Poczta Polska rozpoczęła w 1986 r. wprowadzanie do obiegu pocztowego znaczków z serii "Poczet królów i książąt polskich", przedstawiających naszych władców według obrazów Jana Matejki. Na wielu znaczkach z tej serii, co jest oczywiste dla znających historię naszej Ojczyzny, znalazł się znak krzyża, poczynając od dwóch pierwszych prezentujących postaci: Mieszka I i Dobrawy. Pierwszy władca Polski trzyma w dłoni, przy sercu Chrystusowy krzyż, a jego żona Dobrawa prawą dłonią oparta jest na św. Księdze Ewangelii, ozdobionej krzyżem, w lewej ręce trzyma płonącą świecę, symbol Chrystusa - Światłości świata. Na innych znaczkach polscy królowie trzymają berło ozdobione krzyżem (znaczek z 1995 r. z Wacławem II i z 1996 r. z Kazimierzem Jagiellończykiem) bądź noszą krzyże i polskiego orła na swoich królewskich szatach (Władysław III Warneńczyk na znaczku z 1996 r.) czy też trzymają dużych rozmiarów krzyż w dłoniach, jak Zygmunt III na znaczku z 1998 r. i na znaczku z 1955 r. z serii "Pomniki Warszawy".
Do tych znaczków zawierających krzyż trzeba dodać dwa - z serii "historia Orła Białego", przedstawiające orła w koronie z krzyżem, z XVIII w. i z 1919 r. (Jak wiadomo, "dzięki" sprzeciwom m.in. posłów "katolickich", w czasie dyskusji w Sejmie na początku lat 90., nie znalazło się miejsce dla krzyża w koronie "odnowionego" godła Rzeczypospolitej - Orła Białego).
Na znaczku wydanym z okazji czwartej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski (1991 r.) Poczta Polska pokazała Ojca Świętego z pastorałem - krzyżem, a w tle Orła Białego. W 1992 r. wydano znaczek przedstawiający kard. Stefana Wyszyńskiego z krzyżem na piersiach i (na przywieszce) podwójnym krzyżem, tzw. patriarchalnym, w herbie biskupim. Dodajmy do tych znaczków z krzyżem logo II Polskiego Synodu Plenarnego, który w 1997 r. stosował na kopertach pocztowych stylizowany krzyż, nawiązujący do postaci św. Wojciecha.
Patrząc na nasze dzieje, wczoraj i dziś, w świetle obecności krzyża, nie sposób nie wsłuchać się w słowa polskich Biskupów, którzy w liście pasterskim na zakończenie Jubileuszu Odkupienia (1984 r.) pisali o krzyżu w życiu naszego Narodu:
"Chrystus powiedział: ´Kto chce iść za Mną, (...) niech weźmie swój krzyż´ (Mt 16, 24). Idąc za Jezusem, chrześcijanin ma się chlubić z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla nas, a my dla świata (zob. Ga 6,14).
Dla nas, chrześcijan, krzyż jest równocześnie oparciem dla moralnego życia człowieka. Ukazuje on i przybliża zawsze i wszystkim najwyższe wartości etyczne: miłość, ofiarność, bezinteresowność. Krzyż przeto spełnia najbardziej doniosłe zadanie wychowawcze: w domu, w szkole, we wszystkich miejscach pracy i życia społecznego.
To działanie krzyża zaczęło się na naszej polskiej ziemi przed dziesięcioma wiekami. Przyjęliśmy w całej Ojczyźnie wymowny zwyczaj kreślenia na sobie znaku krzyża. Z wolnej i szczerej wdzięczności za zbawienie oraz z serdecznej miłości i czci do Jezusa Chrystusa pojawiły się w rozlicznych miejscach na naszej ziemi krzyże, jako znaki wiary i miłości. Pojawiły się one wszędzie tam, gdzie żyli i pracowali nasi przodkowie - chrześcijanie. Pojawiły się krzyże na szczytach świątyń i przełęczach górskich, przy drogach, w domach mieszkalnych, w miejscach życia publicznego, w gmachu Sejmu i w obiektach wojskowych, w zakładach pracy, urzędach, szpitalach, szkołach. Wszędzie. Ten znak Chrystusa ukrzyżowanego był traktowany jako symbol największej świętości, wspomagający w życiu poszczególne jednostki, społeczeństwo, naród. Krzyż dodawał duchowych sił, wzywał do prawidłowego sposobu życia i działania, był w rękach oraz na piersiach bohaterów i władców Polski.
Przekazywano krzyż z największą czcią z pokolenia na pokolenie. Trzymano go mocno w rękach w chwilach dramatycznych, w chwilach przełomowych. W krzyżu nasi wieszczowie widzieli gwarancję nadziei i dowód narodowej tożsamości. W wierności Krzyżowi upatrywali przejaw mądrości życia. ´Krzyż na Golgocie nikogo nie zbawi, kto w swoim sercu krzyża nie postawi´ - uczył Adam Mickiewicz.
Czy współczesne pokolenie może zrezygnować z całego dorobku dziejów, w które nieodstępnie wpisany jest Krzyż Chrystusa? Nikt przecież nie odważa się podcinać korzeni naszych najcenniejszych tradycji, naszej kultury, wszystkiego, co w sensie moralnym decyduje o Polsce".