Pod tym zawołaniem, podanym przez Chrystusa św. Jadwidze w czasie modlitwy przy Czarnym Krzyżu Wawelskim, obchodzone było w Bieczu liturgiczne wspomnienie św. Jadwigi Królowej. Uroczystości trwały przez
dwa dni. W przeddzień wspomnienia 7 czerwca w bieckiej kolegiacie miała miejsce sesja naukowa poświęcona św. Królowej. W świątyni zgromadzili się czciciele św. Jadwigi: mieszkańcy Biecza z burmistrzem
Kazimierzem Grzesiakiem, uczniowie ZS Ogólnokształcących im. Stanisława Wyspiańskiego z nauczycielami i wychowawcami oraz osoby spoza Biecza mające szczególne nabożeństwo do tej świętej i interesujące
się średniowieczem. Podczas sesji wygłoszone zostały następujące referaty:
1. Działalność dobroczynna w Polsce w epoce średniowiecza - ks. prof. dr hab. Józef Mandziuk - UKSW w Warszawie.
2. Święta Jadwiga szafarką miłosierdzia i dobroci - s. dr Adelajda Sielepin - PAT w Krakowie.
3. Święta Jadwiga Królowa a Biecz - mgr Gabriela Ślawska.
4. Architektoniczno-konserwatorskie aspekty adaptacji budynku szpitala Świętego Ducha w Bieczu - mgr inż. arch. Andrzej Gaczoł.
5. Sprawozdanie z działalności Fundacji na rzecz Szpitala Ubogich im. św. Jadwigi Królowej w Bieczu za lata 2001-2004 - ks. dr Władysław Kret.
Referat rozpoczynający sesję przybliżył słuchaczom środowisko życia i działalności św. Królowej Jadwigi. W średniowieczu pod szczególnym patronatem Kościoła pozostawało szkolnictwo i szpitalnictwo.
W ówczesnym społeczeństwie największe zniszczenie siały choroby, epidemie, pożary, klęski żywiołowe. To one były powodem nędzy i głodu. Bywało, że w czasie zarazy wyludniały się całe wsie i miasta, np.
w 1336 r. epidemia spowodowała niemal całkowite wyludnienie Nysy, a w 1395 r. w Głogowie na Śląsku zaraza pochłonęła 2 tys. mieszkańców. Szczególną rangę miała w tym okresie działalność charytatywna
i szpitalnictwo, znaną była wtedy dewiza: res sacra miser - ubogi jest rzeczą świętą. Szpitale, które fundowano, były domami opieki dla ubogich i starców, dla chorych, bezdomnych i pielgrzymów oraz
dla osieroconych i porzuconych dzieci. W sąsiedztwie szpitali znajdowały się kościoły szpitalne. Oba te elementy były tak z sobą związane, że określenie hospitale używano na oznaczenie bądź domu, bądź
też kościoła szpitalnego.
Na ziemiach polskich w dziedzinie szpitalnictwa ważną rolę odegrały zakony szpitalne, m.in. najprężniej działający: joannici, bożogrobcy, krzyżowcy z czerwoną gwiazdą - stellaci, duchacy i bracia
szpitalni św. Antoniego - antonianie. Częstą praktyką w średniowieczu było fundowanie - z różnych względów i intencji - przytułków, szpitali, kaplic i kościołów oraz przekazywanie znacznych
części majątku na potrzeby biednych.
Na takim tle rysuje się nam wielkość i świętość Królowej Jadwigi. Jako monarchini o niezwykłej mądrości i wyczuciu politycznym nigdy nie zapominała o ubogich i chorych. Św. Jadwiga pamiętała, że władza
jest służbą. Zatroskana była o potrzebujących i biednych w sensie materialnym (fundowała szpitale, przytułki, odwiedzała, a bywało i pielęgnowała chorych osobiście) i duchowym (służyła radą, wstawiennictwem
i przebaczeniem). Choć żyła w innych czasach, również dla nas może być wzorem.
Osoba św. Jadwigi szczególnie związana jest z Bieczem, do którego po raz pierwszy przybyła, podążając z Węgier do Krakowa, by objąć tron Polski. W czasie swoich kilku pobytów w Bieczu odwiedzała szkoły,
kościoły, wychodziła naprzeciw ludziom potrzebującym. Pamiątką po niej jest szpital Świętego Ducha ufundowany w 1395 r.
Obecnie istniejący budynek jest ściśle związany z tą fundacją i powstał prawdopodobnie w XV w. Królewski szpital Świętego Ducha (dziś nazywany Szpitalem dla Ubogich im. św. Jadwigi) przetrwał wszystkie
burze dziejowe aż do 1950 r. Wtedy to fundację upaństwowiono, a majątek ziemski przejęło państwo. Budynek do lat 80. XX w. funkcjonował jako internat, ale nieremontowany, a po roku 1980 ostatecznie
opuszczony popadł w całkowitą ruinę. W 1997 r., tj. roku kanonizacji św. Jadwigi Królowej, bp Kazimierz Górny powołał w Bieczu okręg Caritas. W wyniku starań ks. Stanisława Słowika, dyrektora Caritas
Diecezji Rzeszowskiej, odzyskano budynek i parcelę z myślą ratowania tego jedynego z zachowanych szpitali fundacji św. Jadwigi Królowej. W 2000 r. powołana została Fundacja na rzecz Szpitala dla
Ubogich im. św. Jadwigi Królowej. Obecnie trwają prace remontowe, które mają przywrócić dawną świetność i pierwotne przeznaczenie dzieła Królowej. Pierwszy dzień obchodów wspomnienia św. Jadwigi zakończyło
zwiedzanie średniowiecznego szpitala.
8 czerwca o godz. 18.00 w bieckiej kolegiacie miała miejsce pierwsza po instalacji (12 kwietnia br.) sesja Kapituły Bieckiej. Mszę św. odprawił i słowo Boże wygłosił ks. prof. dr hab. Józef Mandziuk.
Ukazał postać św. Jadwigi Królowej jako wzór człowieka, władcy, chrześcijanina. Wiara wyrażona w pełnieniu woli Bożej i wielkiej ufności, nauka, zdobywanie wiedzy, mądrości i czynienie miłosierdzia, to
niejako testament pozostawiony nam przez św. Królową, wskazówka, jakim wartościom mamy służyć. „Czyń, co widzisz!” - zawołanie tak proste, a jednocześnie przenikające do głębi serca
i sumienia.
Pomóż w rozwoju naszego portalu