2018-03-14 11:06

Urszula Buglewicz
Edycja lubelska 11/2018, str. I

Księża i Bracia Pallotyni (Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego) przybyli do Lublina 60 lat temu. Od 35 lat prowadzą na Sławinku parafię pw. Wieczerzy Pańskiej. W pierwszą niedzielę marca parafię i wspólnotę zakonną odwiedził bp Mieczysław Cisło.

Garść historii

Duchowi synowie św. Wincentego Pallottiego zamieszkali na Sławinku w 1958 r. Ich stała obecność w Lublinie związana była z podejmowaniem przez księży studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jednak szybko okazało się, że nie mogą całego czasu poświęcać na naukę, bo ich duszpasterskiej troski potrzebują bliżsi i dalsi sąsiedzi. W domu zakonnym została więc otwarta kaplica, z której mogli korzystać wierni. Z czasem proboszcz parafii pw. Nawrócenia św. Pawła powierzył ich pieczy kaplicę cmentarną przy ul. Lipowej, a proboszcz parafii garnizonowej wyraził zgodę na prowadzenie przy kaplicy systematycznej katechezy dla dzieci i młodzieży oraz na udzielanie sakramentów. Z rozwoju nowego punktu duszpasterskiego niezadowolone były tylko władze komunistyczne, które na kilka lat zamknęły garaż, w którym urządzono kaplicę. Dopiero w Wielki Czwartek 1976 r. odprawiono tam uroczystą Mszę Wieczerzy Pańskiej.

Kilka lat później, w 1983 r., bp Bolesław Pylak „kierując się troską o odpowiednią organizację duszpasterstwa w Lublinie, powierzył Pallotynom pełną opiekę nad wiernymi korzystającymi z kaplicy przy al. Warszawskiej 48” i powołał nową parafię na Sławinku. Rozrastająca się dzielnica potrzebowała większego kościoła, dlatego została zakupiona nowa działka przy al. Warszawskiej 31 i rozpoczęła się budowa nowego zakonnego i kościoła. Dzięki zaangażowaniu pallotynów i wiernych budowa postępowała szybko, tak że pierwsza Msza św. w tzw. dolnym kościele została odprawiona już w 1989 r. Dekadę później, w jubileuszowym roku 2000, w górnym kościele celebrowano Pasterkę. 10 lat temu abp Józef Życiński konsekrował świątynię, która dziś jest miejscem modlitwy dla kilku tysięcy osób.

Wspólnota wspólnot

W niedzielę 4 marca wspólnota parafialna przeżywała wizytację kanoniczną. By spotkać się ze wszystkimi, bp Mieczysław Cisło przebywał w parafii przez cały dzień. W pierwszej Mszy św. uczestniczyły osoby życia konsekrowanego. Wielkim duchowym darem dla parafii jest obecność na jej terenie aż 9 zgromadzeń zakonnych i 1 instytutu świeckiego. Są to: Zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich (bracia szkolni), Zgromadzenie Słowa Bożego (księża werbiści), Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek, Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Najświętszej Maryi Panny Królowej Afryki (siostry białe), Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej (bezhabitowe niepokalanki), Zgromadzenie Służebnic Matki Dobrego Pasterza (bezhabitowe pasterzanki), Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki (salezjanki), Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej (serafitki), Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny (bezhabitowe sercanki) oraz siostry z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.

W parafii pw. Wieczerzy Pańskiej działa ponad 20 grup modlitewnych i apostolskich, skupiających kilkuset świeckich. Na kolejnych niedzielnych Msza św. z Księdzem Biskupem spotkali się członkowie Legionu Maryi, kół Żywego Różańca, Odnowy w Duchu Świętym „Effatha”, Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego (świeckiej wspólnoty św. Wincentego Pallottiego), Liturgicznej Służby Ołtarza, chóru Iubilaeum, Domowego Kościoła, grupy charytatywnej „Samarytanin”, wspólnoty „Guadalupe”, scholi „Radość Maryi”, Rady Duszpasterskiej, Drogi Neokatechumenalnej, Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej i wspólnoty „Przyjaciele Oblubieńca”. Przy zakonnej parafii działa także znana w całej Polsce Pallotyńska Szkoła Nowej Ewangelizacji oraz dwie szkoły – Pallotyńskie Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego oraz Szkoła Podstawowa im. św. Wincentego Pallottiego. – Jak nasze liczne wspólnoty są częścią parafii, tak parafia jest częścią Kościoła. Poprzez nasze talenty, pragnienie życia w świętości i otwieranie się na natchnienia Ducha Świętego, chętnie włączamy się w życie parafii. Ubogacając się przez modlitwę, dzieła apostolskie i charytatywne, co dzień staramy się realizować charyzmat naszego patrona św. Wincentego Pallottiego, który bardzo zabiegał o zaangażowanie świeckich w życie Kościoła – mówili wierni.

Obiecujące statystyki

Przedstawiając sprawozdanie z życia parafii, proboszcz ks. Artur Manelski SAC podkreślał, że chociaż od niedawna przewodzi wspólnocie, zdążył ją dobrze poznać i ucieszyć się zaangażowaniem świeckich i ich pozytywnym nastawieniem do Kościoła. Niemal 8-tysięczna parafia dzieli się na dwie grupy – mieszkańców domków, zakorzenionych na Sławinku od lat, i mieszkańców nowo budowanych bloków. Ci pierwsi są bardzo przywiązani do swojego miejsca i Kościoła; wśród drugich zdarza się więcej osób obojętnych religijnie. Wiele mieszkań zajmują studenci, którzy nie identyfikują się z parafią. – Skarbem parafii jest kilkaset osób, które uczestniczą w stałej formacji chrześcijańskiej. Wyzwaniem zaś praca z dziećmi i młodymi małżeństwami. Dopiero od roku mamy na terenie parafii szkołę podstawową; z jej funkcjonowaniem wiążemy duże nadzieje na rozwój duszpasterstwa dzieci i ich młodych rodziców – mówił Ksiądz Proboszcz. Statystyki parafialne są bardzo obiecujące; w ciągu minionych 5 lat chrzest przyjęło prawie 500 dzieci i rozdano ponad 140 tys. Komunii św.

Wraz z rozwojem duchowym wiernych wzrasta odpowiedzialność za materialne oblicze parafii. Wciąż dokonywane są niezbędne modernizacje w obrębie kościoła i domu parafialnego, a gromadzone środki finansowe wystarczają także na pomoc dla innych. Tylko w minionym roku na cele charytatywne (m.in. wsparcie misji, inwestycji poza parafialnych, uczelni katolickich czy osób ubogich) przeznaczono ok. 200 tys. zł. – Wizytacja jest okazją, by raz jeszcze serdecznie podziękować parafianom i dobrodziejom modlącym się i wspierającym nasz kościół za wszelkie wysiłki na rzecz tej wspólnoty i świątyni – dziękował ks. Manelski.

Rodzina rodzin

– Parafia to rodzina rodzin, tych wedle więzów krwi i tych duchowych, wedle charyzmatów, które w Kościele obficie budzi Duch Święty, posługując się osobami życia konsekrowanego i osobami świeckimi. Bardzo się cieszę, że w związku z przypadającą co 5 lat wizytacją kanoniczną mogę przebywać w waszej parafialnej rodzinie – mówił bp Mieczysław Cisło, sprawując Mszę św. w intencji parafian i dobrodziejów. Jak podkreślał, jedną z najcenniejszych wartości współczesnego świata jest wielopokoleniowa rodzina, dlatego zachęcał wiernych do podtrzymywania i umacniania więzi oraz do dziękczynienia Bogu za Kościół w Polsce, który jest rodziną rodzin. – Wielu ludzi żyje w samotności, która jest dla nich powodem niewyobrażalnego cierpienia. Samotność to ciężki krzyż, który bez Chrystusa staje się nie do zniesienia. Wspierajcie się, by nikt nie został sam. W twarzach bliźnich, nawet tych zamazanych grzechem, dostrzegajcie oblicze Chrystusa – apelował Ksiądz Biskup. W III niedzielę Wielkiego Postu zachęcał, by w cieniu zwycięskiego krzyża Chrystusa uporządkować serca i zrobić w nich miejsce na wielkanocną radość. Służy temu zachowywanie przykazań, zwłaszcza Dekalogu i życie inspirowane Kazaniem na Górze.

Więcej o parafii na www.wieczerza.lublin.pl .

2018-07-15 14:08

st (KAI) / Watykan

O tym, że Chrystus jest w centrum misji Kościoła oraz, że Jego orędzie należy głosić ubogimi środkami przypomniał papież Franciszek w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański”. Ojciec Święty zaznaczył, że z ubóstwem uczniów Jezusa łączy się ryzyko porażki, ale tylko w zjednoczeniu z Tym, który umarł i zmartwychwstał, możemy odnaleźć odwagę ewangelizacji.

Nawiązując do czytanego dziś fragmentu Ewangelii (Mk 6, 7-13) Franciszek zaznaczył, iż styl misyjny przedstawiany przez Pana Jezusa wskazuje, iż Apostołowie mówili i działali jako posłańcy Jezusa. Nie głosili nic swojego, nie chcieli wykazywać się swoimi zdolnościami. Dlatego także współcześni chrześcijanie nie głoszą nic swojego, a wypełniają jedynie misję powierzoną im przez Kościół, nierozerwalnie związaną z jego Panem. „Żaden chrześcijanin nie głosi Ewangelii «na własną rękę», ale jedynie będąc posłanym przez Kościół, który otrzymał upoważnienie od samego Chrystusa” – podkreślił Ojciec Święty.

Papież zaznaczył, że misja ta jest wypełniana ubogimi środkami. Posłańcy królestwa Bożego są jak pielgrzymi wyposażeni jedynie w laskę i sandały, mocni jedynie słowem Jezusa. Nie są wszechmocnymi menadżerami, ani też nieusuwalnymi urzędnikami, nie są też gwiazdami na trasie. Dlatego może się zdarzyć, że orędzie nie zostanie przyjęte ani wysłuchane, że misjonarze doświadczą porażki. „Historia Jezusa, który został odrzucony i ukrzyżowany zapowiada los Jego posłańca. I tylko wtedy, gdy jesteśmy zjednoczeni z Tym, który umarł i zmartwychwstał, możemy odnaleźć odwagę ewangelizacji” - stwierdził Franciszek.

2018-07-16 17:27

Robert Adamczyk

Po pokonaniu 650 km uczestnicy 12. Rowerowej Pielgrzymki ze Słońska i Bogdańca dotarli do Lichenia.

„Wyruszyliśmy ze Słońska i tym razem postanowiliśmy dotrzeć do Lichenia podróżując przez Wrocław, który bardzo nam się spodobał. Na trasie mieliśmy bardzo różną pogodę – raz padało, raz świeciło słońce; zdarzyła się też i burza. Jednak nie narzekamy, wręcz przeciwnie – cieszymy się z osiągniętego bezpiecznie celu” – powiedział Wojciech Stybel, organizator.

Zobacz zdjęcia: Rowerowa pielgrzymka ze Słońska i Bogdańca

Najstarszym uczestnikiem pielgrzymki był 65-letni ks. Gabriel Stożek z parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Bogdańcu, który w podróży pełnił rolę opiekuna duchowego grupy: „Uczestniczę po raz 10. w tej pielgrzymce i muszę przyznać, że w tym roku jechało się bardzo dobrze. Grupa była zgrana i równa. Siłę i moc do pokonywania kilometrów dawały nam intencje, z którymi jechaliśmy m.in. o łaskę zdrowia, szczęśliwe przebycie operacji, ale także za naszą Ojczyznę, gdyż przeżywamy setną rocznicę odzyskania niepodległości”.

Po przybyciu do Lichenia pielgrzymi wraz ze swoimi rodzinami i przyjaciółmi wzięli udział w Eucharystii sprawowanej przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Licheńskiej.