Niebawem minie dziesięć lat od dnia, w którym bullą "Totus Tuus Poloniae populus", ustanowiłem nowy podział administracyjny Kościoła w Polsce. Wraz z nim zrodziła się Diecezja Łowicka. Nie jest to wielki jubileusz, ale znaczący. Trzeba więc, abym przyłączył się do dziękczynienia, jakie z tej okazji Kościół w Łowiczu zanosi do Boga. Czynię to, budząc w sercu wspomnienie naszego liturgicznego spotkania w dniu 14 czerwca 1999 r., na Błoniach Łowickich. Z miłością powtarzam słowa, jakie wtedy wypowiedziałem: "Bądź pozdrowiona, ziemio, tak hojnie ubogacona tradycją chrześcijańską i wiarą twojego ludu, który pomimo dziejowych burz zawsze niezmiennie trwał przy Chrystusie i Jego Kościele".

historia Waszej diecezji jest krótka, ale przecież wpisana w wielowiekowy nurt dziejów Kościoła w Polsce, które nabrzmiałe były świętością. Jak, myśląc o Ziemi Łowickiej, nie wspomnieć bł. Marii Franciszki Siedliskiej, bł. Bolesławy Lament czy zmarłego w opinii świętości prymasa Jana Wężyka. Jak nie przypomnieć heroicznej posługi męczenników: Michała Woźniaka, Michała Oziębłowskiego, Franciszka Drzewieckiego i tylu kapłanów zamęczonych za wiarę i Ojczyznę w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Ta przeszłość, naznaczona śladami świętych, zobowiązuje. Jest niejako wezwaniem do tego, aby tradycja świętości była nieustannie podejmowana przez każdego z wierzących i przez całą wspólnotę Kościoła zjednoczoną wokół Chrystusa, ożywioną mocą Ducha Świętego, wytrwale zmierzającą do domu Ojca. Z pewnością minione dziesięciolecie było tak właśnie przeżywane. Wierzę, że było to czas wzrastania w świętości biskupów, kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Za to Bogu dziękuję, a Was proszę słowami św. Pawła: "dokąd doszliście, w tę samą stronę zgodnie postępujcie!" ( por. Flp 3, 16).

Modlę się, aby czas jubileuszowego dziękczynienia był dla całego Kościoła w Łowiczu okazją do ożywienia tego pragnienia świętości, które w sercu człowieka nieustannie brzmi echem wezwania: " Duc in altum!" - wypłyń na głębię! Z głębi wiary, nadziei i miłości niech wyłania się przeszłość Waszej kościelnej wspólnoty.

Modlitwą obejmuję Ciebie, drogi Bracie, Biskupa pomocniczego, wszystkich kapłanów, zakonników i zakonnice, i wszystkich świeckich członków Kościoła w Łowiczu. W szczególny sposób duchem jestem blisko ludzi starszych, chorych i cierpiących. Z miłością myślę o rodzinach, o młodzieży i o dzieciach. Wszystkim z serca błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!

Watykan, 19 marca 2002 r.