Minęło zaledwie kilka dni od uroczystości ku czci Matki Bożej
Częstochowskiej, a kard. Stefan Wyszyński znowu zawitał do Częstochowy.
31 sierpnia 1964 r. rozpoczęły się doroczne rekolekcje biskupów,
które prowadził bp Kazimierz Kowalski z Pelplina. Zaraz po nich,
3 września odbyło się posiedzenie Rady Głównej Episkopatu Polski,
a następnego dnia 83. Konferencja Plenarna.
Podczas obrad Rady omawiano problemy soborowe i skład
delegacji polskich biskupów na trzecią sesję Soboru zwołaną do Rzymu
na jesień. Podobnie jak poprzednio uznano, że w diecezji powinien
zostać jeden biskup. Wydawało się, iż tym razem nie powinno być kłopotów
z otrzymaniem przez biskupów paszportów. Potrzebna była jedynie interwencja
w sprawie paszportu dla abp. Bolesława Kominka. Podjął się tego sam
Ksiądz Prymas, który wystosował list do premiera. Członkowie Rady
przygotowali list do wiernych o katechizacji. Abp Karol Wojtyła i
bp Bronisław Dąbrowski mieli przygotować odpowiedź dla PAX na List
otwarty.
Najważniejszym punktem obrad Konferencji Episkopatu Polski
było przygotowanie memoriału do papieża Pawła VI. W dokumencie tym
polscy biskupi zwrócili się do Ojca Świętego z formalnym wnioskiem,
by podczas Soboru ogłosił Maryję Matką Kościoła. Ponadto biskupi
wystosowali do wiernych 2 listy pasterskie: O zwycięstwo nad sobą
na rzecz Soboru i O nauczaniu religii. W pierwszym z nich zachęcali
wiernych do pracy nad wykorzenieniem wad narodowych przez zwycięstwo
nad nimi w sobie. W drugim przedstawili polskim katolikom fakty świadczące
o prześladowaniu nauczania religii.
Prosto z Jasnej Góry Prymas Tysiąclecia udał się do Krakowa
na kościelne obchody 600-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego. Najpierw
w katedrze wawelskiej brał udział w sesji naukowej, a potem w kościele
akademickim pw. św. Anny we Mszy św., podczas której wygłosił dłuższe
kazanie o zasługach tej uczelni dla polskiej duchowości i nauki.
Następne dni poświęcił przede wszystkim pracom kurialnym
i duszpasterskim w podległych mu diecezjach. W czasie spotkań z księżmi
dziekanami przedstawił ogólnopolski program soborowy: "Zwyciężam
siebie - za zwycięstwo Kościoła". W pierwszym jego etapie, w dniach
od 14 września do 11 października, na Jasną Górę miały przybywać
pielgrzymki pokutne ze wszystkich diecezji polskich. Pątnicy modlili
się w intencji zwycięstwa nad samym sobą. Każda z pielgrzymek jako
wotum składała ozdobny krzyż. Natomiast w drugiej części, która trwała
od 12 października do 8 grudnia, dnia zakończenia trzeciej sesji
Soboru Watykańskiego II, do narodowego Sanktuarium przybywały pielgrzymki
z wszystkich polskich parafii. Ich uczestnicy u stóp Czarnej Madonny
modlili się w intencji odnowy Kościoła na całym świecie. Jako wyraz
swojej łączności z Soborem składali w darze różańce. Po powrocie
w swoich parafiach urządzali Soborowy Dzień Modlitw.
Wyrazem łączności z ojcami soborowymi było przekazanie
wszystkim biskupom zgromadzonym na trzeciej sesji różańców przygotowanych
przez Jasną Górę.
Prymas Polski uważał, że akcja ta była niezwykle istotnym
wsparciem obradujących na Soborze biskupów, a jednocześnie w znaczący
sposób przyczyniała się do religijnej przemiany narodu polskiego.
Pomóż w rozwoju naszego portalu