Przed beatyfikacją sługi Bożego ks. Władysława Findysza w Kurii Rzeszowskiej odbyła się konferencja prasowa z udziałem bp. Edwarda Białogłowskiego, pracowników Kurii i dziennikarzy. Obejrzeli oni film dokumentalny Dobry Pasterz przygotowany przez ks. Józefa Brzostowskiego. Konferencję prowadził ks. Bogusław Przeklasa, dyrektor radia „Via”.
Ogłoszenie w 1999 r. błogosławionymi 108 męczenników II wojny światowej stało się przypomnieniem, aby zabiegać o udokumentowanie męczeństwa ofiar komunizmu. Zachęcał do tego Ojciec Święty i prosił o modlitwę w tej intencji.
O wielu zamęczonych istniało przeświadczenie, że są ofiarami swoich przekonań, wierności Bogu i Polsce. Do takich należał ks. Władysław Findysz. Ciągle żywa opinia o jego męczeństwie i wierności Chrystusowi skłoniła wiernych i władze kościelne do podjęcia czynności przygotowawczych do procesu beatyfikacyjnego.
Dochodzenie na szczeblu diecezjalnym było pierwszym etapem postępowania kanonizacyjnego. Jego celem było zgromadzenie wszystkich środków dowodowych, dotyczących życia i męczeństwa oraz opinii świętości kandydata na ołtarze. Na mocy nominacji bp. Kazimierza Górnego postulatorem diecezjalnym, czyli osobą prowadzącą sprawę został ks. Andrzej Motyka. W imieniu Księdza Biskupa dochodzenie diecezjalne prowadził ks. Józef Kula. Promotor sprawiedliwości ks. Piotr Steczkowski przygotowywał pytania do świadków i przestrzegał przepisów prawa kanonicznego w prowadzonym dochodzeniu. Notariusz główny i pomocniczy ks. Stanisław Mularz i ks. Stanisław Walczak sporządzali protokoły zeznań oraz dbali, by odpisy akt były zgodne z oryginałami. Postulatorem rzymskim był ks. Piotr Tarnawski.
W latach 1999-2000 napływały pisma duchowieństwa i wiernych do bp. K. Górnego z prośbą o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Wł. Findysza.
Kard. Józef Glemp w imieniu Konferencji Episkopatu Polski 1 marca 2000 r. oświadczył, że nie istnieją przeszkody do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego.
W tym samym miesiącu bp. K. Górny skierował do Kongregacji ds. Świętych pytanie, czy ze strony Stolicy Apostolskiej nie ma przeciwwskazań do prowadzenia procesu beatyfikacyjnego, na które (23 maja) otrzymał odpowiedź: nihil obstat. Tym samym droga do rozpoczęcia procesu została otwarta.
W Kurii Diecezjalnej w Rzeszowie (27 czerwca 2000 r.) odbyła się sesja inaugurująca proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym. W latach 2000-02 realizowano wymogi kanoniczne procesu, m.in. przesłuchano ponad 40 świadków, zebrano dostępne materiały archiwalne, dokonano wizytacji grobu Sługi Bożego, opracowano dokumentację. W kościele pw. Świętego Krzyża w Rzeszowie 18 października 2002 r. odbyła się sesja kończąca diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego. Dokumenty procesu zostały przewiezione i przekazane 22 października 2002 r. watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Na nadzwyczajnym kongresie Kongregacji 13 grudnia specjalnym dekretem potwierdzono ważność procesu diecezjalnego.
Dopiero po dwóch latach 28 września 2004 r. fakt męczeństwa ks. Findysza był przedmiotem obrad Kongresu Szczególnego Konsultorów Teologów.
16 listopada 2004 r. Sesja Zwyczajna Kongregacji, Kardynałowie i Biskupi potwierdzili że sługa Boży ks. Władysław Findysz poniósł śmierć z powodu cierpień zadanych mu w więzieniu z motywu nienawiści do wiary. Na polecenie Papieża Jana Pawła II 20 grudnia Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosiła dekret o męczeństwie sługi Bożego Wł. Findysza. 15 stycznia 2005 r. wyznaczono datę beatyfikacji na dzień 24 kwietnia 2005 r., na Placu św. Piotra w Rzymie.
Śmierć Ojca Świętego Jana Pawła II spowodowała przesunięcie terminu.