Na wstępie papież zauważył, że pomimo naglących potrzeb wielu ludzi, Jezus odczuwa konieczność odsunięcia się w samotność i potrzebę modlitwy. Głosił i uzdrawiał, był w centrum wszystkiego, oczekiwany przez ludzi, spełniając nadzieje Izraela. A jednak nie stał się zakładnikiem oczekiwań tych, którzy już Go wybrali na przywódcę. Pomimo sukcesu swej misji, odczuwał potrzebę odosobnienia i modlitwy. Mówi swoim uczniom, że musi pójść gdzie indziej; że to nie ludzie mają Go szukać, ale to On przede wszystkim szuka innych. Dlatego nie może zapuszczać korzeni, ale zawsze musi być nieustannym pielgrzymem na drogach Galilei (ww. 38-39).

Także ostatni etap Jego misji, w ogrodzie Getsemani jest nieustannym słuchaniem Ojca przez Jezusa. Franciszek zauważył że jest to w pełnym tego słowa znaczeniu zmaganie, a jednak zarazem modlitwa zdolna do zniesienia drogi krzyżowej.

„Jezus modlił się intensywnie w wydarzeniach publicznych, uczestnicząc w liturgii swego narodu, ale szukał również miejsc sprzyjających refleksji, oddalonych od zawirowań świata, miejsc, które pozwoliłyby zstąpić do tajemnic Jego duszy: jest prorokiem, który zna kamienie pustyni i wstępuje wysoko na góry. Ostatnie słowa Jezusa, zanim wyda ostatnie tchnienie na krzyżu, to słowa psalmów” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek zaznaczył, że Jezus modlił się tak, jak modli się każdy człowiek na świecie. A jednocześnie w jego sposobie modlitwy zawarta była również pewna tajemnica, coś, co pobudziło uczniów do prośby: „Panie, naucz nas się modlić” (Łk 11,1 ). A Jezus przyszedł właśnie po to, aby wprowadzić nas w tę relację z Ojcem – stwierdził papież.

Ojciec Święty podkreślił konieczność pokory w naszej modlitwie, a także kierowania do Boga prośby podobnej do błagania uczniów. „Nauczycielu, naucz nas się modlić” – powiedział Franciszek na zakończenie katechezy.