2 lutego – w Święto Ofiarowania Pańskiego, w Polsce nazywane Świętem Matki Bożej Gromnicznej, przypada Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. W 1997 roku ustanowił ten dzień Jan Paweł II.

Istotą życia konsekrowanego jest naśladowanie Chrystusa na drodze rad ewangelicznych, czyli przez życie w czystości, ubóstwie, posłuszeństwie. Jest to więc przyjęcie i zaakceptowanie najbardziej radykalnej formy życia Ewangelią – oddanie się Jezusowi w sposób niepodzielny, pełniejszy i większy niż czynią to wszyscy wierni świeccy. Jedną wielką rodziną osób prowadzących życie konsekrowane stanowią zakonnicy i zakonnice, mnisi i mniszki, pustelnicy i świeccy konsekrowani, dziewice poświęcone Bogu i wdowy konsekrowane.

2 lutego jest ważnym przesłaniem dla nas wszystkich – mamy szansę dostrzec bogactwo życia konsekrowanego wokół nas – zarówno w konkretnych działaniach apostolskich, jak i w modlitwie, której znaczenia nie wolno nie docenić.

Polski papież, ustanawiając święto, postawił przed Kościołem 3 cele: uroczyste uwielbienie Boga i dziękczynienie za wielki dar życia konsekrowanego; przyczynianie się do poznania i do szacunku dla życia konsekrowanego; odkrywanie piękna życia konsekrowanego i jego misji w Kościele i w świecie.

Sytuacja pandemiczna spowodowała rozłożenie obchodów w diecezji.

W sobotę, 30 stycznia 2021 r., osoby życia konsekrowanego, a więc: siostry zakonne, zakonnicy, członkinie instytutów świeckich, konsekrowane dziewice, wdowy i wdowcy oraz pustelnicy zgromadzą się w Seminarium Duchownym o godz. 9.15, w kaplicy św. Kazimierza, na wspólną modlitwę i konferencję, by o godzinie 11.00 uczestniczyć we Mszy św. w Bazylice Katedralnej, podczas której wszyscy konsekrowani odnowią swoje śluby i przyrzeczenia. Przewodniczyć Eucharystii będzie o. Rafał Ścibiorowski - Opat Archiopactwa Ojców Cystersów w Jędrzejowie.

We wtorek, 2 lutego, święto będzie przeżywane w parafiach, z modlitwą w intencji osób konsekrowanych i o nowe powołania do życia konsekrowanego. W tym dniu ofiarą są wspomagane materialnie zakony klauzurowe.

Osoby konsekrowane praktykują rady ewangeliczne przez profesję, czyli śluby składane publicznie wobec przedstawicieli Kościoła. Po kilkakrotnie ponawianych ślubach czasowych składa się śluby wieczyste, obowiązujące do końca życia, nazywane profesją wieczystą. Ślub czystości zawiera w sobie obowiązek wstrzemięźliwości w celibacie – jest zarazem wyborem Chrystusa jako jedynej miłości. Ślub ubóstwa zobowiązuje osoby konsekrowane do życia dalekiego od ziemskich bogactw, pracowitego i ubogiego, a także do zależności od przełożonych w dysponowaniu dobrami materialnymi. Ślubem posłuszeństwa osoby konsekrowane zobowiązują się do podporządkowania własnej woli prawowitym przełożonym.

2 lutego przypada święto Ofiarowania Pańskiego, zwane popularnie świętem Matki Boskiej Gromnicznej. To pamiątka tryumfu światła nad ciemnością, czego wyrazem jest światło zapalonej gromnicy. To symbol Zmartwychwstałego Chrystusa, który towarzyszy chrześcijaninowi od urodzenia aż do śmierci.

Etymologia słowa „gromnica”, wiąże się ochroną od gromu (powszechny w Polsce był zwyczaj wystawiania w oknach gromnic w czasie burzy), gradobicia i jeszcze do niedawna – od dzikich zwierząt (światło gromnicy w oknach wskazywało drogę zabłąkanym). Do czasu soborowej reformy liturgicznej uroczystość Ofiarowania Pańskiego była uznawana przez Kościół za jeden z trzech najważniejszych punktów świątecznego cyklu zimowego, do którego należą: Boże Narodzenie, Trzech Króli i Ofiarowanie Pańskie.

Uroczystość upamiętniająca przybycie do świątyni jerozolimskiej, już w IV wieku obchodzona była w Rzymie, w kolejnych stuleciach została wzbogacona w procesję ze światłami - jako nawiązanie do tekstu z Ewangelii św. Łukasza (2,32). Za cesarza Justyniana obowiązywała w całym państwie (od 542). Z czasem, pod wpływem szczególnych jej obchodów sprawowanych w Rzymie u MB Większej, nabrała charakteru święta maryjnego – u nas MB Gromnicznej. Treścią tego święta jest scena opisana w Łukaszowej Ewangelii: przyniesienie Jezusa do świątyni, spotkanie z Symeonem i prorokinią Anną, zapowiedź zbawczej misji Chrystusa.

Oskar Kolberg tak pisał o znaczeniu święta 2 lutego i gromnicy: Światło tych świec wyraża Pana Jezusa, który objawieniem swoim oświecił ród ludzki. Pamiątka zaś oczyszczenia NM Panny przypomina, iż Matka Boska 40-go dnia po Narodzeniu Pana Jezusa przybyła do kościoła jerozolimskiego, dla dopełnienia prawa Starego Testamentu (O. Kolberg; „Dzieła wszystkie. Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania (...)”; Wrocław-Warszawa 1962-80).

A.D.