Papież Franciszek przewodniczył 2 czerwca w Bazylice św. Piotra w Watykanie uroczystej adoracji Najświętszego Sakramentu. Na jego życzenie odbywała się ona – jako jedno z najważniejszych wydarzeń trwającego obecnie Roku Wiary – jednocześnie o tej samej porze we wszystkich katedrach oraz w większości kościołów parafialnych i kaplic katolickich na całym świecie. Przebiegała ona pod hasłem „Jeden Pan, jedna wiara”. W bazylice watykańskiej adoracja rozpoczęła się od odśpiewania hymnu Roku Wiary – „Credo Domine”. Następnie przy dźwiękach ułożonej przez św. Tomasza pieśni „Zbliżam się w pokorze” wystawiono Najświętszy Sakrament. Po chwili milczenia odczytano fragment z Ewangelii św. Jana: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie” (6, 35).

Wiernym przypomniano słowa Piusa XII z 2 marca 1954 r.z modlitwy przygotowującej XV Włoski Kongres Eucharystyczny w Lecce: „O najsłodszy Jezu, ukryty pod Postaciami Eucharystycznymi, wysłuchaj łaskawie nasze pokorne prośby, przedstaw je przed tronem Najwyższego, przyjmij łaskawie żarliwe pragnienia naszych serc. Oświeć nasze umysły, umacniaj naszą wolę, odnawiaj naszą stałość i rozpalaj w naszych sercach płomień świętego zapału, abyśmy przekraczając naszą małość i przeżywając wszelkie trudności, składali hołd godny Twojej wielkości i Twojego majestatu, bardziej właściwy naszym niepokojom i naszym świętym pragnieniom. Amen”.

Po chwili milczenia rozległy się modlitwy za Ojca Świętego, o nowe powołania kapłańskie, za ochrzczonych, by pragnęli pokarmu eucharystycznego, za grzeszników o łaskę nawrócenia i za wszystkich ludzi, aby mieli świadomość, że Bóg ich miłuje. Intencje te zwieńczyły słowa błogosławionego Jana XXIII: „Boski Odkupicielu, Chlebie powszedni, Życie świata, niech przyjdzie Twoje królestwo. Panie panujących, Jezu Eucharystyczny, Pasterzu ukochany, zachowaj nas od niebezpieczeństw. Jezu, dobry Pasterzu, Jezu, Chlebie życia, Jezu, nasz jedyny Pokarmie, Sakramencie miłości, zbaw lud swój. Radujemy się w Tobie, Jezu błogosławiony. Amen”.

Po śpiewie, chwili osobistej adoracji i modlitwy w ciszy odczytano kolejny fragment z Ewangelii św. Jana: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (6, 51). Przypomniano z kolei słowa hymnu papieża Pawła VI do Chrystusa z 29 listopada 1970 roku: „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego. Ty jesteś obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, fundamentem wszystkiego; Ty jesteś Panem ludzkości, Ty jesteś Odkupicielem; Ty dla nas się narodziłeś, umarłeś i zmartwychwstałeś; Ty jesteś centrum historii i świata; jesteś Tym, który nas zna i kocha; Ty jesteś Towarzyszem i Przyjacielem naszego życia; Ty jesteś Mężem boleści i nadziei; Ty jesteś Tym, który ma przyjść i który ma stać się dniem naszego sądu, i, jak ufamy, naszym szczęściem. Amen”.

W Modlitwie Wiernych proszono o przezwyciężenie podziałów i niezgody, błędu i fałszu, uraz i pragnienia zemsty, egoizmu i zatwardziałości serc oraz wszelkiej przemocy wobec życia ludzkiego. Następnie modlono się słowami papieża Jana Pawła I: „Jesteś bardzo blisko mnie, Panie. Kładziesz swoją dłoń na mojej głowie, a ja także trzymam głowę pod Twoją dłonią. Przyjmij mnie takiego, jaki jestem, z moimi wadami, z moimi grzechami, ale pozwól mi stać się takim, jakim mnie pragniesz, i jakim także ja pragnę być. Amen”.

Po chwili milczenia zabrzmiał kolejny śpiew – hymn „Ubi caritas et amor” (Gdzie miłość wzajemna i dobroć), a lektor odczytał dalszy fragment Ewangelii św. Jana: „W owym czasie Jezus powiedział do Żydów: «Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie»”(6, 56-57).

Przypomniano słowa Jana Pawła II, wygłoszone w bazylice watykańskiej 17 października 2004 r. podczas uroczystego rozpoczęcia Roku Eucharystii. „Podobnie jak dwaj uczniowie z Ewangelii, prosimy Cię, Panie Jezu: zostań z nami. Ty, Boży Wędrowcu, który znasz nasze drogi i nasze serca, nie dozwól, byśmy pozostali więźniami wieczornych cieni. Wspieraj nas, gdy jesteśmy strudzeni, przebacz nasze grzechy, kieruj naszymi krokami na drogach dobra. Błogosław dzieciom, młodzieży, starszym, rodzinom, a zwłaszcza chorym. Błogosław kapłanom oraz osobom konsekrowanym. Błogosław całej ludzkości. W Eucharystii jesteś «lekarstwem na nieśmiertelność»: obdarz nas pragnieniem pełni życia, które nam pomoże iść po tej ziemi jako ufni i radośni pielgrzymi, wpatrzeni zawsze w cel życia bez końca”.

Wypowiedziano z kolei słowa uwielbienia Pana Jezusa, które zwieńczyła modlitwa Benedykta XVI z 27 listopada 2010: „Panie Jezu, który wiernie nawiedzasz i wypełniasz swoją obecnością Kościół i historię ludzi, który w godnym podziwu Sakramencie swego Ciała i swojej Krwi czynisz nas uczestnikami życia Bożego i dajesz nam przedsmak radości życia wiecznego, uwielbiamy Cię i błogosławimy. W pokornym uniżeniu przed Tobą, prawdziwie obecny i żywy pośród nas, błagamy Cię (…) w nadziei na życie wieczne w Tobie, w jedności z Błogosławioną Trójcą. Amen”.

Po chwili milczenia nastąpiło błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Adorację zakończył śpiew antyfony „Salve Regina”, którą Ojciec Święty odmówił po cichu przy figurze Matki Bożej, umieszczonej w bocznej części Konfesji św. Piotra.

Dzisiejsza adoracja z okazji Roku Wiary odbywała się równolegle we wszystkich katedrach świata oraz w wielu kościołach parafialnych i kaplicach. Na wyspach Pacyfiku była to godzina 5 rano, w Wietnamie 22.00, a na Papui Nowej Gwinei 1 lub 2 w nocy.

Ojciec Święty sformułował dwie intencje tego wydarzenia:

1. Za Kościół na całym świecie, a dziś zjednoczony na adoracji Najświętszego Sakramentu. Niech Pan czyni go zawsze posłusznym słuchanemu Słowu Bożemu, aby ukazywał się światu zawsze jako „chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany" (Ef 5,27). Oby Słowo zbawcze przez wierne głoszenie rozbrzmiewało jako niosące miłosierdzie i pobudzające do ponownego zaangażowania w miłości, aby nadać pełen sens bólowi, cierpieniu i jako przywracające radość i pogodę ducha.

2. Za tych, którzy w różnych częściach świata doświadczają cierpienia nowego zniewolenia i padli ofiarami wojen, handlu ludźmi, narkotykami oraz pracy niewolniczej, za dzieci i kobiety, znoszące wszelkie formy przemocy. Oby ich ciche wołanie o pomoc obudziło czujność Kościoła, aby wpatrując się w Chrystusa ukrzyżowanego nie zapomniał o wielu braciach i siostrach wydanych na pastwę przemocy. Ponadto za tych wszystkich, którzy przeżywają niepewność ekonomiczną, szczególnie bezrobotnych, osoby starsze, imigrantów, bezdomnych, więźniów i doświadczających marginalizacji. Niech modlitwa Kościoła i jego czynne dzieło solidarności będzie dla nich pocieszeniem i wsparciem w nadziei, mocą i odwagą w obronie godności człowieka.