" po diecezjach i parafiach całej Polski. Nawiedzenie to trwa do dziś. Wielką odwagę wejścia w to nowe, nieznane dotychczas doświadczenie wykazał sługa Boży Stefan Kardynał Wyszyński - prymas Polski, nie tylko troskliwy opiekun wędrującej Matki, ale również w ogromnej mierze inicjator tego dzieła. Peregrynacja ta miała być swego rodzaju realizacją zobowiązań zawartych w Jasnogórskich Ślubach Narodu oraz stanowić istotny element przygotowania Polski na Milenium jej chrztu. Śluby te złożono z wielką wiarą i ufnością 26 sierpnia 1956 r. Tekst Ślubów przygotował uwięziony Ksiądz Prymas, któremu po zwolnieniu z internowania 2 listopada 1956 r. zdano relację z uroczystości. Przedstawiono mu wówczas wolę wiernych, pragnących podejmować Matkę Bożą w kopii Cudownego Obrazu. 6 maja 1957 r. Ksiądz Prymas wraz z innymi biskupami zawieźli dwie kopie Jasnogórskiego Wizerunku do Rzymu. Kopie te wykonał prof. Leonard Torwirt z Torunia. Podczas uroczystej audiencji u papieża Piusa XII Ksiądz Prymas ofiarował jedną kopię Ojcu Świętemu i poprosił o poświęcenie drugiej, która miała stać się Obrazem Nawiedzenia. 18 czerwca 1957 r. Ksiądz Prymas przywiózł tę kopię Obrazu do Warszawy, gdzie z dworca kolejowego, w otoczeniu wielotysięcznej rzeszy wiernych, przewieziono ją do katedry warszawskiej.
Uroczystości związane z peregrynacją rozpoczęły się na Jasnej Górze 26 sierpnia 1957 r. W tym dniu nastąpiło historyczne zetknięcie Cudownego Obrazu Matki Bożej z jego kopią. Cudowny Obraz został wyjęty z ołtarza w Kaplicy Matki Bożej i przeniesiony do Bazyliki, gdzie dokonano zetknięcia obu Obrazów, jakby "świętego pocałunku". Cudowny Obraz powrócił na swoje stałe miejsce do Kaplicy, a jego uświęconą kopię przeniesiono na ramionach kapłanów na Szczyt Jasnogórski, gdzie Matkę Bożą mogły pozdrowić rzesze pielgrzymów. 29 sierpnia 1957 r. Obraz Nawiedzenia był wystawiony do publicznej czci w katedrze warszawskiej, skąd 7 września wyruszył na pierwsze nawiedzenie Polski, poczynając od Warszawy.
Obraz wędrował 23 lata przez wszystkie polskie parafie. Pierwsze Nawiedzenie trwało do Jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry w 1982 r. i zakończyło się w Warszawie. Odbywało się w 3 etapach, co związane było z aresztowaniem Obrazu i uwięzieniem go na Jasnej Górze. Pierwszy etap Nawiedzenia wyznaczają lata 1957- 66. Obraz nawiedził wówczas 10 diecezji. Peregrynacji towarzyszyły piętrzące się trudności ze strony władz państwowych i partyjnych. 2 września 1966 r. Obraz został aresztowany na długi czas.
Trudności zaczęły się wcześniej, już 6 maja 1966 r. pod Olkuszem, gdy Obraz był wieziony z Jasnej Góry do Krakowa, milicja skierowała samochód-kaplicę na okrężne drogi, aby wierni nie mogli uczestniczyć w peregrynacji. Pierwsze aresztowanie Obrazu miało miejsce 7 czerwca 1966 r. za Lublinem, gdy odwożono Obraz na Jasną Górę. Wówczas milicja zatrzymała samochód-kaplicę, osłoniła go plandekami i odstawiła na Jasną Górę.
Wkrótce Obraz wyruszył znów z Jasnej Góry, tym razem do Fromborka, i po skończonych uroczystościach milenijnych jechał do Warszawy. Wówczas to na trasie między Pasłękiem a Ostródą - w Liksajnach - 20 czerwca 1966 r. milicja ponownie aresztowała samochód-kaplicę i przewiozła Obraz do warszawskiej katedry. Nie pomogły protesty Księdza Prymasa, który towarzyszył Obrazowi. W katedrze umieszczono Obraz najpierw w oknie zakrystii, a następnie w ołtarzu głównym. Przez cały czas pobytu, a więc do 2 września 1966 r., katedra warszawska była jakby "drugą Jasną Górą", a rzesze wiernych przychodziły codziennie, aby oddawać cześć "Matce Bożej Uwięzionej".
Po zakończeniu obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski w stolicach biskupich Obraz Nawiedzenia miał nadal peregrynować po Polsce. Na 4 września 1966 r. zaplanowano rozpoczęcie Nawiedzenia w diecezji katowickiej. Dwa dni wcześniej Obraz został zabrany z katedry warszawskiej i był przewożony do Katowic. Pod Będzinem samochód-kaplicę ponownie aresztowano i pod silną eskortą milicji odesłano na Jasną Górę. Nie pomogły protesty władz klasztoru ani Episkopatu. Od tej chwili uwięziony Obraz Nawiedzenia przebywał przez 6 lat na Jasnej Górze. Klasztor otrzymał surowy zakaz jego wywożenia, a nad realizacją zarządzenia czuwały dwa posterunki milicji, które okupowały bramy wyjazdowe Jasnej Góry. Tak rozpoczął się drugi etap peregrynacji - bez Obrazu Nawiedzenia - który trwał do 18 czerwca 1972 r. Zamiast Obrazu Nawiedzenia wędrowały puste ramy, Ewangeliarz i świeca. W tych symbolach Maryja nawiedziła 6 diecezji. Ten etap Nawiedzenia zakończył się 18 czerwca 1972 r. W tym dniu miało się rozpocząć Nawiedzenie diecezji sandomierskiej. Wówczas, za wiedzą Księdza Prymasa oraz władz klasztoru jasnogórskiego, Obraz Nawiedzenia został zabrany i w ukryciu przewieziony do diecezji sandomierskiej. Tak rozpoczął się trzeci etap Nawiedzenia, który trwał do Jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry w 1982 r. Na zakończenie Maryja odwiedziła wszystkie parafie i kościoły Warszawy.
Ranga tej peregrynacji i jej odbiór wśród wiernych zachęciły Episkopat do powtórzenia wędrówki Obrazu. Drugie Wielkie Nawiedzenie wszystkich parafii rozpoczęto 5 maja 1985 r. w Drohiczynie. Trwa ono w dalszym ciągu. Obecnie Obraz nawiedza parafie w archidiecezji przemyskiej.