Adres: 73-150 Łobez, ul. Browarna 13
Liczba wiernych: 13 200
Proboszcz: ks. Stanisław Helak
Wikariusze: ks. Wiesław Łuczko, ks. Krzysztof Pokorski, ks. Piotr Wójciak, ks. Bogdan Przybył - pomoc
Kościoły filialne: 1. Dobieszewo - św. Mateusza Apostoła, 2. Grabowo - Podwyższenia Krzyża Świętego, 3. Karnice - Matki Bożej Królowej Polski, 4. Karwowo - Matki Bożej Częstochowskiej, 5. Strzmiele - Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i św. Andrzeja Apostoła, 6. Dalno - kaplica, 7. Smorawina - kaplica
Wspólnoty: Żywy Różaniec (20 grup), ministranci (50), Caritas, Rada Duszpastersko-Katechetyczna, Odnowa w Duchu Świętym, Grupa Synodalna, Chór Parafialny, Oaza, Grupa Teatralna, Zespół muzyczny, Duszpasterstwo Młodzieżowe
Czasopisma: „Niedziela” - 45 egzemplarzy, „Miłujcie się”, „Cuda i łaski”, „Jaś”, „Dominik”

W naszej prezentacji parafii docieramy na ziemię piękną i bogatą w historię, choć z drugiej strony naznaczoną wieloma problemami dnia codziennego, związanymi szczególnie z największym w całym województwie bezrobociem. Problem ten przewijać się będzie w każdej odwiedzanej parafii dekanatu Łobez. Opis nasz zaczynamy więc od parafii centralnej.
Zalążkiem miasta była osada pomorskich Słowian, istniejąca tutaj od dawnych czasów. Pierwsze źródła pisane pochodzą z 1271 r. i mówią o tym, że już wtedy Łobez był grodem. Wyraz „łobez” - oznaczał roślinę rosnącą na bagnach. Dokumenty mówią o rycerzu Wolfie Borcku - panu na Łobzie, który przybył tutaj z okolic Kołobrzegu. Łobez otrzymał prawa miejskie w 1295 r. Od 1348 r. mieszkańcy wybierali swojego burmistrza, radę miejską oraz sędziów. Miasto miało swój herb, pieczęć i skarbiec. Kilkakrotnie było ono zajmowane przez obce wojska, niszczone, trawione także przez pożary (najgroźniejszy w 1637 r. strawił ratusz i kościół). W 1648 r., na mocy pokoju westfalskiego zlikwidowano Księstwo Pomorskie i Łobez przeszedł pod panowanie Brandenburgii. Również gehenna II wojny światowej przyczyniła się do tego, iż miasto w dużym stopniu legło w gruzach. Historia kościoła sięga XIII w. Wtedy to został wzniesiony dzięki staraniom rodu Borcków. Kiedy po sejmiku trzebiatowskim protestanci zawładnęli świątynią, Faustyn Borck zbudował poza murami miasta kaplicę dla katolików. Po pożarach kościół remontowano w latach 1829-31, podobnie uczyniono po II wojnie światowej. Odbudowa trwała do 1949 r., choć już 8 października 1948 r. dokonano jego poświęcenia - uczynił to ks. Franciszek Okoński. We wnętrzu na uwagę zasługują 4 sceny biblijne na ścianach pod oknami, nowy ołtarz, krucyfiks i tabernakulum.
Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Łobzie erygowana została 1 czerwca 1951 r., choć pierwszym proboszczem był ks. Franciszek Pochwała, który pracował tutaj w latach 1946-47. Następnymi administratorami byli: ks. Władysław Faron 1948-56, ks. Feliks Kaczmarek 1956-59, ks. Jan Kupczak 1959-68, ks. Stefan Kałużny 1968-74 (za jego kadencji dokonano w latach 1972-74 regotyzacji i modernizacji kościoła), ks. Aleksander Jaszczur 1974-85, ks. Kazimierz Sasadeusz 1985-88, ks. Wacław Pławski 1988-2000. Obecnym proboszczem i dziekanem łobeskim jest ks. Stanisław Helak, który obowiązki te przejął 25 sierpnia 2000 r. Ksiądz Proboszcz przybliżył mi historię oraz obecną atmosferę parafii. Wierni przybyli tutaj po wojnie z wielu stron, przeważnie ze wschodnich rubieży, ale także z Polski Centralnej i Południowej. Pośród nich żyje jeszcze duża gromada Sybiraków, dla których niezwykle ważnym miejscem w kościele stał się ołtarz z obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej. Wzrastanie w łasce świętości dla parafian następuje podczas każdej Mszy św., które w niedziele sprawowane są w Łobzie w godz.: 7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 13.30, 15.00 (szkolna) i 18.00. W kościołach filialnych wierni spotykają się: w Karnicach i Karwowie o godz. 9.00, w Strzmielu i Dalnie o godz. 10.30, w Dobieszewie i Grabowie o godz. 12.00 oraz w sobotę o 18.00 w Smorawinie. W tygodniu liturgia w kościele parafialnym sprawowana jest o godz. 6.30, 9.00 i 18.00. Natomiast w czterech kościołach filialnych nabożeństwa w tygodniu odprawiane są odpowiednio w środy i czwartki. Frekwencja na Mszach św. oscyluje wokół 25% i, co jest pocieszające, widać oznaki jej wzrastania. Ważnym znakiem gorliwości eucharystycznej jest bardzo duża ilość udzielanej przez kapłanów Komunii św. Codziennie o 8.30 odmawiany jest Różaniec św., a bardzo ważnym punktem dnia jest Godzina Miłosierdzia Bożego (o godz. 15.00. na Koronkę gromadzi się w kościele duża grupa wiernych), którym przewodniczy nieustannie ks. Bogdan Przybył. W niedzielę o 6.30 śpiewane są godzinki, w każdy czwartek od 8.00 do 9.00 trwa adoracja Najświętszego Sakramentu, podobnie jest w I piątki i soboty miesiąca. Również w I soboty kapłani odwiedzają 100 chorych z posługą sakramentalną. Piękno Liturgii ubogaca często powstały niedawno 35-osobowy Chór Parafialny, którym dyryguje dawny organista Lesław Buczek. Inną osobą, która całe serce wkłada w to, by Liturgia wyglądała należycie, jest długoletni kościelny Stanisław Trabszo. Ze względu na to, iż jest to jedyna parafia w mieście, siłą rzeczy posługa katechetyczna obejmuje wszystkie bez wyjątku placówki oświatowe, a jest ich tutaj aż siedem. W Przedszkolu zajęcia prowadzi Grażyna Tokarska, w Szkole Podstawowej nr 1 (700 uczniów) uczą: Ewa Makarewicz i Piotr Kowalczyk, w Szkole Podstawowej nr 2 (400 uczniów) - Alicja Martyniak, Ewa Gierszewska Karau, w Gimnazjum (800 uczniów) - Ewa Makarewicz, Anna Nowakowska (z Sielska) oraz ks. Wiesław Łuczko, w Liceum Ogólnokształcącym - ks. Krzysztof Pokorski i ks. Piotr Wójciak i wreszcie w Szkole Zawodowej - ks. Piotr Wójciak. Ksiądz Proboszcz podkreśla niezwykle harmonijnie rozwijającą się współpracę wychowawczą z pedagogami wszystkich szkół. Dostrzega się to z racji rekolekcji, wystawianych jasełek, wspólnego kolędowania oraz przeżywania Niedzieli Palmowej. O prężności młodego pokolenia świadczy fakt istnienia Grupy Teatralnej, która poszczycić się może II miejscem na przeglądzie w Szczecinie. Miłym akcentem dla miasta był koncert noworoczny, który odbywał się w kościele. Przybyli nań wykonawcy: Orkiestra Dęta z Domu Kultury, Chór Parafialny, Chór „Cantylena” z Węgorzyna i młodzi śpiewacy ze Studia Piosenki przy Domu Kultury. W obliczu panującej biedy na uznanie zasługuje służba grupy Caritas, która prowadzi magazyn odzieży, organizuje zbiórki na rzecz potrzebujących, urządza prezenty mikołajowe dla dzieci i każdorazowo wydaje z okazji świąt 50 paczek dla najuboższych rodzin. W pomieszczeniach nowej plebanii działa także świetlica TPD, w której 30 dzieci znajduje odpowiednie miejsce, by w godziwej atmosferze spędzić czas po szkole. Ciekawym motywem regionalnym jest również coroczne Święto Pszczelarzy, które (w grudniu na św. Ambrożego) gromadzi liczną rzeszę tych, którzy wytwarzają miód. Liczne w mieście grono kombatantów wojennych często wspomina podczas kościelnych uroczystości trudne czasy wojenne i oddaje hołd tym, którzy walczyli o wolność Ojczyzny.
Cała wspólnota troszczy się również o stan materialny swych świątyń. W Łobzie dokonano kapitalnego remontu prezbiterium, umiejscawiając w nim nowy ołtarz, tabernakulum i ambonę. Wyremontowano napęd elektryczny dzwonów, dokonano konserwacji organów, założono nowe nagłośnienie, zrobiono nowe drzwi prowadzące z zakrystii do nawy bocznej. W planach pozostaje położenie dalszej części czerwonej, klinkierowej posadzki. W Strzmielu założono nowe rynny i drzwi wejściowe, w Dobieszewie przeprowadzono remont dzwonnicy i rynien, położono nowy chodnik, natomiast w Karwowie ogrodzono siatką plac kościelny.
Parafia w Łobzie to bardzo dynamiczny ośrodek duszpasterski. Świadczą o tym chociażby powołania kapłańskie i zakonne. Z parafii pochodzą: ks. Wojciech Puciato, ks. Jan Uzdowski, ks. Andrzej Wąsik, ks. Andrzej Grochowski, alumn Bartosz Rajewski i siostra Sylwia Szymańska (albertynka). Ksiądz Dziekan, mówiąc o najbliższych planach duszpasterskich, wskazuje na integrację tej dużej parafii, a szczególnie na łączność licznych wiosek z kościołem parafialnym, w tym na mobilizację pod względem uczestnictwa we Mszy św. w tygodniu. Ciągle ważnym tematem pozostaje sprawa chrześcijańskiego wychowania dzieci i młodzieży oraz bardziej dojrzałego stosunku do przyjmowanych przez nich w życiu sakramentów św.
Mimo ogólnie trudnej sytuacji całego regionu łobeskiego widać, że właśnie poprzez wierność Bogu i Kościołowi, a także zaangażowanie w życie parafii można będzie tutaj w niedalekiej przyszłości pokonać wszelkie trudności!