Drodzy Bracia Kapłani,
Drodzy Diecezjanie - Bracia i Siostry

W obecnym roku przeżywamy wiele ważnych jubileuszy, wśród nich pięćdziesiątą rocznicę rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II i dwudziestą rocznicę utworzenia nowych diecezji w Polsce, w tym diecezji rzeszowskiej. Rocznice te przeżywamy w roku duszpasterskim, którego hasłem są słowa: „Kościół naszym domem”. Jesteśmy zaproszeni do odkrywania Kościoła jako wspólnoty - komunii w wymiarze Kościoła powszechnego i diecezjalnego, we wspólnocie parafialnej i w kościele domowym.
Wielki Post, który rozpoczęliśmy w Środę Popielcową, jest wspaniałą okazją do ponownego odkrywania tajemnicy Kościoła i naszej więzi z Chrystusem oraz braćmi i siostrami w wierze.

Zadomowić się w Kościele diecezjalnym

Diecezja rzeszowska powstała ona z części dwóch diecezji przemyskiej i tarnowskiej, czego szczególnym znakiem są patronowie diecezji: św. J. S. Pelczar, biskup przemyski i bł. Karolina, dziewica i męczennica, z diecezji tarnowskiej. Rocznica ta jest dla nas wszystkich okazją do dziękczynienia za wielkie dary Bożej dobroci, których świadkami i uczestnikami jesteśmy od dwudziestu lat. W tym czasie dane nam było uczestniczyć w niezwykłych wydarzeniach Kościoła powszechnego i lokalnego. Jednym z ważniejszych był Wielki Jubileusz Odkupienia, pontyfikat błogosławionego Jana Pawła II i wiele związanych z nim wydarzeń, jak np. pielgrzymki do Ojczyzny i tak liczne pielgrzymki Rodaków do Wiecznego Miasta. Rok dwudziestolecia diecezji jest czasem wdzięczności za służbę kapłanów i wiernych świeckich, za wspólne tworzenie naszych dziejów. Dziękujemy Panu Bogu za kapłanów, diecezjalnych i zakonnych, którzy przez 20 lat bardzo ofiarną służbą dawali podstawy naszej duchowej działalności, a także za ponad 350 kapłanów wyświęconych w strukturach nowej diecezji oraz za pracę misjonarzy, którzy chętnie poszli służyć w wielu krajach.
Do ważnych wydarzeń, nadających kształt życiu duchowemu Kościoła, należy II Polski Synod Plenarny, w który weszliśmy, niemal od początku istnienia diecezji, przez parafialne zespoły synodalne, co później zaowocowało I Synodem Diecezjalnym w latach 2000-04.
W diecezji doniosłym wydarzeniem była we wszystkich parafiach intronizacja Obrazu Miłosierdzia Bożego i peregrynacja kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Do wydarzeń jednoczących diecezję należą także koronacje wizerunków Matki Bożej: Rzeszów - katedra, Chmielnik, Dębowiec, Czudec, Rzeszów - Saletyni, Ropczyce, Skalnik. (a za kilka miesięcy Ostrowy Tuszowskie). Cała diecezja z wielką radością i wzruszeniem przeżywała beatyfikację ks. Władysława Findysza, pierwszego męczennika za wiarę, z czasów komunistycznych, obrońcy rodziny. W Roku Jubileuszowym Jan Paweł II mówił do Polaków: „Potrzeba dzisiaj bardzo światu, a także naszej Ojczyźnie ludzi dojrzałej wiary, którzy z odwagą wyznają Chrystusa w każdym miejscu i w każdej sytuacji. Największym bogactwem, jakie na progu trzeciego tysiąclecia możemy przekazać młodemu pokoleniu, jest nasza wiara” (Rzym, 6.07.2000). Niech czas Wielkiego Postu będzie dla każdego z nas okazją do pogłębienia naszej wiary i do dzielenia się nią w rodzinie i w środowisku pracy, a przez to starajmy się czynić rodzinę domowym Kościołem, a Kościół naszym domem. Niech do tego przyczynia się wzajemna współpraca i troska o Kościół.
Wyrazem współpracy kapłanów i wiernych świeckich są dzieła, które powstawały od początku istnienia diecezji. Jednym z pierwszych jest Caritas diecezjalna i jej wiele dzieł, jak np. kuchnie dla ubogich, stacje Caritas, domy pomocy społecznej, centra dla niepełnosprawnych, a zwłaszcza Ośrodek w Myczkowcach, gdzie tysiące dzieci z ubogich rodzin korzysta w czasie wakacji i ferii z kolonii katolickich. Wielką pomocą są parafialne zespoły Caritas oraz szkolne i akademickie Koła Caritas.
Zaplecze modlitewne i pomoc w pełnieniu dzieł miłosierdzia stanowią ruchy katolickie, stowarzyszenia i duszpasterstwa, jak Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Katolickie Stowarzyszenie Rodzin, Ruch Światło-Życie, Ruch Apostolstwa Młodzieży, Akcja Katolicka, Domowy Kościół, Zespoły misyjne, duszpasterstwo akademickie, Odnowa w Duchu Świętym, Neokatechumenat, rady duszpasterskie, róże różańcowe i inne duszpasterstwa, w których wraz z kapłanami podejmuje formację i działania bardzo wiele osób świeckich. Wyrażam Wam, Bracia i Siostry, ogromną wdzięczność i zapraszam nowe osoby do włączenia się w te wspólnoty, które tworzą rzeczywistość Kościoła - komunii. Zapraszam was do pogłębiania więzi z Chrystusem, Kościołem i innymi ludźmi.
20. rocznica powstania diecezji, to okazja do dziękczynienia, ale także do podejmowania nowych działań z jeszcze większą gorliwością.
Ogromnie dziękuję wszystkim wam - Kapłanom, Braciom i Siostrom zakonnym oraz Wiernym świeckim - za to, że tworzymy szczególną więź diecezjalną, że chętnie spieszycie z pomocą ludziom cierpiącym i poszkodowanym, a także w sprawach materialnych, kiedy tylko zachodziła potrzeba. Tym samym dajecie świadectwo, że Kościół diecezjalny jest naszym domem, o który jesteśmy wszyscy zatroskani.

Parafia - wspólnotą wierzących

Obecny rok to także szczególna okazja dla nas wszystkich do pogłębienia więzi w parafiach. Bowiem przynależność do Kościoła przeżywamy w wyjątkowy sposób w parafii. Tutaj wchodzimy do wspólnoty wierzących przez chrzest i uczymy się wiary oraz życia chrześcijańskiego. We wspólnocie parafialnej poprzez katechezę i świadectwo wierzących przygotowujemy się do pełnego uczestnictwa w Eucharystii przez I Spowiedź i Komunię św., a później do sakramentu bierzmowania i wreszcie także w parafii młodzi przygotowują się do sakramentu małżeństwa, by w szczególnym zjednoczeniu z Chrystusem tworzyć małżeństwo i rodzinę. W parafii mamy tworzyć wspólnotę. Wspomniany Sobór Watykański II podkreślił wielką rolę wiernych świeckich, mężczyzn i kobiet w Kościele. Dzisiaj trzeba powrócić do Soboru i odkryć na nowo wielkie bogactwo pouczeń doktrynalnych i duszpasterskich. Sobór przypomniał o udziale świeckich w misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej Chrystusa. Błogosławiony Jan Paweł II podkreślał: „Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek, wasz apostolat, bracia i siostry świeccy, jest niezbędnie potrzebny, aby Ewangelia była światłem, solą i zaczynem nowej ludzkości”. Polem działania dla Braci i Sióstr, dla młodzieży są grupy apostolskie w parafiach. Dorosłych zapraszam do troski o parafię poprzez dojrzałą współpracę z waszymi duszpasterzami w ramach rady duszpasterskiej, rady ekonomicznej w parafiach czy innych grupach parafialnych.
Zachęcam was wszystkich, Bracia i Siostry, byście tworzyli wspólnotę zjednoczoną w każdą niedzielę i święta przy ołtarzu Chrystusowym, byście się karmili obficie Eucharystią i byście adorowali Chrystusa obecnego stale w świątyni, która jest centrum waszej parafii. Jest wielką nasza radością fakt, że w tak wielu świątyniach jest całodzienna albo kilkugodzinna adoracja Najświętszego Sakramentu. Nie żałujmy czasu na spotkanie z Chrystusem.
Niech Wielki Post będzie okazją do głębokiego przeżycia wspólnoty w Chrystusem i między sobą przez udział w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, „Gorzkich żali”, rekolekcji i pięknej liturgii Wielkiego Tygodnia.
Wykorzystajmy książeczkę przekazaną przez duszpasterzy w czasie wizyty duszpasterskiej, która omawia pięć przykazań kościelnych. Chciejmy je dobrze poznać, tak by żyć nimi na co dzień i wchodzić we wspólnotę wiary. Proszę Was wszystkich o wprowadzanie w życie w parafiach 10 zasad niedzieli katolika. Nie dajmy sobie wmówić, że parafia jest tylko instytucją usługową, ona jest wspólnotą wiary, zjednoczoną wokół Chrystusa, z pomocą duszpasterzy.

Tworzyć Kościół domowy jako komunię z Bogiem i między bliskimi

Obecny rok duszpasterski zaprasza nas do troski o rodzinę, jako pierwszą wspólnotę, będącą podstawą wszystkich innych wspólnot, w tym Kościoła i Ojczyzny. Tutaj bowiem odkrywamy i uczymy się wspólnoty z Bogiem i między sobą. Tutaj uczymy się prawdziwej komunii. Bł. Matka Teresa z Kalkuty powiedziała kiedyś: Miłość zaczyna się w domu. Myślę, że świat dzisiaj stoi na głowie i że tyle w nim cierpienia, bo tak mało jest miłości w naszych domach i w życiu rodzinnym. Nie mamy czasu dla naszych dzieci, nie mamy czasu jedni dla drugich; nie ma czasu cieszyć się sobą wzajemnie; myślę, że gdybyśmy tylko mogli żyć tak, jak Jezus, Maryja i Józef żyli w Nazarecie, gdybyśmy mogli uczynić z naszych domów drugi Nazaret, wtedy pokój i radość zapanowałyby na świecie. Miłość zaczyna się w domu; miłość żyje w domach - oto dlaczego tyle cierpienia i nieszczęść w dzisiejszym świecie. Gdybyśmy słuchali Jezusa, powtórzyłby nam to, co już kiedyś powiedział: Miłujcie się wzajemnie, tak jak ja was umiłowałem. Jeśli mamy przywrócić życiu miłość, to powinniśmy zaczynać od własnego domu.
Niech ten rok i Wielki Post będą okazją do naszego nawrócenia i troski o komunię w domu. A wyrazem tego niech będzie wspólna modlitwa wieczorna, o udział w Eucharystii, czy przeżywanie uroczystości w gronie rodziny. Ogromną rolę w budowaniu komunii rodzinnej zasadniczą rolę odgrywa miłość wzajemna, która rozpoczyna się i karmi się miłością wzajemną rodziców i ich wspólną miłością do dzieci. Wielkim zadaniem jest także troska o wychowanie młodych ludzi, wolnych od uzależnień. W Wielkim Poście zapraszamy was wszystkich do refleksji w tej sprawie.
Naglącą sprawą współczesnego czasu jest troska o trzeźwość ludzi dorosłych i młodzieży. Słyszy się z wielu stron, że młodzież coraz częściej sięga po alkohol i papierosy, zarówno chłopcy, jak i dziewczęta. Dlatego przede wszystkim przed rodziną, a także i szkołą, i przed nami wszystkimi staje wielkie zadanie. Drodzy młodzi i rodzice, powróćmy do wierności przyrzeczeniom podejmowanym z okazji I Komunii św. i sakramentu bierzmowania. Ogromnie potrzebne jest świadectwo dorosłych, którzy uczą swoją postawą, zaświadczą, że przejawem dorosłości wcale nie jest sięganie do tych używek i uzależnianie się, ale piękne i odważne rezygnowanie.
Zachęcam do różnorakich form wspierających życie w trzeźwości, m.in. w parafiach na czas Wielkiego Postu niech pojawią się „Księgi Trzeźwościowe”, w których można będzie zadeklarować swoją abstynencję, przynajmniej na Wielki Post. Dziękuję tym, którzy podejmują trud pomocy osobom mającym problemy z alkoholem. Wielki Post wzywa nas wszystkich do nawrócenia przez modlitwę post i jałmużnę. Dostrzegamy wszyscy, że nasza umiłowana Ojczyzna boryka się z wieloma problemami. Otaczajmy modlitwą rządzących i cały Naród polski. Modlitwa niech będzie naszą siłą w przezwyciężaniu wszelkich trudności. W sposób szczególny proszę o modlitwę Zakony i Zgromadzenia zakonne, a w naszych sanktuariach niech trwa nieustająca modlitwa za Ojczyznę.
Maryja, Matka Kościoła niech uprasza nas wszystkim łaski potrzebne do pogłębiania naszej komunii z Chrystusem i Kościołem.

Na owocne przeżywanie Wielkiego Postu z serca błogosławię

+ Kazimierz Górny

Rzeszów, 13 lutego 2012 r.