Reklama

Niedziela Częstochowska

37. rocznica śmierci bp. Stefana Bareły

37 lat temu zmarł bp Stefan Bareła, trzeci biskup częstochowski.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Na urząd biskupa diecezji 17 stycznia 1964 r. mianował go papież Paweł VI. Nowy biskup objął rządy 5 lutego 1964 r., a ingres do katedry odbył się 12 kwietnia tego roku. Stefan Bareła (1916-1984) był pierwszym pasterzem częstochowskim wywodzącym się z miejscowego prezbiterium – pochodził z Zapolic, z parafii Kodrąb. W myśl swojego zawołania biskupiego „Veritati et Caritati”(„[Służyć] Prawdzie i Miłości”) podjął dzieło swojego poprzednika bp. Zdzisława Golińskiego, kontynuując duszpasterski program Wielkiej Nowenny przed Millenium Chrztu Polski.

W obliczy wzrostu liczby diecezjan i dynamicznego rozwoju przemysłu bp Bareła pomnażał sieć parafialną, zwłaszcza w nowych dzielnicach miejskich Częstochowy i Zagłębia oraz w parafiach wiejskich. W czasie jego rządów powstały 102 placówki duszpasterskie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Bp Bareła ustanowił struktury posoborowe w Kościele partykularnym, takie jak: Diecezjalna Rada Kapłańska, Diecezjalna Rada Duszpasterska i parafialne rady duszpasterskie.

Pasterz odważnie bronił wolnego dostępu do Jasnej Góry, blokując powstanie tunelu prowadzącego pod dzisiejszą ul. Popiełuszki, który władze komunistyczne budowały w celu rzekomego usprawnienia ruchu pielgrzymkowego, chcąc w rzeczywistości odgrodzić Jasną Górę od miasta. Biskup troszczył się też o katedrę (wzmocnienie konstrukcji, pokrycie blachą miedzianą, urządzenie kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej, upamiętnienie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II pomnikiem papieskim), otrzymał pozwolenie na budowę Seminarium Duchownego w Częstochowie i poświęcenie placu pod jego budowę (26 sierpnia 1983 r.). Ponadto wznowił wydawanie Tygodnika Katolickiego „Niedziela” w nakładzie 100 tys. egzemplarzy i powołał do istnienia Częstochowskie Wydawnictwo Diecezjalne „Regina Poloniae”.

Biskup Bareła podjął inicjatywę powołania do życia Studium Dokumentacji Soborowej i Instytutu Eklezjologiczno-Mariologicznego. Zainicjował wydawanie „Częstochowskich Studiów Teologicznych”. Ponadto ustanowił Seminarium Naukowe Teologów, przemianowane aktualnie na Oddział Częstochowski Polskiego Towarzystwa Teologicznego, Studium Życia Rodzinnego i Diecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Rodzin w Częstochowie. W 1981 r. erygował Instytut Teologiczny, związany z Wydziałem Teologicznym obecnego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Z powodzeniem starał się o utworzenie Sekcji licencjackiej o profilu eklezjologiczno-mariologicznym, którą przemianowano na Sekcję licencjacko-doktorancką Wydziału Teologicznego UPJP II.

Reklama

W okresie stanu wojennego diecezja częstochowska, zwłaszcza przez posługę bp. Bareły i biskupa pomocniczego Franciszka Musiela, odważnie stawała po stronie więzionych i internowanych oraz ich rodzin. Biskupi odwiedzali ośrodki internowania i interweniowali wobec nadużyć władz. Działał bardzo dynamicznie Diecezjalny Komitet Pomocy Bliźniemu z oddziałem regionalnym w Sosnowcu, obejmujący swą pomocą prawną i charytatywną osoby poszkodowane. W tych latach także diecezja prowadziła szeroką akcję charytatywną, rozprowadzając dary napływające w dużych transportach z Europy Zachodniej. Rozwinęło się duszpasterstwo świata pracy oraz Msze św. za ojczyznę w większych ośrodkach, szczególnie w Częstochowie i Zagłębiu Dąbrowskim.

Biskup Bareła zmarł 12 lutego 1984 r. Pochowano go w krypcie biskupów częstochowskich w podziemiach katedry częstochowskiej.

Dzisiaj (12 lutego) o godz. 18 w bazylice archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie Mszy św. w jego intencji oraz w intencji bp. Teodora Kubiny, którego 70. rocznica śmierci mija 13 lutego, będzie przewodniczył biskup senior Antoni Długosz.

2021-02-12 12:50

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nie ma Polaka, który by nie wiedział, kim był Chopin. Rocznica śmierci wielkiego talentu muzycznego

Niedziela przemyska 44/2020, str. V

[ TEMATY ]

rocznica śmierci

Fryderyk Chopin

Wikipedia

Kompozycje Fryderyka Chopina to wierzby w muzyce przysiadłe

Kompozycje Fryderyka Chopina to wierzby w muzyce przysiadłe

Urodził się z matki Polki i ojca Francuza. Chyba nie ma Polaka, który by nie wiedział, kim był Fryderyk Chopin. Ten niespotykany talent muzyczny zmarł w wieku 39 lat.

W domu Fryderyka panowała głęboka atmosfera religijna i patriotyczna. Przyszły kompozytor był słabego zdrowia. Wszyscy wiedzieli, że długo żyć nie będzie, bo trawi go nieuleczalna wówczas choroba – gruźlica. W młodym wieku wyjechał do Paryża i – jak się miało okazać – było to jego pożegnanie z Ojczyzną. Bardzo doskwierała mu samotność. Małżeństwo z wielką miłością Marią Wodzińską nie doszło do skutku z powodu sprzeciwu rodziców Marii. Kolejną miłością była George Sand. To dzięki niej Chopin nawiązał kontakty z paryską bohemą, wtedy też uległo załamaniu jego życie religijne. Zarzucił życie sakramentalne i inne praktyki religijne.

CZYTAJ DALEJ

Boże Ciało i wianki

Niedziela łowicka 21/2005

www.swietarodzina.pila.pl

Boże Ciało, zwane od czasów Soboru Watykańskiego II Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest liturgicznym świętem wdzięczności za dar wiecznej obecności Jezusa na ziemi. Chrześcijanie od początków Kościoła zbierali się na łamaniu Chleba, sławiąc Boga ukrytego w ziemskim chlebie. Święto jest przedłużeniem Wielkiego Czwartku, czyli pamiątki ustanowienia Eucharystii. A z tego wynika, że uroczystość ta skryta jest w cieniu Golgoty, w misterium męki i śmierci Jezusa.

Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W klasztorze w Mont Cornillon, w pobliżu Liege we Francji, przebywała zakonnica Julianna, która wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widoczną plamę koloru czarnego. Nie rozumiała tego, więc zwróciła się do przełożonej. Gdy ta ją wyśmiała, Julianna zaczęła się modlić i pewnego razu usłyszała głos, oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które ma umocnić wiarę, osłabioną przez różne herezje.
Władze kościelne sceptycznie odnosiły się do widzeń prostej Zakonnicy. Jednak kolejne niezwykłe wydarzenie dało im wiele do myślenia. W 1263 r. w Bolsenie, niedaleko Rzymu, kapłan odprawiający Mszę św. zaczął mieć wątpliwości, czy to możliwe, aby kruchy opłatek był Ciałem Pańskim. I oto, gdy nastąpił moment przełamania Hostii, zauważył, że sączy się z niej krew i spada na białe płótno korporału na ołtarzu. Papież Urban IV nie miał już wątpliwości, że to sam Bóg domaga się święta Eucharystii i rok po tym wydarzeniu wprowadził je w Rzymie, a papież Jan XXII (1334 r.) nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się we wspaniałej katedrze w Orvieto, niedaleko Bolseny. Wybudowano ją specjalnie dla tej relikwii.
W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 r., za biskupa Nankera, który przewodził diecezji krakowskiej. Nie było jednak jeszcze tak bogatych procesji, jak dziś. Dopiero wiek XVI przyniósł rozbudowane obchody święta Bożego Ciała, zwłaszcza w Krakowie, który był wówczas stolicą. Podczas procesji krakowskich prezentowały się proporce z orłami na szkarłacie, obecne było całe otoczenie dworu, szlachta, mieszczanie oraz prosty lud z podkrakowskich wsi.
W czasie procesji Bożego Ciała urządzano widowiska obrzędowe lub ściśle teatralne, aby przybliżyć ich uczestnikom różne aspekty obecności Eucharystii w życiu. Nasiliło się to zwłaszcza pod koniec XVI wieku, kiedy przechodzenie na protestantyzm znacznie się nasiliło i potrzebna była zachęta do oddania czci Eucharystii.
W okresie rozbiorów religijnemu charakterowi procesji Bożego Ciała przydano akcentów patriotycznych. Była to wówczas jedna z nielicznych okazji do zademonstrowania zaborcom żywej wiary. W procesjach niesiono prastare emblematy i proporce z polskimi godłami, świadczące o narodowej tożsamości.
Najpiękniej jednak Boże Ciało obchodzono na polskiej wsi, gdzie dekoracją są łąki, pola i zagajniki leśne. Procesje imponowały wspaniałością strojów asyst i wielką pobożnością prostego ludu, wyrażającego na swój sposób uwielbienie dla Eucharystii. Do dziś przetrwał zwyczaj zdobienia ołtarzy zielonymi drzewami brzóz i polnymi kwiatami. Kiedyś nawet drogi wyścielano tatarakiem. Do dziś bielanki sypią też przed kroczącym z monstrancją kapłanem kolorowe płatki róż i innych kwiatów.
Boże Ciało to również dzień święcenia wianków z wonnych ziół, młodych gałązek drzew i kwiatów polnych. Wieniec w starych pojęciach Słowian był godłem cnoty, symbolem dziewictwa i plonu. Wianki z ruty i kwiatów mogły nosić na głowach tylko dziewczęta.
Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby.
Gdzieniegdzie do poświęconych wianków dodawano paski papieru, z wypisanymi słowami czterech Ewangelii. Paski te zakopywano następnie w czterech rogach pola, dla zabezpieczenia przed wszelkim złem.
Dziś Boże Ciało to jedna z niewielu już okazji, aby przyodziać najpiękniejszy strój świąteczny - strój ludowy. W Łowickiem tego dnia robi się tęczowo od łowickich pasiaków. Kto wie, czy stroje ludowe zachowałyby się do dziś, gdyby nie możliwość ich zaprezentowania podczas uroczystości kościelnych. Chwała zatem i wielkie dzięki tym duszpasterzom, którzy kładą nacisk, aby asysty procesyjne występowały w regionalnych strojach. Dzięki temu procesje Bożego Ciała są jeszcze wspanialsze, okazalsze, barwniejsze. Ukazują różnorodność bogactwa sztuki ludowej i oby tak było jak najdłużej.
W ostatni czwartek oktawy Bożego Ciała, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w naszych świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, często także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże. Wszak sam Pan Jezus mówił: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10, 13-15).

CZYTAJ DALEJ

Abp Wojda: sekularyzacja buduje świadomość, że wszystko jest dopuszczalne i możliwe

2024-05-30 15:33

[ TEMATY ]

abp Tadeusz Wojda

episkopat.pl

Abp Tadeusz Wojda

Abp Tadeusz Wojda

Sekularyzacja buduje świadomość, że wszystko jest dopuszczalne i możliwe; jej konsekwencją jest straszliwa powierzchowność zwłaszcza w kwestiach moralnych - powiedział podczas mszy św. z okazji Bożego Ciała w Bazylice Mariackiej w Gdańsku metropolita gdański arcybiskup Tadeusz Wojda.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Wojda zaznaczył, że uroczystość Bożego Ciała jest "manifestacją naszej wiary, ale jest przede wszystkim widzialnym znakiem trwałej obecności Jezusa Chrystusa pośród nas".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję