Z listu Rektora Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na Uroczystość Świętej Rodziny roku 1999
Weszliśmy w rok Wielkiego Jubileuszu, w którym świętujemy dwa tysiące lat od przyjścia na świat naszego Zbawiciela - Jezusa Chrystusa. Jeszcze mamy być może w uszach głos dzwonów naszych katedr, zwiastujących początek Roku Świętego, nadających szczególnie podniosły ton przeżywaniu Bożego Narodzenia w tym roku. I oto zaraz za bramą Wielkiego Jubileuszu, w drugi dzień świąt spotykamy tajemnicę rodziny: Bóg przychodzi do ludzi w ludzkiej rodzinie Maryi i Józefa. Dobrze, że w tym szczególnym roku w radość z narodzenia Pana, który objawia chwałę Boga na wysokościach i pokój na ziemi, włącza się od razu refleksja nad rodziną i życiem w rodzinie. Jest to bowiem na obecnym etapie naszej cywilizacji temat niezmiernie ważny. (...)

Rodzina, dom w dzisiejszym świecie goniącym za innymi wartościami nie znajduje coraz częściej zrozumienia i naturalnego oparcia dla tych wartości, o których mówimy; sama także nie zawsze umie czy chce o nie zadbać - tym cenniejsze jest dla niej dziś oparcie, jakie znajduje w Bożym Objawieniu; pewność, że Bóg ją sobie wybrał jako miejsce spełnienia swoich wielkich planów, więcej: jako znak swego własnego życia.
Warto zatem w tym świątecznym czasie oderwać siebie i dzieci choć trochę od zgiełku telewizyjnej czy komputerowej rozrywki, żeby zapatrzeć się

w ciszę Świętej Rodziny świadomej Skarbu posiadanego pośród ubóstwa przygodnie znalezionej stajni - jak tego od wieków sugestywnie dzieci i rodziców uczą skłaniające do zadumy figury urządzanych w naszych kościołach - a nieraz i w rodzinach - szopek. Warto w każdym razie zrozumieć, że - jak uczy Ojciec Święty - "teologia małżeństwa i rodziny wpisuje się (...) w kontemplację tajemnicy Boga Trójjedynego" (Jan Paweł II do uczestników Tygodnia Studiów nad Małżeństwem i Rodziną, 27 sierpnia 1999 r., w: L´Osservatore Romano 1999, nr 11, s. 11). Warto nade wszystko we wspólnie przyjętej świątecznej komunii z Chrytusem szukać umocnienia na dalszy codzienny trud budowania naszych domów: " znoszenia jedni drugich i wybaczania sobie nawzajem"; warto Jego mieć w sercu, by On nas "przyoblókł" "w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość" - w miłość, "która jest więzią doskonałości".
Z takimi sugestiami, wynikającymi z przeżywania uroczystości Bożego Narodzenia i Świętej Rodziny Roku Wielkiego Jubileuszu, a zarazem życzeniami dla Was i dla Waszych rodzin zwracam się dziś do Was, Drodzy Bracia i Siostry, w imieniu kierowanej przeze mnie uczelni: Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie jako jej rektor. Katolicka uczelnia tysiącletniego Kościoła w Krakowie jest szczególnym miejscem studiowania Bożej wizji ludzkich spraw. Teologia, filozofia, historia Kościoła i jego prawo są różnymi sposobami pochylania się nad tym, co Bóg w swej dobroci uczynił dla ludzi przez Jezusa Chrystusa. Ona sama - krakowska uczelnia teologiczna - doświadcza na różny sposób tej Bożej dobroci, tak, że może mierzyć się z wyzwaniami, które przed nią stają u progu nowego millennium. W roku Wielkiego Jubileuszu mamy nadzieję rozpocząć budowę nowej biblioteki i innych obiektów, które w tej chwili są w fazie projektowania.
Niech mi będzie wolno wszystkim Wam, którzy pamiętacie o naszej Uczelni i pomagacie Bożej Opatrzności troszczyć się o nią, życzyć wszelkich łask Bożych, głębokiego przeżycia Roku Jubileuszowego, zdrowia, pokoju i radości w Waszych domach, wszelkiej pomyślności. (...)
Niech Bóg błogosławi wszystkim, którzy nam dobrze czynią, " a sercami Waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy"!
Bp prof. Tadeusz Pieronek
Rektor Papieskiej Akademii
Teologicznej w Krakowie

Kraków, w Uroczystość Świętej Rodziny,
26 grudnia 1999 r.