Franciszkańska pustelnia na Świętej Górze Polanowskiej otrzymała od następcy św. Ottona - arcybiskupa Bambergu dr. Ludwiga Schicka - cenny dar relikwii św. Ottona. Biskup Otton z Bambergu na prośbę Bolesława Krzywoustego w latach 1124-25 chrystianizował Pomorze. Tutaj zorganizował Kościół, zyskując przydomek „Apostoła Pomorza”. Po zakończeniu jego misji i opuszczeniu Pomorza, na Świętej Górze Polanowskiej powstała kaplica z wizerunkiem Matki Bożej.
W sobotę 12 czerwca z polanowskiego kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego wyruszyła procesja z relikwiami św. Ottona. Na trasie procesji arcybiskup Bambergu dr Ludwig Schick dokonał aktu poświęcenia pomnika św. Ottona. Pomnik 2,5-metrowej wysokości wzniesiono w Polanowie dla uczczenia jubileuszu 700-lecia miasta.
Szczyt Świętej Góry Polanowskiej wypełniły setki pielgrzymów z całego Pomorza i Kaszub oraz innych miejscowości na terenie kraju. Przybyli także pielgrzymi z Niemiec i USA. W samo południe rozpoczęto uroczystość poświęcenia (konsekracji) kaplicy Matki Bożej Bramy Niebios i ołtarza. Relikwie św. Ottona zostały umieszczone w konsekrowanym ołtarzu.
- Kościół powinien tworzyć miejsca modlitwy, gdzie Bóg jest dotykalny. I gdzie słowo „Bóg” nie jest pojęciem a imieniem. Góra Polanowska od wieków, z różnymi dziejami jednak, jest taka - powiedział biskup koszalińsko-kołobrzeski Edward Dajczak.
Uroczystą Eucharystię w asyście licznych pocztów sztandarowych sprawował ordynariusz koszalińsko-kołobrzeski bp Edward Dajczak w koncelebrze z arcybiskupem Bambergu Ludwigiem Schickem, biskupami diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej dr. Pawłem Cieślikiem i dr. Krzysztofem Zadarko, prowincjałem Gdańskiej Prowincji Ojców Franciszkanów o. Adamem Kalinowskim OFMConv i kustoszem kaplicy-pustelni na Świętej Górze Polanowskiej o. Januszem Jędryszkiem OFMConv. W Liturgii uczestniczyło blisko czterdziestu kapłanów i ojców franciszkanów z archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej i gnieźnieńskiej oraz diecezji bydgoskiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, łowickiej i pelplińskiej.
Święta Góra Polanowska wznosi się na wysokość 158 m n.p.m. w odległości 3 km od Polanowa. W czasach pogańskich zbierała się tu miejscowa ludność słowiańska w celach kultowych, by czcić pogańskie bóstwa.
W XII wieku na Pomorzu kult pogański został zamieniony na kult chrześcijański. Stało się to za sprawą bp. Ottona z Bambergu. W latach 1124-25 chrystianizował pod auspicjami cesarza Henryka V Pomorze. Od przyjęcia na tych terenach chrztu w XII wieku zaczęło się tu koncentrować życie chrześcijańskie. Na Świętej Górze Polanowskiej powstała w niedługim czasie tymczasowa drewniana kaplica pw. Maryi. Obok kaplicy postawiono krzyż, aby z dala był widoczny jako symbol nowej religii chrześcijańskiej.
W połowie XIII wieku w okolice Polanowa przybyli cystersi z Pelplina. Na szczycie Świętej Góry Polanowskiej wybudowali nową kaplicę z obrazem Matki Bożej. W niedługim czasie zasłynął cudami, dzięki czemu stał się celem coraz liczniejszych pielgrzymek. W regionie Pomorza Środkowego rozchodziła się sława Świętej Góry Polanowskiej jako maryjnego sanktuarium. Słynący cudami wizerunek oraz uzdrawiające właściwości wody ze źródła, tryskającego na zboczu góry, sprowadzały tu setki pątników. Drzwi do kaplicy stały zawsze otworem. Od przełomu XIII i XIV wieku nowa pielgrzymkowa kaplica przybrała na znaczeniu i zyskała sławę w całym księstwie zachodniopomorskim, a nawet i w sąsiednich dzielnicach kraju Polan. Święta Góra Polanowska stała się jedną z trzech - obok Góry Chełmskiej i Rowolkołu - najsławniejszych miejscowości pielgrzymkowych na Pomorzu. Kaplica polanowska - jako jedyna po reformacji - była otwarta dla pielgrzymującej ludności trwającej przy katolicyzmie. Sanktuarium maryjne zlikwidowano pod koniec XVI wieku. Kaplica uległa rozbiórce, a cystersów wypędzono. Jednak mieszkańcy Polanowa wierzyli nadal w cudowną moc tego miejsca. Zabierano stąd potajemnie gruzy z kaplicy oraz wodę ze źródła. W polanowskich rodzinach przechowywano i przekazywano z pokolenia na pokolenie kamienie i cegły z tego sanktuarium.
Zaraz po II wojnie światowej na polanowskim wzgórzu postawiono drewniany krzyż, który następnie wymieniono na lepszy - metalowy. W latach 70. ubiegłego stulecia wznowiono tradycję pielgrzymowania na Świętą Górę Polanowską. W rezultacie długich, natarczywych i wprost żmudnych starań rzymskokatolickiej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Polanowie szczyt góry od 8 stycznia 1996 r. stał się własnością Kościoła. Biskup koszalińsko-kołobrzeski wyraził radość, że ojcowie franciszkanie z Gdańska okazali chęć zaangażowania się we wznowienie kultu Matki Bożej na Świętej Górze Polanowskiej. Dekretem z 17 lutego 2000 r. biskup ordynariusz wyraził zgodę na wznowienie kultu oraz sprawowanie Eucharystii i nabożeństw na tym miejscu. Kamień węgielny pod budowę kaplicy na polanowskim szczycie został poświęcony przez Jana Pawła II 6 czerwca 1999 r. w Pelplinie. W latach 2003-2004 obok fundamentów dawnej świątyni franciszkanie zbudowali kaplicę i pustelnię pw. Matki Bożej Bramy Niebios.
Obraz Maryi czczony jako „Brama Niebios” jest na Górze Athos u wybrzeży Grecji, według legendy, miał go namalować św. Łukasz Ewangelista. Kopię tej ikony przeniesiono w 2000 r. do Polski i umieszczono na Świętej Górze Grabarce k. Siemiatycz w tamtejszym prawosławnym sanktuarium. Natomiast kopię dla nowej franciszkańskiej pustelni na Świętej Górze Polanowskiej namalował malarz z Bułgarii Todor Dimczewski. Obraz został poświęcony w Koszalinie 27 sierpnia 2004 r. przez prawosławnego arcybiskupa Jeremiasza.