Brzesko leży ok. 10 km na wschód od Pyrzyc. Powstało ono jako osada we wczesnym średniowieczu, a wykopaliska potwierdzają ślady osadnictwa już w IX wieku. W dokumentach pisanych Brzesko po raz pierwszy wymieniane jest w 1186 i 1227 r. Od samego początku istnienia aż po czasy współczesne należało do największych wsi ziemi pyrzyckiej. Samodzielna parafia powstała tutaj ok. roku 1150. W tym czasie wybudowano też pierwszy kościół. Obecny kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w połowie XIII wieku z ciosanego granitu jako halowy na planie prostokąta o wymiarach 28x10 m. W ciągu wieków (m.in. w XV) ulegał różnym przeobrażeniom. W 1697 r. wnętrze świątyni uzyskało drewniane sklepienie krzyżowe, które tworzy iluzję podziału na dwie nawy. Całość ozdobiona jest polichromią i pięknymi rzeźbami.
Na początku XV wieku w pierwotnym ołtarzu brzeskiej świątyni pojawiła się gotycka figura Madonny z Dzieciątkiem, wykonana z drzewa lipowego o wys. 148 cm, nieznanego autorstwa. Od 1613 r. figura Matki Bożej Brzeskiej znajduje się w centralnym miejscu nowego ołtarza, tzw. zamykanego tryptyku. Najprawdopodobniej jest ona kopią kamiennej rzeźby Madonny z Dzieciątkiem z katedry lubeckiej. Reprezentuje ona typ niewiasty apokaliptycznej, stojącej na półksiężycu i depczącej głowę szatana. Maryja w lewej ręce piastuje Dzieciątko, zaś w prawej trzyma berło - symbol władzy królewskiej. Dzieciątko Jezus trzyma złote jabłko, również symbol władzy królewskiej. Głowę Maryi zdobi korona. Madonna ubrana jest w długą szatę oraz szeroki, złocony płaszcz, obficie pofałdowany i spięty broszą pod szyją. Po bokach znajdują się postaci czterech świętych niewiast: Barbary, Agnieszki, Marii Magdaleny i Katarzyny. W skrzydłach bocznych dwanaście figur Apostołów. Zarówno tło, jak i figury są bogato złocone.
Abp Marian Przykucki dekretem z 8 grudnia 1992 r. potwierdził istnienie sanktuarium. Wskazał również fakt, iż w czasach reformacji protestanci nie czcili figury Matki Bożej, ale ją szanowali.
Resko nad Regą to pięciotysięczne miasto województwa zachodniopomorskiego, położone 20 km na południowy wschód od Gryfic i ok. 10 km na wschód od Płot.
Resko otrzymało prawa miejskie w 1288 r. Kościół wybudowano na przełomie XIV/XV wieku w stylu gotyckim i poświęcono go Matce Najświętszej. Po kilkakrotnych pożarach został przebudowany, a w roku 1881 otrzymał wysoką, potężną, 67-metrową wieżę. Protestanci zajęli go już w 1534 r.
Do 1936 r. na terenie Reska mieszkało dwadzieścia kilka rodzin polskich i katolickich, którymi opiekował się ks. Ernst Daniel - proboszcz Ośrodka Katolickiego Sióstr Boromeuszek w Święciechowie (5 km od Reska). Działała tu Fundacja św. Alojzego Gonzagi, założona ok. 1850 r. przez konwertytę Rudolfa Beckendorfa. Ośrodek posiadał sierociniec, prywatną szkołę podstawową z internatem, zakład przygotowujący dzieci do I Komunii św., szkołę gospodarstwa domowego na prawach państwowych z pensjonatem oraz szpital. W ośrodku pracowały 23 siostry boromeuszki. Od początku istnienia Fundacji życie religijne ośrodka budowane było na kulcie Matki Bożej Niepokalanie Poczętej w Jej wizerunku namalowanym na płótnie o wymiarach 145x85 cm, najprawdopodobniej pod koniec XVIII wieku przez nieznanego twórcę.
Podczas działań wojennych kościół i klasztor w Święciechowie uległy zniszczeniu, a życie religijne przeniosło się do Reska. Tam też przeniesiono ocalały obraz. Umieszczono go w głównym ołtarzu reskiego kościoła. Po II wojnie światowej pierwsi duszpasterze parafii, księża saletyni, umieścili w ołtarzu głównym figurę płaczącej Madonny z La Salette, a obraz powieszono na bocznej ścianie prezbiterium. Dopiero w 1977 r. powrócił on do głównego ołtarza reskiego kościoła. Kult Matki Bożej Reskiej rozprzestrzeniał się coraz bardziej. W uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, 25 marca 1993 r. abp Marian Przykucki usankcjonował istniejący kult, wydając dekret ustanawiający sanktuarium maryjne.
Choszczno leży 60 km na północ od Gorzowa Wielkopolskiego i 15 km na północ od Barlinka. Występuje ono po raz pierwszy w dokumencie z 1269 r. pod nazwą Arnswalde (oznacza tyle co Adlerwalde - orli las). Słowiańska nazwa „Choszczno”, „Chochen” znana jest z XV-wiecznych źródeł. Miejscowość ta otrzymała prawa miejskie w 1284 r. Być może chrześcijaństwo docierało tutaj już w 1. poł. XII wieku poprzez mieszkańców Pyrzyc. Niemniej kościół farny powstał pod koniec XIII wieku. W 1309 r. patronat nad nim przejęli joannici i posiadali go do czasów reformacji. Tak kształtowało się życie religijne w Choszcznie, powstawały nowe obiekty sakralne. W 1313 r. wybudowano tutaj klasztor i kościół franciszkański oraz synagogę żydowską. W XV wieku poza murami miasta została wzniesiona kaplica pielgrzymkowa z obrazem Najświętszej Maryi Panny. W 1491 r. powstał w Choszcznie przed Bramą Kamienną kościół pw. św. Jakuba Apostoła. Niestety, margrabia Nowej Marchii (w skład której wchodziło również Choszczno), Jan z Kostrzyna, przeszedł na protestantyzm. Okres ten trwał aż do 1945 r.
11 listopada 1908 r. erygowano w Choszcznie kurację dla katolików przy kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (został on oddany do użytkowania katolikom już 10 grudnia 1900 r.). Niestety, pod koniec II wojny światowej zburzeniu uległy, wśród 1845 domów, również dwa kościoły: Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Odbudowano tylko ten pierwszy, a poświęcono go dopiero w 1975 r.
Kult Matki Bożej sięga tutaj XIII wieku. Słowianie w dawnych wiekach przybywali do Choszczna, aby wypraszać łaski dla ich trudnego życia. Kult trwał, mimo iż świątynia w czasie reformacji przeszła we władanie protestantów. Po odbudowaniu zniszczonego przez działania wojenne kościoła, w 1948 r. na prośbę pozostałych jeszcze, niemieckich katolików i przybyłych ze Wschodu, umieszczono witraż Matki Bożej Ostrobramskiej w prezbiterium, by podkreślić w ten sposób ciągłość kultu maryjnego.
W 1975 r. na prośbę wiernych została zaprowadzona Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 1 grudnia 1975 r. ks. prał. Jan Abramski przywiózł wierną kopię obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy z kościoła pw. św. Alfonsa w Rzymie. W czasie konsekracji kościoła 8 grudnia 1975 r. bp Jerzy Stroba poświęcił ją i ustanowił Nowennę Wieczystą. Obraz ten i rozwijający się tutaj kult maryjny stały się podstawą erygowania przez abp. Mariana Przykuckiego 8 grudnia 1993 r. sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Prowadzona jest „Księga łask i cudów” doznawanych za wstawiennictwem Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Brzesko - sanktuarium Matki Bożej Brzeskiej erygowane 8 grudnia 1992 r. Maryja czczona jest w tym sanktuarium jako: Matka Boża ludzi pracy, Matka Boża sprawiedliwości społecznej i Opiekunka ludu wiejskiego.

Parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
74-211 Brzesko Szczecińskie 64
tel. (091) 563-00-18
Kustosz: ks. kan. January Żelawski
Odpusty: Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (8 września) i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia)

Resko - sanktuarium Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny erygowane 25 marca 1993 r. Maryja czczona jest tutaj jako Jasna Pani Reska, opiekująca się młodzieżą i dziećmi.

Parafia pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
72-315 Resko
ul. Bohaterów Monte Cassino 12
tel. (091) 395-13-05
Kustosz: ks. dr Tadeusz Uszkiewicz
Odpusty: Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia) i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (8 grudnia)

Choszczno - sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy erygowane 8 grudnia 1993 r. Maryja czczona jest tutaj jako ta, która nieustannie gotowa jest pomagać w wszelakich potrzebach, a szczególnie w intencji powołań kapłańskich.

Parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
73-220 Choszczno, ul. Rynek 1
tel. (095) 765-22-70
Kustosz: ks. Grzegorz Suchomski
Odpusty: Matki Bożej Nieustającej Pomocy (27 czerwca) i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (8 września)