Dzisiaj, w odpowiedzi na apel Jasnogórskiego Kapelana Żołnierzy Niepodległości - o. Eustachego Rakoczego i Związku Piłsudczyków o uczczenie żołnierzy ostatniej Honorowej Warty przy wileńskim Grobie Matki i Serca Syna, Marszałka Józefa Piłsudskiego, zamieszczam nadesłane wspomnienie i pieśń z rodzinnych stron Wincentego Salwińskiego, dowódcy warty, śpiewaną przez zespół folklorystyczny "Rudomianka" z Rudominy.
A oto słowa listu pana Ryszarda Salmanowicza z Legnicy: "... Opatrzność tak chciała, że moja rodzina była najbliższym sąsiadem dowódcy warty, kaprala Wincentego Salwińskiego w zaścianku Sokolniki k. Rudominy w pobliżu Wilna (odległość 12 km). Nasze domy rodzinne sąsiadowały ze sobą, a mój śp. ojciec był kolegą Wincentego Salwińskiego. W marcu 1945 r. musieliśmy z rodzicami wyjechać z Wilna. Z tego co wiem - z opowiadań mojego śp. ojca i z osobistych kontaktów z Rudominą, gdzie żyje moja rodzina, do której często jeżdżę - Wincenty Salwiński miał czterech braci: Feliksa, który żył we wsi Piotokańce k. Rudominy, a który zginął dwa lata temu potrącony przez samochód w Wilnie. Z Feliksem spotkałem się pięć lat temu i długo rozmawialiśmy. Drugi brat Wacław przebywał na Helu (w Juracie). Z nim także spotkałem się przypadkowo w Rudominie sześć lat temu, kiedy odwiedzał rodzinne strony. Jako ciekawostkę mogę dodać, że opowiadał o proroczym śnie swojego brata Wincentego na kilka dni przed wybuchem wojny. Sen przepowiadał tragiczną i bohaterską śmierć brata na początku wojny. Czy aktualnie Wacław Salwiński żyje i przebywa w Juracie, tego nie wiem. Trzeci brat przebywał w Anglii, a czwarty zginął bardzo dawno temu tragicznie rażony piorunem. Wincenty Salwiński miał jeszcze siostrę, która wyszła za mąż za mężczyznę o nazwisku Pikć i mieszkała razem z nim do śmierci w rodzinnych Sokolnikach. Aktualnie w tychże Sokolnikach w jedynej chatynce żyje jeszcze prawdopodobnie pan Pikć (mąż siostry Wincentego). Miałem zdjęcie Wincentego Salwińskiego zrobione przed wojną razem z moim ojcem. Ponieważ kilka lat temu red. Dariusz Baliszewski, który prowadzi w TVP program Rewizja nadzwyczajna prosił o nadesłanie informacji związanych z ostatnią wartą na Rossie, wysłałem razem z listem także zdjęcie. Niestety, pomimo interwencji zdjęcia mi nie zwrócono, a było ono jedyne. Niezależnie od powyższych informacji wiem, że w Wilnie żyją bratanica i bratanek Wincentego Salwińskiego (dzieci brata Feliksa). Ponieważ w Rudominie mam kuzynkę, której śp. ojciec (a mój wujek) organizował wspólnie z bratem Feliksem pogrzeb Wincentego i pochowali go na Rossie, proponuję nawiązać kontakt z moją kuzynką w Rudominie, która z kolei jest w kontakcie z rodziną Salwińskich w Wilnie.
Panie Redaktorze, jeżeli akcja ufundowania tablicy na Wawelu osiągnie cel (w co nie wątpię), proponuję na uroczystość jej poświęcenia zaprosić polski zespół folklorystyczny "Rudomianka" z rodzinnej miejcowości dowódcy warty kaprala Wincentego Salwińskiego. Kilka lat temu miałem przyjemność zaprosić ten zespół do Legnicy, gdzie był entuzjastycznie przyjęty. Zresztą występował kilkakrotnie w Polsce. Solistka zespołu - pani Danusia Żebrowska to pod względem głosowym prawdziwa perła Wileńszczyzny. Dlatego też pozwalam sobie dołączyć do listu kasetę z nagraniem tego zespołu, a także kasety kapeli ´Kaziuka Wileńskiego´ i ´Wileńszczyzny´ - ambasadora kultury Wileńszczyzny w całym świecie.
Dziękuję Panu za prowadzenie kącika z piosenkami, które tworzyły i tworzą historię i kulturę narodu polskiego. Natomiast obraz, bardzo symboliczny i piękny, Matki Bożej Ostrobramskiej namalowany przez Pana, którego reprodukcja była na okładce Niedzieli, wisi nad moim biurkiem".

Panie Ryszardzie, gorąco dziękuję i za Pana pośrednictwem serdecznie pozdrawiam Rodzinę dowódcy ostatniej Warty, kpr. Wincentego Salwińskiego, a także Rodziny żołnierzy Piotra Stacirowicza i Wacława Sawickiego. Pozdrawiam ocalające polską kulturę Wileńszczyzny zespoły "Rudomianka", " Kapela Kaziuka Wileńskiego" i "Wileńszczyzna". Do dzisiejszego kącika " Zapomnianej piosenki" wybrałem śpiewaną przez "Rudomiankę" przejmującą pieśń Hej, wy Polacy. Poświęćmy ją Marszałkowi Piłsudskiemu i jego żołnierzom ostatniej Honorowej Warty.