Podczas kazania odpustowego ku czci św. Pawła Pustelnika w
Jasnogórskiej Bazylice, 17 stycznia 1965 r., kard. Stefan Wyszyński
zapoznał wiernych z nową propozycją duszpasterską związaną z Tysiącleciem
Chrztu Polski i czwartą sesją Soboru Watykańskiego II. Zgodnie z
programem Episkopatu Polski 3 maja 1966 r., w uroczystość Najświętszej
Maryi Panny Królowej Polski, cały naród miał oddać się Najświętszej
Maryi Pannie w macierzyńską niewolę. Przygotowaniem do tego aktu
miało być oddanie się Matce Bożej przez diecezje, parafie, rodziny,
stany i zawody.
"Podajemy więc - mówił na Jasnej Górze Prymas Tysiąclecia
- plan, by naprzód jeszcze przed wyjazdem na czwartą, ostatnią sesję
Soboru, oddać Maryi nasze diecezje, a potem kolejno już w czasie
sesji soborowej wszystkie parafie. Oddawanie Matce Kościoła polskich
diecezji i parafii za Kościół święty będzie nową formą naszej pomocy
dla Soboru Watykańskiego II.
Później, po oddaniu diecezji i parafii, kiedy każdy świadomy
prafianin oddawać będzie Matce Bożej aktem zbiorowym swoją parafię
- przyjdzie czas na oddawanie się rodzin katolickich. Idzie o to,
by tak przygotowane, miały ducha i gotowość przygotowania każdego
serca i umysłu, każdego dziecięcia, dziewczęcia czy młodzieńca, męża
czy żony, do oddania się aktem indywidualnym w osobistą, dobrze zrozumianą
niewolę macierzyńską Maryi. Będzie to program duszpasterski następnych
lat".
Zapowiedziany przez Prymasa Polski na Jasnej Górze kalendarz
obejmował oddanie się kobiet (11 października 1965 r.), mężczyzn (
19-20 marca 1966 r.), młodzieży pozaszkolnej (26 sierpnia 1966 r.)
i młodzieży szkolnej (jesień 1966 r.)
27 stycznia odbyła się, przygotowana dzień wcześniej
przez Komisję Główną pod przewodnictwem kard. Wyszyńskiego, 85. Konferencja
Plenarna Episkopatu Polski, podczas któtej Ksiądz Prymas omówił aktualną
sytuację polityczno-społeczną w Polsce i przedstawił program duszpasterski
na okres sesji Soboru. Wspólnie z obradującymi biskupami przygotował
listy do wiernych: Wezwanie do trzeźwości i Na wejście w życie instrukcji
w sprawie należytego wykonywania Konstytucji o Liturgii Świętej.
W tym drugim dokumencie biskupi polscy odnieśli się do
sprawy wprowadzenia języka polskiego do liturgii:
Biskupi polscy od dawna zastanawiali się wielokrotnie
nad wprowadzeniem języka ojczystego do obrzędów świętych. Już przed
Soborem uzyskaliśmy pozwolenie Stolicy Świętej na spolszczenie rytuału
rzymskiego. Obecnie Konferencja Episkopatu Polski otrzymała pozwolenie
na wprowadzenie języka polskiego do Mszy św. w dość szerokim zakresie.
Jednak okoliczności naszej pracy duszpasterskiej wymagają,
aby działać rozważnie i rozwojowo, w zależności od tego, jak zdołamy
przygotować łacińsko-polskie mszały liturgiczne. Posiadamy już wprawdzie
mszaliki do użytku wiernych, jednak w niewielkiej liczbie; nie mogą
one w Polsce zastąpić mszałów ołtarzowych. Przystąpiliśmy więc do
opracowania pełnego mszału ołtarzowego.
Zgodnie z postanowieniami Episkopatu przedstawionymi
w liście z 7 marca 1965 r. we Mszach św. z udziałem wiernych po polsku
miały być czytania z Pisma Świętego oraz udzielanie Komunii św. od
słów "Oto Baranek Boży".
Pomóż w rozwoju naszego portalu