Reklama

25 lat parafii Matki Bożej Królowej Polski na Kmieciach w Przemyślu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Srebrny jubileusz parafii skłania do refleksji i wspomnień. Patrząc na jasną sylwetę naszego kościoła na Kmieciach, młodzi całkowicie identyfikują się już z tą nową świątynią. Starszym mieszkańcom przychodzą na myśl lata 70., kiedy to przy sprzeciwie ówczesnej władzy, heroizmie proboszcza ks. Adama Michalskiego i wielkim wysiłku grupy wiernych, powstawał pierwszy osiedlowy kościół w Przemyślu. Na dawnym rolniczym przedmieściu miasta - Kmieciach, nazwanym w okresie propagandy sukcesu osiedlem XXX-lecia PRL, w stodole, miejscu tak bardzo kojarzącym się ze stajenką betlejemską, z inspiracji bp. Ignacego Tokarczuka stanął ołtarz. Po poświęceniu miejsca przez bp. Tadeusza Błaszkiewicza 8 kwietnia 1979 r., zgromadzili się tutaj wierni na pierwszej Świętej Eucharystii. Był to już czas, kiedy na Stolicy Piotrowej zasiadał Jan Paweł II. Wzrastało poczucie dumy narodowej, pragnienie wolności i wyzwalał się duch odwagi. To właśnie w trakcie kończącej się I Pielgrzymki Ojca Świętego do Ojczyzny, w nocy z 8 na 9 czerwca 1979 r. przywieziono elementy drewnianej konstrukcji i przystąpiono do budowy kościoła. Świątynia rosła z godziny na godzinę, wzbudzając podziw w kraju i nawet za granicą. Represje za tę inicjatywę dotknęły szczególnie Księdza Proboszcza, wielu świeckich zaangażowanych w budowę kościoła oraz członków Przemyskiego Komitetu Samoobrony Ludzi Wierzących.
Jak dalekowzroczne były to decyzje i działania Kościoła wykazały kolejne lata. Osiedle Kmiecie było coraz to liczniej zasiedlane. Zamieszkało tu niemal 5 tys. osób, nie tylko młodych, ale i starszych, często wywłaszczonych i wykwaterowanych z domków położonych przy ul. Grunwaldzkiej. Była więc wielka potrzeba, aby w pobliżu miejsca zamieszkania stanęła świątynia z możliwością korzystania z posługi duszpasterskiej.
12 lipca 1980 r. parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski i św. Maksymiliana Kolbego na Kmieciach w Przemyślu została ostatecznie erygowana przez bp. I. Tokarczuka. Gospodarzem parafii do 1995 r. był ks. Adam Michalski. Kolejnym proboszczem został ks. Marian Koźma. Realizując wezwanie abp. Józefa Michalika, podjął on inicjatywę rozbudowy świątyni. Prace budowlane rozpoczęły się 18 kwietnia 1998 r. Natomiast 9 lipca 2000 r., po rozebraniu starej konstrukcji, Msza św. została odprawiona już w nowym kościele. Poświęcenia świątyni dokonał 17 grudnia 2000 r. Roku Jubileuszowego abp Józef Michalik, metropolita przemyski.
Budowie pierwszego skromnego kościoła i nowej okazałej świątyni towarzyszyło stopniowe formowanie żywego Kościoła. Trudy i cierpienia ludzkie, związane z powstawaniem kościoła na Kmieciach, bardzo zintegrowały wiernych. Już w pierwszych latach istnienia parafii liczna grupa młodzieży skupiła się wokół Ruchu Światło-Życie. Ukształtowały się też zarówno żeńskie, jak i męskie Róże Różańca Świętego. W 1987 r. rozpoczęły się spotkania Kręgów Rodzin Kościoła Domowego. Przy parafii funkcjonował Zespół Synodalny. Była to sposobność do bliższego zapoznania się i współtworzenia dokumentu Synodu Archidiecezji, zakończonego w Roku Jubileuszu. Kolejno powstały Stowarzyszenie Rodzin Katolickich i Akcja Katolicka. Grupa Modlitewna gromadzi się systematycznie, aby modlić się głównie w intencji chorych. Charakter modlitewny i charytatywny ma też Grupa Krwi Chrystusa. Dzieci skupione w Ognisku Misyjnym wspierają swoją modlitwą misjonarzy i ubogacają śpiewem niedzielną liturgię. Młodzież formuje się na spotkaniach Ruchu Apostolstwa Młodzieży. Chłopcy chętnie posługują przy ołtarzu jako ministranci i lektorzy. Rolę ewangelizacyjną i informacyjną o życiu parafii spełnia gazetka Posłaniec Królowej. Grupy działające przy kościele spotykają się na comiesięcznych Mszach św. i wspólnie adorują Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
Z tym większą radością cała społeczność parafialna przygotowywała się do uroczystości 25-lecia. Kulminacyjnym jej punktem była Msza św. w dniu 1 maja br. połączona z udzieleniem sakramentu bierzmowania. Eucharystii przewodniczył bp Adam Szal. Współcelebransami byli ks. prał. Stanisław Zarych oraz proboszcz ks. Marian Koźma. Obecni byli kapłani wywodzący się z naszej parafii: misjonarz ks. Wojciech Lula, ks. Wojciech Wiącek i ks. Czesław Major. Dawnych wikariuszy reprezentował ks. Wiesław Tomczyk. Przybyli reprezentanci władz: wiceprezydent Wiesław Jurkiewicz, przewodniczący Rady Miejskiej Stanisław Radyk oraz wicestarosta Witold Kowalski. Jako sąsiad parafii obecny był prezes MPEC Kazimierz Stec.
W homilii Ksiądz Biskup podzielił się osobistą refleksją. Gdy przed 26 laty usłyszał komunikat o otwarciu kaplicy na Kmieciach, wraz z alumnami Seminarium Duchownego w Przemyślu udał się do tego miejsca, gdzie w opuszczonej stodole powstawała świątynia. Nikt wówczas nie był sobie w stanie wyobrazić sobie, że po latach będzie tu piękny, nowy kościół, gdzie będzie parafia i będą sprawowane sakramenty święte. To dar od Pana Boga i zasługa ludzi, którzy pełni nadziei stawiali pierwszy, bardzo skromny kościół. W tym wyrażała się wiara ludzi, w których było też pragnienie życia według norm moralnych. Jubileusz to przede wszystkim dziękczynienie Panu Bogu za miniony czas, ale i pytanie - jaka dalsza droga? Ksiądz Biskup zaznaczył, że odpowiedź daje sam Chrystus w słowach dzisiejszej Ewangelii: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania” (J 14, 15). Zwrócił uwagę, że dzisiejszy świat daje inne recepty na życie, ale Pan Bóg proponuje nieodmiennie Dekalog, aby człowiek nie zatracił człowieczeństwa.
Uroczystą Mszę św. zakończyły podziękowania składane na ręce Księdza Biskupa. Całość uroczystości uświetnił śpiewem chór „Magnificat” pod kierownictwem ks. prał. Mieczysława Gniadego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

10 lat kanonizacji św. Jana Pawła II

2024-04-19 09:49

[ TEMATY ]

św. Jan Paweł II

Mat.prasowy/vaticannews.va

„Pontyfikat św. Jana Pawła II trzeba koniecznie dokumentować dla przyszłych pokoleń, naszym zadaniem jest ocalenie i przekazanie tego wielkiego dziedzictwa” – mówi ks. Dariusz Giers. Jest on administratorem Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II a zarazem świadkiem pontyfikatu. Kapłan wyznaje, że praktycznie codziennie modli się przy grobie świętego papieża i zawsze jest poruszony tłumami ludzi z całego świata, którzy w tym wyjątkowym miejscu szukają wstawiennictwa Jana Pawła II.

Wyjątkowym fenomenem są czwartkowe Msze polskie odprawiane nieprzerwanie przy grobie Jana Pawła II od momentu jego śmierci. „To jest czas modlitwy, ale także przekazywania dziedzictwa wiary i nieprzemijających wartości” – mówi ks. Giers. Podkreśla, że upływający czas sprawia, iż wielkie zadanie stoi przed świadkami pontyfikatu, którzy muszą dzielić się swym doświadczeniem.

CZYTAJ DALEJ

Kryzys powołań czy kryzys powołanych?

Tę wspólną troskę o powołania powinno się zacząć nie tylko od tygodniowego szturmowania nieba, ale od systematycznej modlitwy.

Często wspominam pewną rozmowę o powołaniu. W czasach gdy byłem rektorem seminarium, poprosił o nią młody student. Opowiedział mi trochę o sobie, o dobrze zdanej maturze i przypadkowo wybranym kierunku studiów. Zwierzył się jednak z największego pragnienia swojego serca: że głęboko wierzy w Boga, lubi się modlić, że jego największe pasje dotyczą wiary, a do tego wszystkiego nie umie uciec od przekonania, iż powinien zostać księdzem. „Dlaczego więc nie przyjdziesz do seminarium, żeby choć spróbować wejść na drogę powołania?” – zapytałem go trochę zdziwiony. „Bo się boję. Gdyby ksiądz rektor wiedział, jak się mówi u mnie w domu o księżach, jak wielu moich rówieśników śmieje się z kapłaństwa i opowiada mnóstwo złych rzeczy o Kościele, seminariach, zakonach!” – odpowiedział szczerze. Od tamtej rozmowy zastanawiam się czasem, co dzieje się dziś w duszy młodych ludzi odkrywających w sobie powołanie do kapłaństwa czy życia konsekrowanego; z czym muszą się zmierzyć młodzi chłopcy i młode dziewczyny, których Pan Bóg powołuje, zwłaszcza tam, gdzie ziemia dla rozwoju ich powołania jest szczególnie nieprzyjazna. Kiedy w Niedzielę Dobrego Pasterza rozpoczniemy intensywny czas modlitwy o powołania, warto zacząć nie tylko od analiz dotyczących spadku powołań w Polsce, od mniej lub bardziej prawdziwych diagnoz tłumaczących bolesne zjawisko malejącej liczby kapłanów i osób życia konsekrowanego, ale od pytania o moją własną odpowiedzialność za tworzenie przyjaznego środowiska dla wzrostu powołań. Zapomnieliśmy chyba, że ta troska jest wpisana w naturę Kościoła i nie pojawia się tylko wtedy, gdy tych powołań zaczyna brakować. Kościół ma naturę powołaniową, bo jest wspólnotą ludzi powołanych przez Boga, a jednocześnie jego najważniejszym zadaniem jest, w imieniu Chrystusa, powoływać ludzi do pójścia za Bogiem. Ewangelizacja i troska o powołania są dla siebie czymś nieodłącznym, a odpowiedzialność za powołania dotyczy każdego człowieka wierzącego. Myśląc więc o powołaniach, zacznijmy od siebie, od osobistej odpowiedzi na to, jak ja sam buduję klimat dla rozwoju swojego i cudzego powołania. Indywidualna i wspólna troska o powołania nie może wynikać z negatywnych nastawień. Mamy się troszczyć o powołania nie tylko dlatego, że bez nich nie uda nam się dobrze zorganizować Kościoła, ale przede wszystkim z tego powodu, iż każdy człowiek jest powołany przez Boga i potrzebuje naszej pomocy, aby to powołanie rozeznać, mieć odwagę na nie odpowiedzieć i wiernie je zrealizować w życiu.

CZYTAJ DALEJ

Watykan: papież przyjął abp. Urbańczyka

2024-04-20 13:25

[ TEMATY ]

Franciszek

Episkopat News

Ojciec Święty Franciszek przyjął dziś rano na audiencji Jego Ekscelencję ks. abp. Janusza Urbańczyka, arcybiskupa tytularnego Voli, nuncjusza apostolskiego w Zimbabwe, wraz z członkami jego rodziny - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Arcybiskup Janusz Urbańczyk urodził się 19 maja 1967 r. w Kraszewie (Polska). Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1992 r. i jest inkardynowany do diecezji elbląskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję