15 grudnia 2001 r., w dzień zakończenia oktawy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, w klasztorze Ojców Bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim odbyła się uroczystość ofiarowania wizerunkowi Matki Bożej Piotrkowskiej - Matki Pocieszenia Złotej Róży jako wotum wdzięczności za otrzymane łaski. Mszę św. w intencji wszystkich czcicieli Matki Bożej odprawił oraz wygłosił kazanie bp Adam Lepa. W kazaniu Ksiądz Biskup powiedział m.in.: "Od Boga otrzymujemy więcej niż prosimy. Ten dzień zakończenia Oktawy jest dniem wyjątkowego dziękczynienia, ofiarowania się Matce Bożej. Pośrednictwo Maryi jest dzisiaj takie samo jak niegdyś w Kanie Galilejskiej - za to wszystko właśnie dzisiaj dziękujemy. Róża i słowa to symbol dziękczynienia, symbole te są piękne, ale Matka Boża oczekuje od nas czegoś więcej - wierności wobec Jezusa".

Ksiądz Biskup wezwał następnie wiernych do refleksji nad własną postawą życiową. Przypomniał postacie Prymasa Tysiąclecia i św. Maksymiliana Marii Kolbego, którzy postawili na Matkę Bożą, byli zawsze Jej wierni aż do końca i swoją wierność drogo okupili więzieniem, a św. Maksymilian także męczeńską śmiercią. Podobnie my powinniśmy być wierni - każdego dnia, każdej godziny. Ksiądz Biskup odniósł się także do spraw współczesnych: "Co dzieje się z naszym społeczeństwem? Gdzie wierność wobec Pana Boga, wobec ideałów? Dzisiaj przepraszamy Matkę Bożą za naszą niewierność i błagamy, by wyprosiła nam u swego Syna dar mądrości, który jest nam szczególnie teraz potrzebny. Złota Róża jest wyrazem naszej wdzięczności i miłości. Niechże ta Róża zawsze przypomina nam o powinnościach wobec Maryi i o naszym oddaniu się Jej, a także o tym, by królowała w naszych myślach, sercach i w całym naszym życiu". W uroczystościach wzięli udział kapłani dekanatu piotrkowskiego z ks. prał. Stanisławem Sochą na czele, Ojciec Prowincjał Zakonu Bernardynów, siostry zakonne oraz wielka rzesza wiernych.

Otoczony od 375 lat wielkim kultem obraz Matki Bożej Piotrkowskiej cieszy się także współcześnie wielką czcią wiernych. Oficjalny tytuł obrazu brzmi: Matka Pocieszenia. historia Obrazu sięga czasu powstania kościoła i klasztoru. Jest on dziełem diakona z klasztoru Ojców Bernardynów w Przyrowie. Wykonał go w 1625 r. na polecenie ojca prowincjała Leonarda Starczewskiego. Obraz, początkowo umieszczony w ołtarzu bocznym kościoła, był czczony przez wiernych i uznawany jako słynący łaskami od samego początku. Przedstawia on Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Wczesne źródła rękopiśmienne mówią o tym, że kościół bernardyński w Piotrkowie posiada cudowny obraz Matki Bożej, do którego ludzie uciekając się w trudnym położeniu, doznają od Boga Wszechmocnego pociechy. W 1732 r. w Piotrkowie Tryb. miała miejsce uroczysta procesja, z duchowieństwem i władzami miejskimi na czele, do kościoła Bernardynów jako wyraz wdzięczności dla Matki Bożej za ocalenie miasta przed klęską pożaru. Matka Boża w piotrkowskim obrazie była czczona także w innych rejonach Rzeczypospolitej: w Sieradzkiem, Łęczyckiem, w Krakowie, Tarnowie, a nawet na Rusi. Kult Matki Bożej Piotrkowskiej rozwijał się także poprzez okres trwania Trybunału Koronnego. Po kasacie klasztoru kult Matki Bożej w łaskami słynącym obrazie nieco osłabł. Ożywił się dopiero po powrocie zakonników do klasztoru w 1922 r. W 1961 r. odnowiono ołtarz i cudowny obraz Matki Bożej Piotrkowskiej. W każdą środę wieczorem odprawiana jest przy ołtarzu Matki Bożej uroczysta Msza św. z kazaniem, natomiast w każdą ostatnią sobotę miesiąca wierni gromadzą się wieczorem na Apelu Maryjnym.