Reklama

Wielkie i małe radości

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 42/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z ks. Krzysztofem Kardzisem, który pracuje na misji w Zimbabwe, rozmawia Barbara Dziadura

Barbara Dziadura: - Na czym polega Księdza praca misyjna?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. Krzysztof Kardzis: - Uważam, że wzorem dla misji jest Jezus Chrystus. Co czynił Chrystus będąc wśród ludzi? Przede wszystkim obwieszczał Dobrą Nowinę o Zbawieniu. Wzywał do nawrócenia i ukazywał drogę prowadzącą do zbawienia. Oprócz wymiaru duchowego, Chrystus uzdrawiał chorych, karmił głodnych, ogólnie mówiąc, Jezus w swojej nauce i czynach przywracał godność człowieka w wymiarze duchowo-cielesnym.
To samo staram się czynić na misji, gdzie pracuję. Przede wszystkim głosimy słowo Boże. Ukazujemy Boga jako Ojca kochającego wszystkich ludzi. Przygotowujemy ludzi do chrztu św. Pracując wśród tych, którzy o Chrystusie nie słyszeli, wiele czasu pochłania praca z katechumenami. Do misji należy 25 wiosek, w niektórych wioskach są ludzie, którzy po 2-letnim katechumenacie przyjęli sakrament chrztu św. W wioskach, gdzie mamy ludzi ochrzczonych, odprawiamy Mszę św. Mamy wioski, gdzie nie było jeszcze chrztu św. Tam spotykamy się z ludźmi na lekcjach przygotowujących do przyjęcia sakramentów św. Modlimy się wspólnie z nimi i odprawiamy nabożeństwa słowa Bożego. Mamy prośby z innych wiosek, abyśmy rozpoczęli nauki u nich. Wielki teren i brak misjonarzy utrudnia nam przyjęcie nowych wiosek. Teren naszej placówki misyjnej rozciąga się na obszarze 160 kilometrów. Fatalny stan dróg i odległości nie pozwalają nam na powiększenie terenu misji. Nie jesteśmy w stanie objąć opieką duchową całego terenu.
Oprócz głoszenia słowa Bożego misja nasza jest zaangażowana w pomoc materialną dla tamtejszych ludzi. W Zimbabwe panuje głód. Były wypadki śmieci głodowej. Najbardziej cierpią dzieci. Misja nasza od 2 lat prowadzi ich dożywianie. Obecnie nasz program dożywiania obejmuje cały dystrykt. Dożywiamy wszystkie dzieci od 6 miesiąca życia do czasu ukończenia szkoły średniej. Żywność dostarczamy do 965 punktów żywnościowych i do wszystkich szkół. Oprócz dzieci obejmujemy opieką kobiety ciężarne i matki karmiące. Na naszej liście jest około 60 tys. ludzi. Jesteśmy w stanie to czynić dzięki pomocy organizacji, z którymi współpracujemy.

- Jakie są największe potrzeby środowiska, w którym Ksiądz pracuje?

- Naszym wielkim problemem jest rosnąca liczba sierot. Około 30% populacji w Zimbabwe jest chora na AIDS. W wielu wioskach nie ma średniego pokolenia. Są domy, gdzie głową rodziny jest najstarsze dziecko, rodzice zmarli. Dziewczynka w wieku 10-15 opiekuje się młodszym rodzeństwem. Nie mają możliwości, sił, aby utrzymać chatę w stanie zamieszkania, uprawiać pole, itp. Dzieci te nie chodzą do szkoły, nie mają ubrań, jedzenia. Często są one wykorzystywane przez innych do opiekowania się zwierzętami domowymi. W miarę naszych możliwości staramy się zorganizować w każdej z wiosek grupę ludzi, która wzięłaby pod opiekę sieroty. Pomagamy takiej grupie rozpocząć mały biznes. Dochód, jaki mają, jest przeznaczany dla sierot. Misja nasza ma pod swoją opieką ponad 200 dzieci, którym opłacamy szkołę. Z powodu fatalnej sytuacji gospodarczej w Zimbabwe wiele programów, które prowadził szpital rządowy w naszej miejscowości, zostało wstrzymanych. Niektóre z tych programów przejęła nasza misja. Prowadzimy w szpitalu program żywienia niemowląt, których matki nie mają wystarczająco pokarmu. Potrzebna jest specjalna odżywka, na którą tutejszych ludzi nie stać. Sponsorujemy również program żywienia poprzez szpital niemowląt i dzieci, które z powodu niedożywienia były na granicy śmierci. Dzieci takie przebywają w szpitalu przez długi okres. Są żywione specjalnymi kroplówkami. Normalny pokarm by je uśmiercił. Trwa to aż do czasu, kiedy organizm jest ponownie w stanie przyjąć pokarm. W ostatnim okresie kupujemy lekarstwa do szpitala i ośrodków zdrowia w wioskach. Szpital robi zamówienie a rachunek przychodzi do nas. Dla inwalidów zakupiliśmy wózki inwalidzkie. Widziałem radość w oczach tych, którzy po raz pierwszy w życiu mogli się poruszać w wózku inwalidzkim a nie czołgać się. Każdego dnia przychodzi do nas wielu ludzi, prosząc o posiłek, pieniądze na opłacenie szpitala itp.
W 2001 r. zakończyliśmy budowę ośrodka duszpasterskiego. Dwa internaty, klasy, kuchnia, stołówka. Prowadzimy tam kursy dla katechetów i różnych grup należących do naszego kościoła.

Reklama

- Jak można misji pomóc?

- Przede wszystkim potrzebujemy modlitwy. Bez pomocy Bożej nic byśmy nie zrobili. Z Bogiem wszystko jest możliwe. Niektóre programy pomocy dla ludzi, jak opłacanie szkoły, zakupy lekarstw, wszelka pomoc do szpitala jest możliwa dzięki pomocy ludzi dobrej woli. Na tyle pomagamy, na ile nasi przyjaciele nam pomagają. Za tą pomocą nie stoi żadna organizacja. Są to ofiary ludzi kierowane bezpośrednio do misji. Potrzebujemy pomocy duchowej - modlitwy i pomocy materialnej.

- Dlaczego postanowił Ksiądz podjąć pracę misyjną?

- Jest to trudne pytanie, które sam sobie często stawiam. Wierzę, że Bóg chciał, abym pracował na misji. Miłość do Boga, Jego Syna i Matki Chrystusa. Miłość do Kościoła i miłość do drugiego człowieka. Radość dzielenia się Bogiem z drugim człowiekiem. Niezapomniane chwile, gdy widzi się radość w oczach ubogiego dziecka, starca pochylonego do ziemi. Radość z podtrzymania choćby jednego życia daje siłę do pracy misyjnej. Będąc poza misją, czuję wewnętrzny niepokój, czuję, że jestem nie tam, gdzie powinienem być. Są też małe radości, które nawet wydają się „głupie”. Lubię jechać do wioski oddalonej ponad 100 km polną drogą, za samochodem nic nie widać tylko tumany unoszącego się kurzu. Małą radością jest powrót po paru dniach pobytu w wioskach na stację główną i wzięcie prysznicu. Długo stoję pod prysznicem, ciesząc się wodą. W niektórych wioskach jest brak wody. Kobiety idą do 3-4 km, aby przynieść wiadro wody. Pragnę podziękować za modlitwę w mojej intencji i ludzi, z którymi pracuję i ponownie o nią proszę.

- Dziękuję za rozmowę.

Ks. Krzysztof Kardzis pochodzi z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opalwie, wyświęcony w 1984 r. w Gorzowie Wlkp. Pracę misyjną rozpoczął w 1987 roku. Przez 8 lat pracował w Papui Nowa Gwinea. Od 1998 r. pracuje w Zimbabwe w Afryce, wśród ludzi z plemienia Tonga. Misja, na której pracuje powstała w 1984 r.

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Franciszek podczas Mszy Krzyżma do kapłanów: musimy być wolni od surowości i oskarżeń, od egoizmu i ambicji!

2024-03-28 10:38

[ TEMATY ]

papież Franciszek

PAP/EPA/GIUSEPPE LAMI

Do postrzegania życia i powołania w perspektywie całej przeszłości i przyszłości oraz odkrycia na nowo potrzeby adoracji i bezinteresownej, spokojnej i przedłużonej modlitwy serca - zachęcił Franciszek w Wielki Czwartek podczas Mszy Krzyżma w watykańskiej Bazylice św. Piotra. Papież wskazał na potrzebę skruchy, która jest nie tyle owocem naszej sprawności, lecz łaską i jako taka musi być wyproszona na modlitwie.

MSZA KRZYŻMA
HOMILIA OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję