WACŁAW GRZYBOWSKI: - Czerwiec 1997 r. Piąta pielgrzymka Ojca Świętego do ojczystego kraju. Zapewne spotkaliście się z Waszym wielkim Kolegą...

EUGENIUSZ MRÓZ: - Rok 1997. To już piąta "Pielgrzymka Nadziei" naszego rodaka Jana Pawła II do Polski, a trzecia wizyta w wolnym kraju, ale nie wolnym od podziałów. Wobec sił wywodzących się z dawnego komunistycznego reżimu wzmagała się prawicowa opozycja, narastały na wszystkich polach kontrowersje. Ale już chwilę po przylocie Ojciec Święty wyrzekł znamienne słowa: "Obejmuję myślą i sercem całą moją Ojczyznę i wszystkich bez wyjątku moich rodaków. Nie chcę tutaj nikogo pominąć, gdyż wszystkich Was noszę w sercu".
Ojciec Święty zaprosił nas, swoich kolegów - maturzystów 1938 r. wadowickiego Gimnazjum, na tradycyjne spotkanie koleżeńskie do ukochanych gór, pod Giewont, do stolicy Podhala. Zjechaliśmy z całej Polski: Staszek Jura z Kęt, Teoś Bojeś z Mysłowic, Szczepek Mogielnicki z Zatora, Józef Kwiatek z Wadowic oraz Antoś Bohdanowicz z Sopotu, Jasio Kuś z Krakowa, Karol Poliwka z Warszawy, Zygmunt Kręcioch z Wadowic - czterej ostatni przeszli już do życia wiecznego.
Towarzyszył nam Karol Hagenhuber - syn właściciela cukierni w Rynku, gdzie raczyliśmy się znakomitymi kremówkami. Karol maturę zdał rok później od nas. Teraz specjalnie przyleciał zza "wielkiej wody", ze stanu Indiana w USA, aby spotkać się z kolegami znad Skawy: z Lolkiem i z nami, dziś już "wadowickimi pniokami". Dołączyło do nas 6 rówieśniczek - maturzystek z 1938 r. Prywatnego Gimnazjum im. Michaliny Mościckiej.
Z Krakowa wyjechaliśmy dwoma mikrobusami, oddzielnie " dziewczęta" i oddzielnie "chłopcy". Już od rogatek podwawelskiego grodu towarzyszyły nam na całej trasie chorągiewki o barwach polskich i watykańskich, napisy, transparenty, zdjęcia, ołtarzyki, wielobarwne wstęgi na domach i płotach. Od Poronina konwojował nas policyjny radiowóz z błyskającym "kogutem". Po dwóch godzinach, wśród gęstniejącej rzeki pojazdów, dojechaliśmy pod Giewont. Stolica Tatr powitała nas słońcem, szczyty Tatr jaśniały w chmurach. Na cześć Papieża, "bacy Podhala", zakwitły konwalie, bzy, kasztany i jabłonie.
Gdy w środę wieczorem 4 czerwca helikopter papieski zbliżał się do Zakopanego, na całym Podhalu zapłonęły powitalne watry. Stojący z całymi rodzinami na wzgórzach górale wymachiwali rękami i chusteczkami, witając swego ukochanego gościa. "Teraz poszybują ku niebu nie skoczkowie narciarscy, lecz nasze rozmodlone dusze" - mówił do tłumów czekających na Jana Pawła II ks. Kazimierz Młynarski. A kiedy pojawił się papieski papamobil, gromko wykrzyknął: "Tysiąc roków my czekali, teraz my się doczekali".
O godz. 21.00 na stadionie sportowym w pobliżu Wielkiej Krokwi nastąpiło powitanie gościa przez kard. Franciszka Macharskiego i władze Zakopanego. Przy akompaniamencie kapeli czworo dzieci ubranych po góralsku wręczyło Ojcu Świętemu chleb, sól i kwiaty. Ojciec Święty w serdecznych słowach powitał swych najbliższych braci górali, a także ceprów, "co siek dzisiok na górali nazdali".
Pod Wielką Krokwią zbudowano przepiękny ołtarz - drewnianą, 22-metrowej wysokości kaplicę ze spadzistym dachem w góralskim stylu koliby, pięknie wykończoną podhalańskim ornamentem i ozdobioną rzeźbami przedstawiającymi sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Stół ofiarny to kompozycja z brązu i granitu, dwa naturalnej wielkości baranki podtrzymywały blok skalny służący za stół liturgiczny. Spod krzyża nad Wielką Krokwią aż do ażurowego ołtarza spływała 700-metrowej długości biała wstęga.
Papieska Msza św. pod Wielką Krokwią zgromadziła blisko 300 tys. pielgrzymów, głównie górali z Podtatrza, Podhala, Gorców, Spiszu, Orawy, ale również z innych rejonów Polski. Przybyli także pątnicy zza oceanu, z Węgier, ze Słowacji oraz z rodzinnego miasta Papieża - Wadowic. Wśród licznych transparentów, tablic i flag wypatrzyliśmy też flagi: ukraińską, węgierską, rumuńską, rosyjską.
Nieustannie falował wielobarwny kobierzec spódnic i chust góralek, mieniły się w oczach artystyczne hafty na bacowskich i juhaskich portkach i cuchach.
Górale powitali swojego Papieża Bogurodzicą, ognistymi brawami, kapelą góralską 180 skrzypków i basistów, muzyką licznych orkiestr z całego regionu i śpiewem 12 chórów.
A potem pod szczyty Tatr popłynęła pieśń góralskich chórów: " Jako orzeł z wysoka przylecioł spod obłoka, hej, wesoła nowina, Jan Paweł II z nami w Łojcyźnie pod Tatrami. Hej, scynśliwo godzina".
Górale, uszczęśliwieni wizytą Ojca Świętego, z dumą mówili: Do Warszawy przyjechoł, bo musioł, do Częstochowy przyjechoł, bo musioł, do Krakowa przyjechoł, bo musioł, do nos przyjechoł, bo fcioł" .
Czwartek 5 czerwca był dla Ojca Świętego dniem odpoczynku. Stęskniony za polskimi górami, okrążył kilkakrotnie helikopterem Babią Górę, przeleciał nad doliną Dunajca w kierunku zapory w Czorsztynie, nad dawną parafią bp. Stanisława Dziwisza w Rokicinach k. Nowego Targu i zobaczył wielki napis ułożony z kwiatów: "Wszyscy kochamy Ojca Świętego".

CDN.