Termin „eucharystia” pochodzi z języka greckiego, od czasownika eucharisteo - składam dzięki. Eucharystia - to dziękczynienie. Gdy więc mówimy: „idę na Eucharystię”, to oznacza, że pragnę składać Bogu dziękczynienie. Idę nie tylko dlatego, że jest to „nakazane”, ale dlatego, że Bóg mnie stworzył, Syn Boży za mnie umarł, dla mnie pokonał śmierć, jestem przybranym dzieckiem Boga - i za to wszystko winienem nieustannie dziękować. Udział w niedzielnej Mszy św. jest zaszczytem i poważnym obowiązkiem ucznia Chrystusa, bo Kościół jak troskliwa matka pragnie, abyśmy wobec Boga zachowywali się jak ludzie dobrze wychowani. Człowiek dobrze wychowany umie być wdzięczny za wszystko, co otrzymuje. Chrześcijanin - to człowiek dobrze wychowany - wdzięczny wobec Boga i ludzi. Zapytajmy, skąd się wziął termin „eucharystia”, którym określamy Mszę św. oraz Ciało i Krew Pańską pod postaciami chleba i wina?
Aby na to pytanie odpowiedzieć trzeba przypomnieć, że liturgia eucharystyczna - druga część Mszy św. - wywodzi się z czynności i słów Pana Jezusa, który podczas Ostatniej Wieczerzy, w przeddzień swej męki, ustanowił Eucharystię, dając Apostołom polecenie: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22, 19). Ewangeliści, którzy to wydarzenie opisują, wymieniają trzy czynności Pana Jezusa.
Najpierw wziął On w swe ręce chleb, który znajdował się na stole od początku Wieczerzy; pod koniec tego posiłku wziął też w ręce kielich napełniony winem. Tej czynności Jezusa - wzięcia w ręce chleba i kielicha z winem - odpowiada pierwsza część liturgii eucharystycznej, zwana przygotowaniem darów.
Nad tym chlebem wypowiedział Jezus modlitwę błogosławieństwa; wielbił w niej Boga, który w swojej wszechmocy i hojności sprawia, że ziemia rodzi zboże, z jakiego człowiek pracą swoich rąk przygotowuje chleb. Nad kielichem wina (nad trzecim kielichem napełnianym podczas Ostatniej Wieczerzy) Jezus wypowiedział długą i uroczystą modlitwę dziękczynienia ku czci Boga, który w swojej wszechmocy i hojności obdarza ludzi owocem winnego krzewu, z jakiego wytwarzają oni wino. Nie znamy dokładnej treści obu tych modlitw Pana Jezusa, ale mówił On z pewnością nie tylko o doczesnej wartości chleba i wina, lecz o tym, że pod osłoną tych owoców ziemi i pracy ludzkich rąk daje On ludziom w darze samego siebie i swoją miłość objawioną w Ofierze krzyża. Mocą swoich słów Jezus przemienił chleb w swoje Ciało i wino w swoją Krew oraz przekazał Apostołom i wszystkim kapłanom do końca świata upoważnienie i moc, aby te czynności Jezusa spełniali na Jego pamiątkę - na pamiątkę całego dzieła zbawienia.
Z tych dwóch momentów modlitwy Pana Jezusa wypowiedzianej podczas Ostatniej Wieczerzy wywodzi się główna część liturgii mszalnej - druga część liturgii eucharystycznej - właśnie modlitwa uwielbienia, dziękczynienia i uświęcenia, zwana modlitwą eucharystyczną.
I wreszcie trzecia czynność: Pan Jezus łamał chleb, który stał się Jego Ciałem, wydanym na śmierć i wskrzeszonym oraz dawał Apostołom do spożycia; następnie podał im kielich wina, które stało się Jego Krwią, jaka miała spłynąć nazajutrz z Jego ran na krzyżu. Te czynności spełnia kapłan w trzeciej części liturgii eucharystycznej, czyli w obrzędach Komunii świętej.
W kolejnych odcinkach naszej katechezy omówimy te trzy etapy eucharystycznej celebracji.
Pomóż w rozwoju naszego portalu