Od pierwszej Konferencji, w roku 2007, było już dwanaście tego typu spotkań i wydano dwanaście książek. Stanowią one nieoceniony dorobek zgromadzony w trakcie tych cenionych i popularnych w Polsce, październikowych spotkań naukowców – medioznie ców, publicystów, dziennikarzy i teologów. Przez pierwszych osiem lat Konferencjom przyświecało hasło „Dziennikarz między prawdą a kłamstwem”. W tamtym czasie stanowiły one wszechstronny zapis zmagań wybitnych specjalistów medialnych z naporem nowych technik manipulacji oddziałujących silnie na odbiorców i nie stroniących od kreacji „otaczającej nas (coraz bardziej) rzeczywistości”. Zaproszeni wykładowcy i prelegenci nie jeden raz zwracali uwagę na stałą, nieznośną obecność tych technik w mediach, na stronniczy charakter dziennikarstwa relatywizujący obiektywną rzeczywistość i pozostawiający trwałe skazy w mentalności odbiorcy.

W ostatnich latach – wraz z nadejściem ważnych rocznic narodowych – profil Konferencji wyraźnie się jednak zmienił. Tamte spotkania poświęcone zostały zagadnieniom koegzystencji Państwa Polskiego z doktryną chrześcijańską i z Kościołem katolickim (pierwszą taką okazją były obchody 1050. Rocznicy Chrztu Polski). W jednej z kolejnych Konferencji pojawiła się problematyka związana z rolą Jana Pawła II w odzyskaniu przez Polskę suwerenności, a później – z „miejscem Kościoła w przestrzeni publicznej”. Zaś w 2014 roku organizatorzy zainspirowali zaproszonych prelegentów symptomatycznym pytaniem: „Quo vadis, Polonia?”

Było oczywiste, że tematem przewodnim tegorocznej Konferencji (20.10.2018.) stać się powinna 100. Rocznica odzyskania przez Polskę Niepodległości. Już sam dobór zaproszonych wykładowców świadczył, że nie tylko o historyczne rekonstrukcje i oceny będziemy się spierać, ale bardziej o „polskiego ducha wcielającego się w dzieje”. To nasze „wcielanie się ducha” przejawiało się z jednej strony – poszukiwaniami niemal mistycznych uzasadnień dla narodowej niedoli i postrzeganiem jej w kategoriach „bożych przeznaczeń” (a niekiedy nawet w kategorii pewnego „wywyższenia”). Z drugiej zaś – wydobywaniem z mroku niepamięci „mocarzy polskości”, zarówno tych walczących o Ojczyznę wrażliwością i kulturą (jak Norwid), jak i posługujących Polsce modlitwą i cierpieniem (jak Prymas Hlond). Niemało było wśród nich polskich banitów, przeklętych przez „ustrój szczęśliwości”, którzy swoją męczeńską śmiercią zaświadczali, że za wszelką cenę „trzeba być Polakiem” i których nie wszystkie groby zostały jeszcze odnalezione „w miejskich zaułkach i na leśnych ścieżkach”...

Jeśli chodzi o Norwida, to zaskakująco świeże i aktualne ujęcie „patriotyzmu twórczego” w twórczości naszego „czwartego wieszcza”, ukazał w swoim błyskotliwym i wizjonerskim referacie ks. prof. Tadeusz Guz („Czym jest dzisiaj patriotyzm twórczy?”); zaś Żołnierzy Wyklętych w niezwykle przejmujący sposób przywołali na scenę historii: Tadeusz Płużański („Żołnierze Niezłomni w walce o Niepodległą”) i Dorota Kania („W drodze do Niepodległości – walka z systemem służb komunistycznych”).

Nie da się – oczywiście – w krótkiej recenzji oddać całego bogactwa myśli zawartych w wypowiedziach prelegentów. W po-konferencyjnej książce podsumowującej Konferencję „Polskie drogi do Niepodległej” znajdziemy nazwiska naszych najwybitniejszych naukowców i publicystów. Obok wyżej wymienionych byli to: ks. prof. Paweł Bortkiewicz („Jana Pawła II myśl o wolności i czyn wyzwolenia – 1979 i 1991”), redaktorzy: Piotr Szubarczyk („Zasługi kard. Prymasa Augusta Hlonda dla Świętej Sprawy Niepodległości Polski”), Wojciech Reszczyński („Romantyzm celów – pozytywizm środków”) i Witold Gadowski („Polska Niepodległość wobec zmieniającego się świata”).

Wszyscy oni wzbudzili niesamowicie żywy oddźwięk u publiczności. Być może sprawił to specyficznie łódzki genius loci – być może ujawniający swoje oblicze w przeddzień samorządowych wyborów... Z pewnością decydujący wpływ na temperaturę odbioru, panującą w Auli Wyższego Seminarium Duchownego, miała niezwykła odkrywczość myśli poświęconych Polsce, jej przeszłości i przyszłości, polskiemu Kościołowi... Po dekadach, jakie minęły od odrzucenia komunizmu i w atmosferze, która – jak zwykle na Konferencjach KSD – nikogo nie krępowała poprawnością polityczną, myśli te dosłownie szybowały ponad audytorium, zachwycając świeżością, odwagą i niemal metafizyczną głębią.

Książkę będącą, ekektem dwunastej Konferencji można zamówić „za pobraniem kosztów przesyłki” (pisząc mail na adres: lodz@katolickie.media.pl).