Reklama

Świat

Rzym: konferencja o duszpasterstwie chorych

[ TEMATY ]

spotkanie

chorzy

Graziako

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Rzymie trwa międzynarodowa konferencja poświęcona duszpasterskim zespołom pomocy chorym. Biorą w niej udział diecezjalni duszpasterze chorych z Polski oraz świeccy absolwenci działającej od półtora roku krakowskiej Szkoły Opieki Duszpasterskiej św. Jana Bożego, która prowadzi podyplomowe studia wspomnianych zespołów. Sesję współorganizuje Papieska Rada ds. Służby Zdrowia i Duszpasterstwa Chorych. Abp Zygmunt Zimowski, stojący na czele tej dykasterii, przewodniczył rano przy grobie bł. Jana Pawła II Mszy z udziałem uczestników konferencji. Dziś wymieniają oni doświadczenia i zapoznają się z włoskimi realiami współpracy medyków i wolontariuszy.

„Idziemy na Wyspę Tyberyjską do bonifratrów. Piękny szpital, ale też piękny wolontariat – powiedział ks. Piotr Krakowiak, dyrektor Szkoły św. – Jana Bożego. 80 osób w wolontariacie duszpasterskim i skądinąd wiadomo, że tak jak inne szpitale w Italii, ma również bardzo duże problemy finansowe. Tam są kłopoty z płatnościami. Ja sobie uświadomiłem, że nie tylko w Polsce są kłopoty, ale tutaj są być może o wiele trudniejsze. Ale na pytanie, czy przypadkiem przeor albo dyrektor tego szpitala nie myśli o tym, żeby zredukować te duszpasterskie działania, odpowiedziano: «Nigdy w życiu, to jest serce naszego szpitala». Myślę, że musimy zmienić pewną mentalność. To nie ma być zagrożenie. To tak naprawdę jest serce dla kogoś, kto przychodzi zalękniony, wie o tym, że szpital jest w finansowych kłopotach, że są reformy służby zdrowia, że nie ma pieniędzy na procedury. To właśnie być może ta opieka duszpasterska, to wspomaganie wolontariuszy, taki ludzki wymiar tego, bardzo chrześcijański, ale też bardzo ludzki, że się jest tym miłosiernym samarytaninem, który siedzi obok i mówi: «Słuchaj, jesteśmy z tobą, nie bój się». To jest bardzo ważne” – wskazał ks. Krakowiak.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wolontariat w polskich szpitalach staje się faktem, powstają też duszpasterskie zespoły złożone z kapelanów, osób zakonnych i świeckich.

„Wolontariuszowi często jest o wiele łatwiej dotrzeć do chorego, niż osobie z personelu – powiedziała Radiu Watykańskiemu absolwentka podyplomowej Szkoły Opieki Duszpasterskiej św. Jana Bożego w Krakowie Marta Grabek-Niekraszewicz. – Wolontariusz nie jest objęty polityką organizacyjną. Jest osobą z zewnątrz, wnoszącą nowe spojrzenie i nowe podejście do chorego. To jest ktoś, kto zawsze będzie miał czas i poświęci go w takiej ilości, jakiej chory potrzebuje. Ta konferencja jest wspaniałą okazją do tego, żeby zaprezentować twarde rezultaty, które nam się w tej opiece udało uzyskać dzięki zespołom, dzięki wolontariuszom. Ta jakość życia chorych faktycznie wzrasta. Chorzy w szpitalach i hospicjach są teraz i oni teraz tego naszego wsparcia potrzebują” – dodała Grabek-Niekraszewicz.

2013-02-20 09:57

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Artyści wobec powstań

[ TEMATY ]

spotkanie

Magdalena Pijewska

Klimat spotkania wymusił też niejako wspomnienia na temat Bożego Narodzenia

Klimat spotkania wymusił też niejako wspomnienia na temat Bożego Narodzenia

Pięknie przystrojony stół z świątecznymi akcentami, płonącymi świecami, biały opłatek, słodkości – wszystko to czekało sympatyków i członków Nieoficjalnej Akademii Miłośników Polskiej Kultury im. Zapomnianych Polaków 11 stycznia. O tę wyjątkową świąteczno-noworoczną aurę zadbała wraz z kursantami Barbara Popiołek, dobry duch akademii i nieoceniona moderator tych spotkań. Klimat spotkania wymusił też niejako wspomnienia na temat Bożego Narodzenia wczoraj i dziś zebranych, nie brakowało wzruszeń, śmiechu i osobistych refleksji, a nawet wspólnego śpiewania kolęd (specjalnie na te okoliczność p. Barbara przyniosła śpiewniki) i recytacji wierszy związanych z świątecznym czasem, m.in. autorstwa ks. Jana Twardowskiego. Ale oczywiście na tym się nie skończyło, choć ten rodzinno-przyjacielski charakter jest bardzo ważny. „Studenci” nieoficjalnej akademii spotykają się raz w miesiącu przy księgarni „Niedzieli”, by poszerzać swoje horyzonty i się dokształcać. Wszak na wiedzę nigdy nie jest za późno.

Temat spotkania, jako że w styczniu przypada rocznica powstania styczniowego, nasuwał się niejako sam. Dr Barbara Kubicka-Czekaj podjęła się szerokiego tematu: „Artyści wobec powstań”, a wykład koncentrował się zasadniczo wokół trzech narodowych zrywów: kościuszkowskiego, listopadowego i styczniowego, z naciskiem na ten ostatni. Była mowa o ludziach kultury, malarzach, muzykach i pisarzach, istniejących w powszechnej świadomości, jak choćby Artur Grottger, Adam Chmielowski – św. Brat Albert, Maria Konopnicka czy Eliza Orzeszkowa – spectrum naukowych poszukiwań i dywagacji Pani Profesor było, jak zwykle, ogromne. W nazwie akademii kluczową rolę pełnią dwa słowa: „zapomniani Polacy”, stąd na kursantach spoczywa niejako obowiązek o nich się dowiadywać i dzielić się dalej zdobytą w ten sposób wiedzą. Ludomir Benedyktowicz i ks. Stanisław Iszora to dwa nazwiska, które warto wymienić w tym kontekście. Benedyktowicz, który w powstaniu styczniowym stracił obie dłonie, na przekór kalectwu postanowił poświęcić się malarstwu i ukończył – jak większość malarzy tego czasu – Akademię Sztuk Pięknych w Monachium. Swoje prace malował pędzlem przytwierdzonym do metalowej obrączki. Zakładano ją na przedramię jego prawej ręki i wsuwano za nią pędzel, piórko czy węgiel, którymi w swej twórczości bardzo lubił się posługiwać. Ks. Iszora to pierwsza ofiara terroru Michaiła Murawjowa, który zyskał przezwisko „Wieszatiel”. Jako nowo mianowany po wybuchu powstania styczniowego gubernator Kraju Północno-Zachodniego, czyli Litwy, zastosował wobec powstańców dotkliwe represje. Ks. Iszorę na polecenie Murawjowa rozstrzelano 3 czerwca 1863 r. za to, że z ambony odczytał manifest Rządu Narodowego, zachęcający do udziału w powstaniu.

CZYTAJ DALEJ

Czy stać mnie na stratę ze względu na miłość do Boga?

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii J 14, 27-31a.

Wtorek, 30 kwietnia

CZYTAJ DALEJ

Mikołów: Dziecko w Oknie Życia

2024-05-01 11:12

[ TEMATY ]

okno życia

Pixabay.com

W Oknie Życia znajdującym się na terenie Ośrodka dla Osób Niepełnosprawnych Miłosierdzie Boże w Mikołowie Borowej Wsi we wtorek 30 kwietnia 2024 r. znaleziono dziewczynkę. Na miejsce, wezwano pogotowie i policję. Dziewczynka została przebadana przez personel medyczny, który określił, że jest zdrowa. Niemowlę zostało zabrane przez pracowników służby zdrowia na dalszą obserwację i opiekę. To już drugie dziecko, które znalazło się w mikołowskim Oknie Życia.

Okno życia to specjalnie przygotowane miejsce, w którym matka może anonimowo zostawić swoje nowonarodzone dziecko. Zlokalizowane jest zawsze w dostępnym, a zarazem dyskretnym miejscu, otwartym przez całą dobę. Jest ostatecznością w tych wypadkach, gdzie nie doszło do zrzeczenia się praw rodzicielskich i przekazania dziecka do adopcji drogą prawną. Z jednej strony ma zapobiegać porzuceniom niemowląt, a z drugiej, być nieustannym głosem za życiem oraz alternatywą dla wyboru śmierci i aborcji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję