Muzeum mieści się w okazałym starym domu z początku XX w., stojącym tuż koło dworca kolejowego. Powstało w 1992 r. Budynek, należał niegdyś do dr. Jana Huberta. Obecnie jest w opłakanym stanie i aż trudno uwierzyć, że w jego murach znajduje się ekspozycja.
Wystawa zajmuje cztery pomieszczenia. Można w nich obejrzeć wiele oryginalnych dokumentów 7. Pułku, odznaki i odznaczenia żołnierzy, a także broń i mundury. Zarówno te z okresu międzywojennego, jak również używane przez żołnierzy 7. Pułku, którzy walczyli na Zachodzie. Jednymi z ciekawszych eksponatów są siodła kawaleryjskie różnych armii, w tym polskie siodło kawaleryjskie z 1936 r.
II Rzeczpospolita miała 40 pułków kawalerii. Spośród tej liczby tylko 5 zostało odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką 1918-1921. Wśród odznaczonych znalazł się też 7. Pułk Ułanów. W jego szeregach walczył pierwszy kawalerzysta II RP, późniejszy generał brygady Zygmunt Piasecki - trzykrotnie odznaczony Orderem Virtuti Militari.
W latach 1921-39 pułk stacjonował w Mińsku Mazowieckim i do śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego pełnił funkcję straży Naczelnego Wodza. Trzon kadry oficerskiej 7. Pułku stanowili najwierniejsi żołnierze Naczelnego Wodza, którzy rekrutowali się głównie z I Pułku Ułanów Legionów Polskich.
W czasie II wojny światowej, po kampanii wrześniowej, 7. Pułk Ułanów został reaktywowany w dwóch różnych miejscach walczącej Europy. W okupowanej Polsce istniał pod kryptonimem „Jeleń”. Brał udział m.in. w akcji „Burza” i w Powstaniu Warszawskim. Z kolei we Włoszech działał w ramach II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych, jako pułk rozpoznawczy 3. Dywizji Strzelców Karpackich.