Znakiem zewnętrznym przynależności do rodziny Karmelu jest szkaplerz. Tak jest od połowy XII w., kiedy to Matka Boża w wyjątkowy sposób czczona w Karmelu, wzięła w obronę i opiekę sobie poświęcony zakon i jako znak tej opieki dała mu szkaplerz. W roku 1251 w Aylesford w Anglii Maryja objawiła się generałowi zakonu karmelitańskiego, św. Szymonowi Stockowi. Wskazując na szkaplerz, który jest częścią szaty zakonnika złożyła obietnicę, że kto w nim umrze nie zazna ognia piekielnego. Od tej pory szkaplerz stał się symbolem matczynej opieki Maryi. Zaczęli go nosić nie tylko duchowni ale i świeccy. Wielką łaską związaną z noszeniem szkaplerza i opieką Maryi jest przywilej sobotni. Obietnica ta mówi że Matka Boża w pierwszą sobotę po śmierci uwolni z czyśćca tych, którzy oddali się pod jej opiekę. Kościół zatwierdził obydwa przywileje, a szkaplerz uznał za sakramentalię tzn. znak usposabiający do przyjęcia łaski i strzeżenia jej w sobie. W oparciu o to zatwierdzenie, od XIII w. rozwinęło się w Kościele nabożeństwo skaplerzne. Wielu papieży nosiło szkaplerz. Od lat nosi go także Ojciec Święty Jan Paweł II. Szkaplerz karmelitański to dwa małe kawałeczki sukna brązowego, połączone tasiemką, by można je było zawiesić na szyi, obrazki na nim nie są konieczne. W początkach XX w. ukazał się dekret kościelny zezwalający na zastąpienie szkaplerza płóciennego medalikiem, na którym z jednej strony jest podobizna Najświętszego Serca Jezusa, z drugiej Matki Bożej, niekoniecznie szkaplerznej. Szkaplerz nosi także nazwę "szata Maryi" i oznacza głęboką i dziecięcą więź z Matką Bożą oraz przyobleczenie się w Jej cnoty i Jej miłość ku Bogu. Szczególnie przynagla on i zobowiązuje do zachowania czystości według stanu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu