Nauczycielom zaproponowano konferencję, adorację Najświętszego Sakramentu i nabożeństwo pokutne z możliwością spowiedzi.

W konferencji nawiązującej do hasła spotkania ks. Fogelman na fundamencie ewangelicznego spotkania Jezusa z bogatym młodzieńcem zauważył, że każdy z nas ma balast, a w pracy nauczyciela, wychowawcy często są nim dla ludzi i świata wartości chrześcijańskie. Zastanawiał się, czym one są, co mogą zdziałać, czy bycie neutralnym w miejscu pracy jest właściwym rozwiązaniem. Przekonywał, że wartości chrześcijańskie nie są zagrożeniem dla wychowania młodego człowieka, również niewierzącego, bo są na tyle uniwersalne i obiektywne, że każdy może oprzeć na nich swoje człowieczeństwo, a w konsekwencji znaleźć drogę do Pana Boga. Nauczyciele – jak ewangeliczny młodzieniec – są dobrzy, warto, żeby ze swoimi pytaniami przychodzili do Pana Jezusa i z Nim rozmawiali o swoich bolączkach, wątpliwościach.

Mszy św., będącej punktem kulminacyjnym dnia skupienia, przewodniczył bp Andrzej Przybylski. W kazaniu, zwracając się do nauczycieli, przeformułował pytanie młodzieńca: – Co mam czynić jako nauczyciel, żeby ci, których uczę, też szli w kierunku życia wiecznego? Zatrzymał się nad problemem sumienia nauczyciela, związanego z powołaniem, pracą, służbą. Zaznaczył: – Sumienie to narzędzie, a nie wyrocznia! Jak komputer, który będzie działał zależnie od tego, jak go zaprogramujesz, na jakie strony będziesz wchodzić. Dla nas, ludzi wierzących, to głos Boga i pytanie: Jezu, co mam zrobić? Co Ty byś zrobił? Sumienie nauczyciela to takie, w które jest wpisana aplikacja: mam naśladować mojego Boskiego Nauczyciela. Zachęcał, żeby czytać Ewangelię, zastanawiając się, jakim nauczycielem jest Jezus, a jakim nauczycielem jestem ja. I pytał: – Czy tak uczysz uczniów, żeby lepiej, piękniej, szczęśliwiej im się żyło? Jakiego życia uczysz? Czy starasz się być świadkiem tego, czego uczysz? Czy modlisz się za swoich uczniów, współpracowników, za swoją szkołę? Czy masz świadomość tego, że nauczasz mądrości Boga? I zakończył: – Trzeba modlić się, żeby dobro uczniów było najważniejsze. Katolicki nauczyciel ma w sumieniu Boską aplikację: Słowo Boże, Jezus Chrystus – mój Nauczyciel.

Po Eucharystii nauczyciele podczas wspólnego posiłku mieli możliwość rozmowy zarówno z księdzem biskupem, jak i między sobą na temat ich bieżących problemów.